Wereldvrede heeft het honderd jaar oude
Vredespaleis niet gebracht, wél een bloeien
de economie in de stad van de vrede. Den
Haag wordt er steeds internationaler door.
8 VERDIEPING
STAD VAN DE VREDE
In een hoekje van het ijspaleis, het
witte stadhuis van Den Haag, ren
nen vier blonde jongetjes achter el
kaar aan. Eén van hen valt over zijn
eigen voeten. Zijn gebrul galmt
door de hal, maar een voorbijgan
ger die probeert te troosten krijgt
een niet-begrijpende blik van de snikken
de jongen. Hij spreekt alleen Frans, zo
blijkt als hij naar zijn moeder rent. Zijn va
der werkt voor een groot oliebedrijf en ver
huist met het hele gezin naar Den Haag.
Voor de inschrijving bij de gemeente en
het regelingen van de juiste verblijfsvergun
ningen hoeven ze niet in de rij te staan tus
sen hun nieuwe stadgenoten. Voor hen is
er het expatcentre, een one stop shop waar
zowel het IND als de gemeente vertegen
woordigd zijn eri de ambtelijke rompslomp
bij zo'n internationale verhuizing snel en
efficiënt wordt afgehandeld. Het kantoor
barst uit zijn voegen in de nasleep van een
uitzonderlijk drukke zomer. De rood bekle
de zitjes in de hoek zitten vol met expats
die formulieren invullen. Aan de balie
wordt standaard Engels gesproken.
Elena Pusone begeleidt de Franse familie.
Ze werkt voor NOVA Relocation, een bu
reau dat expats begeleidt bij hun verhui
zing naar Den Haag. Het expatcentre is
'top', vindt ze. „Expats krijgen meteen hun
burgerservicenummer waarmee ze hun
kinderen kunnen inschrijven op school en
een ziektekostenverzekering kunnen afslui
ten."
Dat Den Haag de rode loper uitrolt voor ex-
pats is niet zo vreemd: de stad verdient
goud geld aan ze. „We mogen Carnegie
wel dankbaar zijn", zegt ondernemer Roe
lof Toering, refererend aan de staalmagnaat
die de bouw van het Vredespaleis met een
gift van 1,5 miljoen dollar mogelijk maakte.
Toering maakt zich op voor de lunch in
zijn Café Blossom. „Ik heb het café ge
noemd, omdat dat in het buitenland bete
kent dat je er ook een broodje kunt krij
gen." Blossom ligt op een steenworp af
stand van het jarige Vredespaleis. Het
vriendelijke, open restaurant moet het
vooral van de lunch hebben. Dan zitten al
le tafeltjes vol. Er hangt een prettig geroeze
moes in Engels, Frans en vooruit, zo af en
toe ook Nederlands.
Het jasje Qiag even uit, en de stropdas iets
losser. Medewerkers van de Franse, Slo
veense, Servische en Australische ambassa
des, het Vredespaleis en de tientallen
non-gouvernementele organisaties in het
Bertha von Suttner gebouw, even verderop
aan de Laan van Meerdervoort, komen hier
graag. Speciaal voor hen heeft Toering een
warm lunchgerecht op de kaart gezet. Wer
ken aan wereldvrede maakt hongerig.
Waar gewerkt wordt, moet ook gegeten en
gewoond worden. Scholing voor de kinde
ren, gezondheidszorg en wat vertier op z'n
tijd: de Stad van de Vrede zorgt voor werk
gelegenheid. Ruim 35.000 banen in Den
Haag en omgeving bestaan dankzij de am
bassades en internationale instellingen,
concludeerde onderzoeksbureau Decisio.
Van hun werknemers is 39 procent Neder
lands. Daarnaast is de helft van het aantal
banen indirecte werkgelegenheid, bijvoor
beeld door de vraag van werknemers naar
een kaasboer, makelaar of tandarts.
Deze maand is het honderd jaar geleden
dat het Vredespaleis geopend werd. Wei
nig mensen weten dat het Internationaal
Gerechtshof en het Hof van Arbitrage in
het paleis zijn gevestigd. Het Hof van Arbi-
Ik heb een warm
lunchgerecht op de
kaart gezet,
speciaal voor de
expats
trage bemiddelt in conflicten tussen lan
den. Er zijn nu 78 zaken in behandeling. Af
en toe haalt een uitspraak het nieuws, bij
voorbeeld in de zaak over de erkenning
van Kosovo. Voor de échte conflicten
wordt in het Vredespaleis geen oplossing
gevonden. Al was het maar omdat mogend
heden zoals Rusland, China en de Verenig
de Staten het Internationaal Gerechtshof
weigeren te erkennen.
Dat het met de wereldvrede nog niet zo
hard gaat, mag de pret niet drukken. De
stad liep de afgelopen decennia vol met in
ternationale instellingen. Wie iets met vre
de doet, moet in de hofstad zijn. In hun
kielzog namen de organisaties talloze am
bassades, lobbyisten en niet-gouvernemen-
tele organisaties mee.
Met het imago van vredesstad alleen heeft
Den Haag een goudmijn aangeboord. De
waarde van de internationale organisaties
in Den Haag is 1,46 miljard euro, becijferde
Decisio in 2011. Dat is 10,8 procent van de
totale Haagse economie.
Het mooiste is misschien nog wel dat het
inkomen van internationale werknemers
gemiddeld zo'n 25.000 euro per jaar hoger
ligt dan dat van hun Nederlandse collega's.
Hun kapitaalkracht is aanzienlijk en Haag
se ondernemers spelen daar graag op in.
De 'rattenvanger van Hameien', zo noemt
wethouder Marjolein de Jong haar gemeen
te. De ene internationale organisatie trekt
de andere aan. Den Haag laat zich interna
tionaal voorstaan als stad van de vrede, en
vormt haar beleid rondom dat imago. „Wij
verdienen eraan. Dat is de bottom line." Al
die internationale instellingen zijn boven
dien een stabiele bron van inkomsten.
Zeker nu het Rijk het aantal banen bij mi
nisteries en instellingen moet terugschroe
ven is Den Haag dolgelukkig met al die in-
door Eefje Rammeloo
Roelof Toering, eigenaar
Café Blossom
Vredespaleis lokt
de wereld naar
Den Haag
