Internationaal leven heeft
voor-, maar ook nadelen
Lintje voor kerkorganist Bolleman
Viering in basiliek voor
kinderen met dieren
SMELTKROES Dow
Juvent Jeugd opvoedhulp
opent nieuw behandelhuis
voor jongeren in Hulst.
66 Steeds meer
jongeren lopen
vast in de
hedendaagse
maatschappij
20 ZEEUWS-VLAANDEREN
ZOUTZIEDERIJ HULST
Tom Franckaert heeft
zijn thuis gevonden.
Hij woont sinds drie
jaar in een koophuis in
Hulst. „Voor die tijd
ben ik in zesentwintig jaar acht
tien keer verhuisd", heeft Tom uit
gerekend. Het is genoeg geweest,
zeker nu hij als kwaliteitscoördi
nator een baan naar zijn zin heeft
bij het BPSC.
De halve wereld is Tom afgereisd
in het voetspoor van zijn ouders.
Zijn vader werkte bij Dow. „Ik
ben geboren in Hulst. Op mijn
vijfde kreeg mijn vader een baan
in de Verenigde Staten. We heb
ben drie jaar in Midland gezeten,
waar het hoofdkantoor van che
miebedrijf Dow is, en één jaar in
Cleveland."
Op z'n negende was Tom terug in
Zeeuws-Vlaanderen, maar niet
voor lang. Hij maakte er de basis
school af, waarop zijn vader voor
Dow naar Leipzig vertrok.
„Ik zou maandag naar de eerste
klas van de havo gaan. Zondag
viel de beslissing dat we naar
Duitsland zouden gaan, naar Leip
zig, de voormalige DDR. Het was
1996, zeven jaar na de val van de
Muur. Veel wegen waren kapot,
er reden veel oude auto's rond,
Oost-Duitse Trabantjes. Het éne
huis was al gezandstraald en opge
knapt, het andere nog niet, een
vreemd gezicht."
Een terugkeer naar Terneuzen
volgde. Op z'n achttiende zat hij
'opeens' in Koeweit, waar zijn
stiefvader - ook een Dow-man -
aan de slag kon. Tom koos ervoor
mee te gaan, in 2003. „Vanwege
de school. Ik was gewend Engels
te spreken en in Koeweit kon ik
naar een High School, een interna
tionale school."
Tom deed wereldervaring op.
„Mijn broertje vond het fantas
tisch, maar ik niet. Steeds een
nieuwe school en nieuwe kinde
ren. Mijn opa's, mijn oma's,
Hulst, dat was mijn omgeving."
Achteraf heeft Tom er vrede mee.
„In de Verenigde Staten gaf mijn
moeder me thuis Nederlandse
les, maar op school was alles Ame
rikaans. Dat komt nu heel goed
uit bij het BPSC. Zo ook met
Duits. Ik voetbalde graag. Dan
leer je de taal spelenderwijs."
Zo heeft - in termen van 'filosoof-
voetballer' Johan Cruijff - elk na
deel zijn voordeel of andersom. Te
rug uit Koeweit in 2005 probeer
de Tom twee studies en ging daar
na aan de slag bij postorderbedrijf
Pabo in Walsoorden „Of all pla
ces", voegt hij lachend toe. Hij
was telefonist bij de klantenservi
ce, maar al snel viel op dat hij
meer in zijn mars had. Hij kreeg
tot taak gegevens over klantcon
tacten te analyseren op snelheid
en kwaliteit van afhandelen. „Tot
de crisis toesloeg."
Tom moest op zoek naar ander
werk en vond dat maart 2011 bij
het BPSC, waar zijn twee moeder
talen en goede kennis van de
Duitse taal de doorslag gaven. Hij
kwam weer op de klantenservice
terecht, e-mails beantwoorden, te
lefoontjes aannemen, vanuit heel
Europa, Afrika en het Midden-
Oosten. Opnieuw viel hij op. Hij
straalt rust uit, heeft humor en is
bovenal alert.
Tom is sinds juni 2012 kwaliteits
coördinator, met eenzelfde soort
takenpakket als in zijn laatste
functie bij Pabo. „Het doel is pro
cessen te verbeteren." De vergelij
king met Pabo vindt hij overigens
niet opgaan. „Hier ben ik op een
ander level bezig en krijg veel
meer trainingen. Het kan altijd ef
ficiënter. Klaar ben je nooit."
Met verhuizen is het wel klaar, als
het aan Tom ligt. „Achttien keer
is genoeg geweest."
HULST - „In het begin was het
best eng. Helemaal alleen in zo'n
appartement Je hoort buiten aller
lei geluiden. Maar nu ben ik er
wel aan gewend." Alisha (19) is
een van de bewoners van de acht
appartementen voor jongeren bij
de nieuwe behandel- en woon
voorziening de Zoutziederij van
Juvent in Hulst. Op het terrein
van de voormalige zoutziederij
aan de Kleine Bagijnestraat wor
den jongeren van 12 tot 23 jaar tij
delijk opgevangen en krijgen de
oudsten begeleiding naar zelfstan
dig wonen.
De jongeren worden geholpen
met geldzaken, het vinden van
werk of het zoeken van een
school. De gedachte dat ze altijd
kunnen terugvallen op hun vaste
begeleider gpeft een veilig gevoel.
Alisha woont er nu bijna twee
maanden. Ze was de eerste be
woonster toen het complex deze
zomer gereedkwam. Daarvoor
woonde ze op de groep aan de
Leeghwaterstraat, die inmiddels
ook is verhuisd naar de Zoutziede
rij.
„De Zoutziederij is een behandel
huis voor jongeren van 12 tot 23
jaar die tijdelijk niet meer thuis
kunnen wonen", zegt clusterma
nager zelfstandig wonen Jan Rie-
mens van Juvent. „Ze lopen vast
met de ouders in hun opvoeding.
Daar kunnen allerlei redenen
voor zijn. Als het niet lukt een op
lossing te vinden, proberen we de
kinderen tijdelijk in een pleegge
zin onder te brengen. Als dat ook
niet lukt plaatsen we ze in een be
handelhuis."
In de behandelgroep in Hulst wo
nen tien jongeren. Riemens: „In
de groepswoning proberen we de
gezinssituatie te benaderen. De
begeleider heeft zoveel mogelijk
contact met de ouders. Maar te
rugkeren naar huis is voor een
aantal kinderen geen optie. Dan
gaan we kijken wat ze nodig heb
ben-om zelfstandig te wonen."
In de Zoutziederij is een afdelink
je waar vier jongeren al iets zelf
standiger kunnen wonen dan in
de grotere groep. Ze oefenen in
bijvoorbeeld koken en met geld
omgaan.
Ook Alisha heeft deze 'kamertrai
ning' gehad, voordat ze echt op
zichzelf kwam. Ze huurt zelf het
appartement van de Woonstich-
ting Hulst en moet zelf voorzien
in haar inkomsten. Alisha werkt
40 uur in een supermarkt in
Hulst, maar dan nog moet ze
goed op de kleintjes letten. „Ik
probeer wekelijks rond te komen
met 50 euro voor boodschappen
en wat te sparen voor kleren en
dergelijke." Dure hobby's heeft ze
niet, alhoewel, ze rookt en dat
loopt aardig in de papieren.
Op haar begeleidster Mariëlle
Faas kan ze altijd terugvallen voor
advies. „Er komt toch heel wat op
die jongeren af. Vooral lastig is
omgaan met instanties, zoals de
gemeente, verzekeringen en der
gelijke. Een sociaal netwerk is
heel belangrijk. En dat heeft Alis
ha bijvoorbeeld dus wel."
„Ik heb het geluk dat ik mijn
ouders nog heb", vult Alisha aan.
Ze mag hooguit twee jaar in het
appartement wonen. Daarna staat
ze helemaal op eigen benen.
Jan Riemens is blij dat het Juvënt
gelukt is de Zoutziederij te realise
ren. „In Zeeuws-Vlaanderen is
het altijd al een probleem om
huisvesting te vinden voor bege
leid wonen voor 18-plussers. Dus
we zijn hier heel blij mee. Er zijn
vele jongeren die in deze maat-
HULST - In de Willibrordusbasi-
liek in Hulst wordt zondagoch
tend een speciale viering gehou
den rond het thema Franciscus
als voorbeeld. Dat gebeurt in het
kader van dierendag.
Kinderen mogen die ochtend een
klein huisdier meebrengen naar
de kerk.
Geen grote dieren zoals paarden
of schapen, maar bijvoorbeeld
wel een poes in een mandje, een
cavia of visjes. Marleen Martens
van de werkgroep kinderliturgie
Hulst:
„Als de kinderen maar zorgen dat
de dieren niet kunnen ontsnap
pen. En wanneer er thuis alleen
een groot huisdier is, mogen de
kinderen daar een foto van mee
nemen." Ook geleidehonden zijn
welkom. Kinderen mogen ook ge
woon hun knuffel meebrengen.
De viering begint om half elf.
TERNEUZEN - Hij was naar het kerk
gebouw van de Gereformeerde
Gemeente in Nederland aan het
Kerklaantje in Terneuzen geko
men vanwege zijn veertigjarig ju
bileum als organist van de kerk.
Tot zijn verrassing stond J.I. Bolle
man vervolgens oog in oog met
burgemeester Jan Lonink van Ter
neuzen, die hem een lintje op
speldde. Bolleman, woonachtig in
Terneuzen, werd benoemd tot
Lid in de Orde van Oranje-Nas-
sau.
Hij bespeelt sinds 1973 het kerkor
gel, maar heeft nog veel meer ver
diensten voor de kerk. Zo coördi
neert hij als vrijwilliger het tuin
onderhoud rondom de kerk en de
pastorie bij de Otheense kreek.
Sinds 2000 onderhoudt hij boven
dien de tuin en het terrein van de
Ds. A.L. Aangeenbrugschool aan
de Willem Andriessenlaan. Bolle
man begeleidt sinds 2002 ook
mindervalide ouderen naar de
kerk en sinds drie jaar is hij bo
vendien lid van de beheerscom
missie van de kerk.
Naast het kerkelijk werk werd Bol
leman in 1980 als vrijwilliger lid
van de reservepolitie. Vandaag de
dag wordt hij vooral ingezet als
verkeersregelaar. Burgemeester
Jan Lonink stak zijn bewondering
voor de activiteiten van de kerkor
ganist niet onder stoelen of ban
ken. „U heeft zich geruime tijd
ten bate van de samenleving inge
spannen of heeft anderen gesti
muleerd." Bolleman stopt binnen
kort als organist.
Dow-servicecentrum Business Process Services Center (BPSC) in Terneuzen is de we
reld in het klein. Inmiddels werken er zo'n 450 mensen met 48 verschillende natio
naliteiten. Een aantal van hen geeft het bedrijf in deze rubriek een gezicht. Vandaag:
kwaliteitscoördinator Tom Franckaert (29) uit Hulst.
door Harmen van der Werf
Ik vond het wel
Tom Franckaert foto Mark
Neelemans
door Eugène Verstraeten
Jan Riemens, Juvent
Kerkorganist Bolleman.
foto Camile Schelstraete
