Kermit
66 Etosha Nationaal
Park is een van de
beste parken van
Afrika om groot
wild te zien
14 REIZEN
mm
COLOFON
ALTIJD ONDERWEG
Derk Bolt
Bijzondere berichten uit
het dierenrijk. Tenmin
ste, ik vind ze bijzonder.
Dat komt waarschijnlijk
omdat ik niet zoveel
van dieren weet. Natuurlijk ken ik
de hond en de kat Ook weet ik
best wel iets over goudvissen en ca
via's, maar dan houdt het wel zo'n
beetje op. Daarom beleef ik ook
zo'n verbijsterende avond in Costa
Rica. Dankzij mijn onwetendheid.
Op weg naar het visrestaurant rij
den we met de terreinwagen over
een zandpad langs de zee. Het is
bijna donker en de spaarzame staat-
lantaarns branden al. Ineens hoor
ik een klap. Alsof er iets op het dak
van de auto valt. Een tak denk ik,
maar wanneer we weer een lichtje
passeren, zie ik het bultje op de mo
torkap. Verdomd, een kikker. Of
een pad, daar wil ik vanaf zijn. Het
beest kijkt me recht in de ogen aan
en zit amechtig te hijgen. Onze
stug geveerde terreinwagen hotst
en botst door de kuilen en ik zie
dat het beestje zich steeds dichter
tegen de motorkap aan probeert te
drukken. Ik probeer me in hem te
verplaatsen. Wat zou hij zien? Of in
teressanter nog, wat zou hij den
ken? Of zou een kikker niet den
ken? Wij zien een kikkertje op de
motorkap, maar hij ziet twee aliens
achter een autoruit die hem strak
aan zitten te kijken. Nou ja, ik ben
blij dat het niet andersom is. Wan
neer we voor het restaurant staan
geparkeerd, zit onze springvriend
nog op dezelfde plek. Misschien
vindt hij het daar fijn.
Ook fijn is de kreeft die de speciali
teit van de vrijdagavond blijkt te
zijn. Fijn voor ons uiteraard en wat
Wat begint als een ge
animeerde discussie
draait al snel uit op
een verhit debat met
onaangename trekjes.
Bij de prachtige rots
schilderingen en -gra
vures van Twyfelfontein en Brandbergs
White Lady trekt een blanke Zuid-Afri
kaanse gids die een Duitse groep begeleidt,
alles in twijfel wat de plaatselijke zwarte
gids zegt. In het Afrikaans gaan de verwij
ten over en weer. Als Nederlander is de in
houd goed te volgen.
Misschien is dit wel kenmerkend voor het
huidige Namibië. Het land is pas sinds
1990 onafhankelijk. Daarvoor was het
23 jaar lang bezet door het apartheidsregi
me van Zuid-Afrika en nog eerder was het
bijna een eeuw lang een Duitse kolonie.
Ondanks het feit dat dit soort spanningen
in de nog jonge natie soms aan de opper
vlakte komen, kan toch met recht worden
gezegd dat Namibië zich heeft ontwikkeld
tot een modern en democratisch land,
waarin de diverse bevolkingsgroepen in re
delijke harmonie samenleven. Het is Afri
ka, maar dan wel met een Europees accent.
Zo'n duidelijke Europese voetafdruk is te
rug te vinden in Swakopmund. In 1893
stichtten de Duitsers de havenplaats en het
Duitse karakter ervan is nog steeds zicht
baar. Zo staat er een aantal fraaie Jugendstil-
gebouwen, kun je er Schnitzel eten en sta
je ineens voor een monument ter nagedach
tenis aan de Duitse soldaten die omkwa
men tijdens de Herero-opstand van 1904.
In het 30 kilometer verderop gelegen Wal
visbaai is niet veel te bezichtigen. Hier kom
je vooral voor de gelijknamige lagune: een
van de belangrijkste wetlands van zuidelijk
Afrika. Tijdens een cruise op de lagune
hoef je niet veel moeite te doen om de
plaatselijke fauna te zien. Pelsrobben klim
men letterlijk op de boot, dolfijnen spelen
met de golfslag en op iets gepastere afstand
zwemmen bultrugwalvissen voorbij.
Swakopmund is de uitvalsbasis voor een be
zoek aan de Geraamtekust die zich zo'n
700 kilometer noordelijker uitstrekt tot de
grens met Angola. Niet dat je zover komt,
want halverwege, in Terrace Bay, eindigt
de openbare weg. De Geraamtekust is een
desolate kuststrook van 40 kilometer
breed. Aan de ene kant de Atlantische
Oceaan, aan de andere kant een zinderend
hete woestijn. Niet voor niets vreesden zee
lieden deze grillige kustlijn, want een schip
breuk stond gelijk aan een wisse dood:
drinkwater en voedsel zijn hier nauwelijks
te vinden. De scheepswrakken voor de
kust zijn stille getuigen van de overlevings-
strijd die veel scheepslieden ondergingen.
Tegenwoordig kom je hier vooral om te ge
nieten van de rust, de eenzaamheid. Of om
te vissen op kabeljauw en zeebaars.
Ten oosten van de Geraamtekust liggen
twee van de mooiste en minst bevolkte wil
dernissen van Namibië: Kaokoland in het
noorden en Damaraland in het zuiden.
Voor een bezoek aan Kaokoland en het
noordelijke deel van Damaraland is een
stoere terreinwagen noodzakelijk en zelfs
dan wordt aangeraden alleen in konvooi te
rijden. De iets minder avontuurlijk ingestel
de reiziger kan in Kamanjab aan de zuid
grens toch een goede indruk krijgen van
dit gebied. Met name ook van de Himba's,
een nomadisch volk dat nog grotendeels op
traditionele wijze leeft. Zowel mannen als
vrouwen gaan schaars gekleed in kleding
gemaakt van huiden. De vrouwen zien er
bijzonder kleurrijk uit. Ze wassen zich
nooit en smeren zich in met een mengsel
van geitenvet, kruiden en oker. Hierdoor
worden ze beschermd tegen de felle zon en
krijgen ze een kenmerkende, rode kleur.
Getrouwde vrouwen dragen daarbij nog
een kleine kroon van geitenvel.
In het zuidelijke deel van Damaraland zijn
alle bezienswaardigheden wél goed bereik
baar met eigen vervoer. Dit gebied staat be
kend om zijn fraaie rotskunst, maar ook bij
zondere rotsformaties spreken tot de ver
beelding. Zoals de als een vinger uitsteken
de rots Vingerklip, 's lands hoogste berg
Het noordwesten van Namibië biedt alles wat het Afrikaanse
land zo tot de verbeelding doet spreken: de rust en eenzaam
heid van de Geraamtekust, de wildernis en bijzondere noma
denvolken van Damaraland en met Etosha ook nog eens het
mooiste wildpark.
Brandberg en het Erongo-bergmassief. Hier
wonen de Damara, een van de oudste etni
sche bevolkingsgroepen van het land. Vlak
bij Twyfelfontein ligt het nieuwe Damara
Living Museum. Je wordt welkom geheten
door de chief die een niet echt Afrikaanse
naam heeft: Otto. Binnen de omheining
van de kraal geeft hij uitleg over onder
meer het ontsteken van vuur, het bereiden
van voedsel, het maken van kleren en de
medicinale toepassingen van planten. Ook
veelwijverij en de bijzondere 'klik'-taal ko
men aan bod. Het bezoek wordt afgesloten
met een zang- en dansvoorstelling.
Naast alle fraaie landschappen, ongerepte
wildernissen en fascinerende bevolkings
groepen is het toch vooral het groot wild
waaraan iedereen denkt als het over Afrika
gaat. Namibië laat zich hier wat dat betreft
van zijn beste kant zien. Etosha Nationaal
Park wordt gezien als een van de beste par
ken van Afrika om groot wild te zien. Voor
het landschap moet je hier eerlijkheidshal
ve niet zijn: het 5.000 vierkante kilometer
grote park is feitelijk een wat saaie, vlakke
woestijn met in het midden een grote zout-
pan. Zeker in de droge periode wordt het
wild door de kunstmatige en natuurlijke
waterpoelen aangetrokken. Je hoeft alleen
maar plaats te nemen op een tribunetje en
voor je ogen trekt een parade aan wild
voorbij. Olifanten, giraffes, zebra's, koe
does en ander klein grut zijn gegaran
deerd, maar voor de neushoorns en leeu
wen is meer geduld en geluk nodig.
Daar bij die waterpoel kun je heerlijk weg
dromen. Europa is ver weg. Dit is het éch
te Afrika. Maar dan wel goed bereikbaar,
comfortabel en veilig.
eindredactie
Marcha van Schijndel
reizen@depersdienst.nl
vormgeving
Ben Vosseberg
advertentieverkoop
Wegener Media
Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
door Jaap van Splunter
Afrika met een
Europees tintje
I Foto's van links naar rechts:
Chief Otto van het
Damara Living Museum.
Rotsgravures bij Twyfelfontein.
De afstanden in Namibië zijn groot.
De rode kleur van Himba-vrouwen ont
staat door een combinatie van geiten
vet, kruiden en oker op de huid.
Foto's Jaap van Splunter
reageren?
W reizen@depersdienst.nl
