REIZEN 19
Dag Athene
Dag 2: Mykonos
Dag: Santorini
Dag 4: Op zee
Dag 5: Katakolon
Dag 6: Corfu
Dag 7: Kotor
Dag 8: Dubrovnik
Dag 9: Korcula
Dag 10: Hvar
Dag 11: Mali Losinj
Dag 12: Venetië
eg
»o-
t
l
ne
balg die bij de boot werd geleverd. Zodra
het ding zeewaardig was, lag iedereen al
hutjemutje te bakken en kon ik opgelucht
richting het ruime sop. En echt, alle ellen
de was het waard. Eenmaal 100 meter uit
de kust, ver van iedereen verwijderd, pluk
te ik de vruchten van de inspanningen. Ik
was alleen en vrij. Of met z'n tweeën aan
het vrijen. Dat kon natuurlijk ook.
Het waren uiteraard geen grootse onderne
mingen, maar toch. Al peddelend langs de
rotsen deed je iets wat de bootlozen niet
konden. Ergens aan wal gaan waar je te
voet niet kunt komen. De scheepsjongens
van de Bontekoe zullen het bevestigen. De
vrijheid op het water is aantrekkelijk.
Mijn positieve grondhouding veranderde
wel een beetje tijdens een experimentele
zeiltrip op een recreatiepias. De verhuur
der van de boot wilde alleen zaken doen
met gevorderde zeilers. Omdat het mij nog
al eenvoudig leek, loog ik een bekwaam zei
ler te zijn met veel ervaring. Nee, ik liet mij
de vrijheid echt niet zomaar ontnemen.
Nog voor het afduwen was de verhuurder
gelukkig al verdwenen, want het bleek
toch een stuk moeilijker dan verwacht.
Maar uiteindelijk met het zeil in top kachel-
de ik voor de wind naar de horizon. Daar
verzamelden zich inmiddels al wat donke
re wolken. Toen ik eenmaal een kansloze
positie op de plas had bereikt, begon het te
stormen. Tegen de wind in terugkomen
was mij niet gegeven. De eerste de beste
mogelijkheid om vaste wal te bereiken was
waar de wind mij heen blies. Met een' luide
knal kraakte ik een steiger en toen de erg
ste buien voorbij waren, zat er niks anders
op dan doorweekt terug te lopen naar de
bootjesman. Zo kon het dus ook. Open wa
ter, onder normale omstandigheden eën
grote vriend, heeft verraderlijke trekjes. En
de krachten die daarbij loskomen zijn niet
te onderschatten. Ik vertel u daarmee
hoogstwaarschijnlijk niets nieuws.
Op het eerste gezicht lijkt een cruise mij
ook wel wat, maar op het tweede gezicht
zie ik er altijd van af. Met vrijheid heeft het
immers toch niet zoveel te maken. Je ver
plaatst eigenlijk de wal naar het schip. De
boot is de baai geworden. En juist op de
kust liggen nu de kleine streepjes onbe
vlekt strand waar de cruisepassagier einde
lijk vrij zou kunnen zijn. Maar ja, daar kan
hij dus niet komen. Wel tot de mogelijkhe
den behoren de bezoekjes aan havens. Daar
is men over het algemeen expert in het fi
nancieel leegtrekken van de cruiseschepe
ling. Ook al geen fijne gedachte.
En toch, als ik in een Caribische haven zo'n
drijvende Bijlmerflat zie dobberen, vraag
ik me altijd af hoe het zou zijn. Op zo'n
boot met zwembaden, aan de kapiteinsta
fel, de cocktails, de ondergaande zonnen.
Het heeft iets opwindends, de gedachte dat
je onbelemmerd over de globe drijft, dat je
uit de privé patrijspoort altijd uitzicht op
zee hebt. Best romantisch, al is het dood
zonde van die paar duizend anderen aan
boord. Nee, doe mij toch maar een bootje
op de Linge. Ik roei wel. Neem jij de cham
pagne mee?
Met champagne en lekkere hapjes wor
den we op de Star Clipper ontvangen.
Het feest is begonnen. Als 's avonds om
ïo uur de zeilen worden gehesen, klinkt
over het dek Conquest of paradise, mu
ziek van Vangelis. Indrukwekkend en
prachtig. Er staat een flinke bries, dus
worden maar een paar zeilen gehesen.
De masten priemen als witte punten de
Griekse sterrenhemel in.
Om 12 uur vertrekt de tender naar het
haventje van Mykonos, met ons aan
boord. We zwerven door de straatjes
met galeries, kleding-, schoenen- en ju
welierszaken, allemaal voor de passa
giers van de cruiseschepen. Op een ter
ras met uitzicht op de windmolens van
Mykonos drinken we een cola en ten
paar wijntje. We mogen 18 euro afreke
nen. Dan keren we snel terug naar het
schip, want dat wacht niet. Wie te laat
komt, kan zijn paspoort ophalen bij de
plaatselijke havenmeester. En hij moet
maar zien hoe hij weer aan boord komt.
Om 8 uur doen we gymnastiek aan dek
en om ïo uur geeft cruise-director Peter
z'n dagelijkse lezing. Vandaag vertelt hij
over het vulkanische eiland Santorini,
waarvan we later de baai, een enorme
krater, zullen binnenvaren. Als likken
slagroom op een chocoladetaart liggen
de witte, Griekse dorpjes uitgesmeerd
op de bruine kraterwanden. Daar klim
men we in de middag naartoe, via een
steile trap van bijna 6oo treden. Kijk,
daar in de diepte ligt ons schip. De vier
masten zijn zo groot als tandenstokers.
Zonnen, lezen, naar de zeilen kijken, in
slaap gewiegd worden, zeemansliederen
zingen, cocktails mixen, dekgolf spelen.
Wie niet in staat zichzelf te vermaken,
hoeft zich geen zorgen te maken.
Per bus gaan we naar Olympia, de ge
boorteplaats van de Olympische Spelen.
Deze werden hier van 776 voor Christus
tot 393 na Christus gehouden. Nu resten
er alleen brokstukken, pilaren, de ren
baan, veel verhalen en een museumpje.
Als we in de middag terug aan boord ko-
men, vertolkt onze zingende barman Al
berto net de song New York, New York.
Deze reis is een prachtige tijdmachine.
We komen om 9 uur aan en lopen een
uur later het Archilleion binnen, buiten
verblijf van de Oostenrijkse keizerin
Sisi. Dan koffie in Corfu's hoofdstad Ker-
kyra, een leuke, gezellige plaats. Bij te
rugkomst op de kade ligt pal naast de
Star Clipper een cruiseschip afgemeerd,
zo'n drijvend flatgebouw. Onze viermas-
ter valt erbij in het niet. 's Middags klim
ik op volle zee de mast in naar het
kraaiennest. Boven mij de onmetelijke
lucht met wat wolkenflarden, onder me
genietende mensen tussen het hoogop-
spattende schuim. Wind, vrijheid.
Bijna drie uur varen we door de wonder
schone baai van Kotor, om in de middag
aan te komen in Kotor in Montenegro.
Het blijkt een intiem middeleeuws stad
je. Als we een paar uur later terugkeren
op de Star Clipper, ruiken we gebraden
vlees. Op het dek staan hapjes: kip, kaas,
koekjes, cake, fruit, ijs met warme abri
kozen. We vertrekken pas om 2 uur
's nachts. Tot die tijd dansen we aan dek.
De gebeurtenis van de dag is de ontmoe
ting met de Royal Clipper, een van de
grootste zeilschepen ter wereld en de
grote zus van de Star Clipper. Ze kwam
met volle zeilen op ons af Als een spook
verschijning, zo mooi en stil. We zeil
den even gelijk op, naar de haven van
Dubrovnik. 's Avonds brengt de tender
me naar de wal. De tocht door de war
me nacht laag over het water is als een
sprookje. Omgeven door de lange slier
ten lichtjes van de stad en de cruisesche
pen in de haven.
Bij de borrel worden verhalen uitgewis
seld over wat iedereen vandaag heeft ge
daan op het eilandje Korcula, waar Mar
co Polo werd geboren. En wie gaat van
avond op het achterdek kijken naar de
film Peking uit 1929. Ons filmscherm is
een zeil, dat klappert in de wind. De
film gaat over het ronden van Kaap
Hoorn door de Peking, die bijna vergaat,
ook met klapperende zeilen. Soms is het
verschil niet te zien tussen de zeilen uit
de film en ons filmscherm. Wij liggen
lekker op een dekstoel onder een deken
en horen het schuimende water rond de
Peking en de Star Clipper.
Per jeep bekijken we Hvar met z'n verla
ten dorpjes, lavendelvelden en heuvels
vol muurtjes die herinneren aan de wijn
bouw. Aan het eind van de middag ka
jakken en snorkelen we vanaf ons schip.
Anderen waterskiën of zeilen in de klei
ne zeilbootjes die we aan boord hebben.
Totdat een geweldig noodweer losbarst.
Venetië is dichtbij. Dat zien we aan de
huizen en kerkjes aan wal. We maken
een wandeling langs de rotskust en lun
chen op het strand. Op onze laatste
avond aan boord eten we kreeft. De kapi
tein bedankt: eerst het schip, dan de be
manning, dan de passagiers. Dan gaat
het licht uit en wordt een brandende
taart de eetzaal in gedragen op de hoof
den van de bedienden. Applaus. Bij de
talentenshow zingt een Indonesisch be
manningslied een aandoenlijk lied voor
een verre geliefde. Dan dansen we on
der de sterrenhemel. De verbroedering
heeft z'n hoogtepunt inmiddels bereikt.
Om 6 uur 's ochtends Venetië binnenva
ren, daarvoor komt iedereen z'n bed uit.
We staan op het dek, zwijgend, fotogra
ferend. We glijden langs het San Marco-
plein, dat in de ochtendzon rood kleurt.
Twee uur later drinken we er koffie. Van
avond vertrekt de Star Clipper weer.
Met nieuwe voorraden en nieuwe passa
giers terug naar Athene. Als de slinger
van een klok.
- JI»r
zh
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 2013
1
5-
Zeilcruise met allure
door Willemijn Bos
reageren?
SËr reizen@depersdienst.nl
ENLAtyD
