24 ZEELAND
DAGBOEK
Vier jaar geleden begon ambtenaar Willem van
Vliet aan een project, de verbouwing en
restauratie van het Belfort in Sluis. Maandag is de
officiële opening, in aanwezigheid van Eberhard
van der Laan, burgemeester van Amsterdam.
66 Sluis mag trots zijn. En
iedereen die er aan heeft
meegewerkt ook.
Donderdag 19 september
„Wil jij nog even blijven?" vroeg mijn collega,
nu zo ongeveer vier jaar geleden. De vergade
ring van de Werkgroep Toekomst Belfort Sluis
was zojuist afgelopen. De overige vergaderaars
verlieten de kamer.
„Vertel", zei ik toen we alleen waren.
„Het lijkt mij echt iets voor jou." En ze schoof
haar lichtbruine map met documenten naar
me toe. 'Belfort' stond er op.
Na een week bedenktijd ben ik de map gaan
halen. En twintig bijbehorende mappen. Ik
wist toen nog niet waar ik aan begon.
De dag nadert. De dag dat het Belfort na vier
jaar weer open gaat.
Het geheel is in orde. Sluis mag trots zijn. En
iedereen die er aan heeft meegewerkt ook.
Een dertigtal bedrijven, zo'n honderd perso
nen. En een groot deel van wat er gedaan is
zal het publiek nooit zien. De luchtbehande
linginstallatie is daarvan het grootste voor
beeld.
Vandaag een gesprek over de offerte van de
schoonmaakdienst. Zal mij benieuwen waar
ze dit op gaan berekenen.
Schoonmaakwerk, het werk dat niemand ziet,
totdat het niet gedaan wordt.
Daarna een rondgang met collega Patrick over
de brandveiligheid. Nog even rondkijken bij
de medewerkers van de museuminrichter.
Prettige mensen, en wat een deskundigheid!
Vrijdag
O ja, de badges. Van die slimme apparaatjes
waarmee je wel of niet iemand toegang tot
een ruimte kunt verschaffen. De dames van
de VW nemen een hoop taken over, maar
dan moeten ze wel verschillende ruimten kun
nen ontsluiten, je kunt zelfs zien wie waar op
welk moment een deur opendoet. De uitvin- Zondag
der daarvan verdient een bijzondere vermel
ding.
Nog even opnemen met Freddy van ICT.
Waar gaan de mogelijkheden van de techniek
eindigen?
Verheug mij op de vervolgserie Real Humans
op zondagavond; je weet niet meer wie een
mens is en wie een robot.
Met mijn zoon Maarten op de koffie bij mijn
zoon Joost.
Wat zijn het toch een gouden momenten om
zomaar, eenvoudig even met z'n drieën te
zijn.
Zaterdag
Ik dwing mezelf een flinke ochtendwandeling
te maken.
Daarna lees ik de krant op de iPad. Wat een
onding, want ik kan het niet nalaten even de
mailtjes van het werk te bekijken. Het ont
werpbureau, het elektriciteitsbedrijf, diverse
collega's. Sommigen worden nu zenuwachtig;
ik ben dat al maanden.
Maandag
Tweeëndertig ongeopende mailtjes.
Wat zal ik blij zijn als het klaar is.
En ook niet.
Een bekend Engels gezegde schiet me te bin
nen. „Never lookback, you're not going that
way." En toch kijk ik terug, met verwonde
ring. Ik, geheel onervaren op dit terrein, sprak
bij iedereen die opdrachten van ons kreeg het
vertrouwen uit. En niemand heeft dat be
schaamd. Wat een formidabele bundeling van
vakkennis, doorzettingsvermogen en techniek
heb ik de afgelopen jaren mogen meemaken.
En... alles komt nog goed ook. Tijd om na te
denken is er al weken niet meer. „Doordoen",
is mijn devies.
De presentatie aan de Werkgroep POP2, subsi
die voor de nieuwe entree, valt door tijdge
brek in het water.
Dinsdag
De eerste regels geschreven voor de openings
toespraak van de burgemeester voor aanstaan
de maandag. Bij een toespraak altijd weer die
vraag: Hoe vinden we de juiste toon?
Komt de stadsdichter van Amsterdam of komt
hij niet? Wat een prachtig gedicht schreef de
ze man een jaar geleden over zijn toen al ern
stig zieke moeder (Kamer 421, Menno Wig
man, 2012, Prometheus). Een veelbelovend pro
ject 'Literaire Residentie Sluis'. Ben benieuwd
hoe dit zich ontwikkelt.
denburg
Het
Belfort
moet een
woonplan -.umedewerker
senior Be»««Js"e sport
hobby's-
Willem van Vliet
voor het verbouw
de Belfort in Sluis.
foto Peter Nicolai
