Prent vol historie
Een woud van aliens en
4-ival
18 ZEELAND
(6 Gruwelijk of macaber wil
ik mijn werk niet noemen.
Ik wil juist de diepte in
zeeland
in de
vorige
eeuw
Na de opening vrijdag in Hulst beleefde
het jubilerende Festival van Zeeuwsch-
Vlaanderen een gevarieerd weekeinde,
met concerten van Oxalys en Spark.
van
Op de foto van vorige week
staat het voormalige
grenskantoor in Eede, te
vens woning van de rijksontvan
ger. Het kantoor lag in de wijk
die in de volksmond De Bareere
werd genoemd, omdat daar de
slagboom, de barrière, de weg af
sloot, vertelt Kees Stevense. „In
de Eerste Wereldoorlog was hier
door de Duitsers een dubbele af
rastering geplaatst die onder
stroom stond, de beruchte 'elek-
trieken draad'.
De weg waar Stevense het over
heeft, is de rijksweg Aarden-
burg-Maldegem. „Het paard staat
in de richting van Aardenburg",
vertelt de familie Hollevoet.
R. Rootsaert uit Eede weet: „In
de tijd dat de foto genomen is,
rond 1910, heette de rijksweg nog
Rijkssteenweg. Deze weg is door
Napoleon als route imperiale ont
worpen en grotendeels voltooid.
Het was een stenen weg van Mal-
degem tot aan Breskens."
Rechts op de foto getuigen de
rails van een tramverbinding, die
volgens Rootsaert in 1949 is ver
vangen door een buslijn.
Napoleon is niet de enige adellij
ke link met Eede. In de buurt van
de foto zette koningin Wilhelmi-
Een nieuwe opgave uit de collectie van ansichtkaartenverzamelaar
Hans Lindenbergh. Onze vraag: waar zijn deze foto's genomen?
We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes of
verhalen over deze plek.
Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief
naar de PZC, postbus 91,4330 AB Middelburg.
Drie inzenders van goede antwoorden ontvangen een waardebon.
na na de Tweede Wereldoorlog
namelijk voor het eerst weer voet
op Nederlandse bodem.
Voor R. Rootsaert representeert
deze foto ook een persoonlijke ge
schiedenis. In het grenskantoor
woonde in de jaren veertig
rijksontvanger Smits. „Dat was
een groot gezin, waar ik dikwijls
ging spelen." Het witte huis
langs de weg werd bewoond
door Rootsaerts grootouders:
„Achter het huis lag hun boerde
rij."
Het grenskantoor is het enige ge
bouw op de foto dat nog bestaat.
Het heeft in de jaren daarna on
der meer dienst gedaan als Rabo
bank. Toen het banktoerisme ver
dween, is de bank gesloten en
sindsdien wordt het gebouw ge
bruikt als kantoor. In oktober
1944 zijn de andere gebouwen op
de foto verwoest. Rootsaert: „Al
les was daar in puin. Met daar
middenin een pantserwagen. Op
die plaats is nu een plein, met
het monument ter ere van de te
rugkomst van koningin Wilhel-
mina op 13 maart 1945."
Het eerste weekend
van het Festival was
afwisselend van
sfeer en kwaliteit.
Het accent van de
vertolkte werken lag duidelijk op
de klassieke periode en mede daar
door was het optreden van Spark
verrassend. De toehoorders kre
gen zondagmiddag een demon
stratie van hoe volksmuziek ook
klassiek kan klinken. De menging
van verschillende muziekstijlen
was aangenaam en vernieuwend.
Het openingsconcert trok vrijdag
in Hulst een volle kerk. Vanwege
het jubileum waren er veel geno
digden en het concert was aange
kondigd als een grootse start.
Met een stralend optreden van
violiste Lisa Jacobs werd de eerste
belofte ingevuld. Zij speelde de ca
dens van het vioolconcert van
Bruch knap en net als in haar reci
tal op 7 juli in Veere ontlokte zij
stralende volle tonen aan haar Ru-
gieri uit 1683. Haar techniek is
goed en zij musiceert met volle
overgave. Jammer dat het orkest
soms te fors begeleidde en af en
toe de violiste overstemde.
De negende symfonie van Beetho-
\/on
ven is overbekend. De muziek is
doordrongen van een heroïsch ge
voel en de eerste drie delen van
het werk zijn eigenlijk muzikaal
de mooiste. De eerste twee wer
den met accuratesse gespeeld. In
het contemplatieve Adagio man
keerde er toch wel het een en an
der. De helderheid was zoek en
de hemelse muziek verzandde. Ve
len komen echter om het slotkoor
te horen. De Ode aan de vreugde
(tekst van Schiller) domineert het
vierde deel volledig. De vocale par
tijen zijn vreselijk moeilijk. Beet
hoven eiste van zijn zangers meer
dan het onderste uit de kan. Insis
terend hoog zingen is vaak funest
en dat was jammer genoeg te ho
ren. Echt feestelijk klonk het slot
koor niet, en net als in de uitvoe
ring in Hulst tijdens het festival
in 2000, werkte de (over)akoes-
tiek van de basiliek niet mee.
(Over)bekende composities spe
len werkt drempelverlagend en
trekt publiek, maar ook over lage
drempels kun je struikelen.
Het optreden van Oxalys was aan
genaam en rustgevend. Het duo
voor viool en altviool van Mozart
werd met duidelijk musiceerple-
zier vertolkt, maar er waren wel
wat ongelijkheden. Het hoorn
kwintet van Mozart werd door
hoornist van de Munt Jean Pierre
Dassonville gespeeld op natuur
hoorn. In het allegro waren er en
kele glijers te horen, maar het An
dante werd sereen en legato ge-
Drie weken is de 31-jarige Zeeuw
se aan de slag geweest om de bo
venste verdieping in een hels beel
denparadijs om te toveren. Fysie
ke kunst die je fantasie direct op
tilt laat slaan. Drakenskeletten,
uitgeholde kadavers, vervreem
dende woekeringen, kruiperige
tentakels. Onvermijdelijke beel
den die komen boven golven.
Zo'n verleidelijke droomwereld
die kan ontaarden in een nacht
merrie.
Maartje Korstanje, geboren in
's-Heer Hendrikskinderen en nu
wonend en werkend in Amster
dam, is een waar beeldend talent
dat een stormachtige carrière
doormaakt. In 2007 haalde zij de
shortlist van de Prix de Rome. On
langs kreeg zij de Culturele Prijs
Goes toegekend.
Het Jan Cunen pikt haar werk op
het juiste moment op en bewijst
maar weer eens dat de durf en ver
nieuwingsdrang van dit museum
onvervangbaar is.
Zo'n 25 beelden zijn er te zien
waaronder bruiklenen uit privé-
collecties en musea. Prijsstuk is
het speciaal vervaardigde werk
dat stoutmoedig door Jan Cunen
is aangekocht. Een museumzaal-
vullend werk dat veel weg heeft
van een in de haast achtergelaten,
archeologische opgraving waarbij
delen van een groezelig dinosau
russkelet nog druipend op schra
gen zijn tentoongesteld. Het werk
is gerealiseerd in het Europees
Keramisch Werkcentrum in Den
Bosch en het is een van de eerste
keren dat Korstanje op zo'n groot
schalige wijze met klei werkt.
Liefdevol kiest zij voor bijzonder
beeldend materiaal. Het is alsof
haar sculpturen uitgroeisels zijn
van het materiaal zelf. De meeste
sculpturen zijn opgebouwd uit
karton en houtlijm, verder rijke
lijk opgetuigd met exotische
bouwmaterialen als polyurethaan-
schuim, kunsthars, rubber, hout
en gipsplaat.
Atypisch kunstmateriaal dat bij
voorbeeld ook door kunstenaarcol
lega's als David Bade en Folkert
de Jong nieuw leven wordt inge
blazen. Maar Korstanjes werk
reikt dieper en is ongrijpbaarder
dan de cynische, gewild speelse
wereld van Bade en De Jong. Zij
kruipt met haar persoonlijke
werk in je onderbewustzijn en is
in die zin te vergelijken met een
zielknijpende kunstenares als
Louise Bourgeois.
Maartje Korstanje zeifis eerder be
scheiden en kiest haar woorden
zorgvuldig. Haar overdonderende
werk zegt eigenlijk alles. Op de ba
lustrade van het Jan Cunen hangt
'P':'
Over lage drempel
Winnaars van de waardebonnen zijn:
A.J. Putter, Temeuzen,- R. Rootsaert, Ee
de; Goes; fam Heetsonne, Zuidzande.
RECENSIE
door Jeanette Vergouwen
Zeeuwsch-Vlaanderen y
door Mark van de Voort
OSS - Met de allereerste solo-expo
sitie van kunstenares Maartje Kor-
stanje steekt Museum Jan Cunen
in Oss bewonderenswaardig zijn
nek uit.
Maartje Korstanje
Werk van Maartje Korstanje in Mu
seum Jan Cunen.
