Voorbij voorbijo en voorgoed voorbij....(J.Bloem)
MENINGEN 27
brieven
pe Nieuwe Buv&eiAeetfeK
Trekdijk
Hedwigepolder
Milieudelict
Burgemeester
Brusselmans
Marjan
Berk
Wethouder Aalberts beweert dat
Vlissingen voor de Trekdijk is
maar Vlissingse ondernemers
schrijven faliekant tegen de Trek
dijk te zijn. Er moet nog een Wal-
cherse visie bedrijventerreinen ko
men die ook Vlissingen zal moe
ten onderschrijven. Als Vlissin
gen helemaal akkoord zou zijn,
waarom dan nog onderhandelen?
Nee, Vlissingen is niet zonder
meer akkoord en daarmee lijkt
niet de LPM maar de wethouder
ongeloofwaardig, temeer daar de
Trekdijk gepland staat als reserve-
locatie voor na 2020. Het is 2013!
Deze wethouder heeft er een
handje van om burgers vroegtij
dig tegen zich in het harnas te ja
gen met ontwikkelingen welke al
lerminst zeker zijn. Zo wist hij in
2011 de halve Magistraatwijk in op
roer te krijgen met plannen voor
Essenvelt, gepland voor ver na
2022.
De mens lijdt dikwijls het meest
door de toekomst die hij vreest
maar die niet op komt dagen.
Dat zou wethouder Aalberts eens
in zijn oren moeten knopen voor
dat hij naar anderen wijst.
Op een vraag van SGP-Kamerlid
Elbert Dijkgraaf over ontpolde-
ring antwoordde.mevrouw Dijks-
ma recent dat de Westerschelde
daardoor meer ruimte krijgt. Voor
de Hedwigepolder is dat minder
dan één procent. Voorts zegt zij
dat er mooie natuur zal ontstaan.
Helaas niet bij de Hedwigepolder.
Het Scheldewater is daar ernstig
vervuild, zoals aangetoond is
door omvangrijk onderzoek van
dr Scheele. Gehaltes van giftige
koolwaterstoffen en zware meta
len overschrijden wettelijke crite
ria. Een technisch bureau heeft in
middels aangetoond dat de vervui
ling sinds 1998 gestaag is toegeno
men, dus nu erger dan toen.
Enige jaren geleden heeft minis
ter Gerda Verburg die vervuiling
wel begrepen. Maar volgens de
Provinciale Staten van Zeeland
was het Scheldewater 'schoon', in
strijd met het onderzoek van dr.
Scheele. Wij weten nu dat ontpol-
deren van de Hedwigepolder on
acceptabel is voor fauna en flora
in die polder. Dus niet doen.
Wat is het fantastisch dat de Stich
ting Red Onze Polders zich zo in
zet voor ons milieu! Waren het
aanvankelijk wat vage figuren die
'het milieu' een warm hart toe
droegen (ze stonden ook wel be
kend als 'de geiten-wollen-sok-
ken'), nu zijn het nuchtere Zeeuw
se boeren die op de barricaden
staan.
Ze stellen dat het herstelplan voor
de Westerschelde zal leiden tot
ophoping met slib dat boven de
normen vervuild is met giftige
stoffen die DNA beschadigen
en/of kankerverwekkend zijn.
Dat is niet zo maar niks!
Nog even en de horizon van de ac
tievoerders verbreedt zich verder
en dan kan hun tomeloze inzet
en energie ingezet worden voor
een werkelijk gezonde Wester
schelde.
Beetje jammer alleen van die laat
ste actie. 7000 Pagina's met inkt
bedrukt papier verbranden in de
open lucht. Dat geeft toch ook
een hoop vervuiling hoor.
De heer Roep heeft gedwongen af
scheid genomen als burgemeester
van Vlissingen. Dit lijkt een inci
dent, maar dat is het niet. Want
in zes jaar tijd zijn er twee burge
meesters en een aanzienlijk aan
tal wethouders gesneuveld. Hier
is dus meer aan de hand dan al
leen declaratie problemen.
Mensen maken fouten en dus is
het simpel om een bananenschil
op de weg te leggen opdat de be
treffende functionaris daar op uit
glijdt. Dit gebeurt altijd in organi
saties met een slechte bedrijfscul
tuur en kennelijk is dat in Vlissin
gen het geval. De heer Roep ver
wees waarschijnlijk terecht naar
het ambtenarenkorps.
Het is aan mevrouw Demmers de
taak om de rotte appels uit de
mand te verwijderen, want eerst
dan kan er gewerkt worden aan
een open bedrijfscultuur waar me
dewerkers kunnen worden aange
sproken op hun gedrag.
De Vlaamse schrijver Brussel
mans lanceert ongegeneerd de op
merking, dat hij mannen die ko
ken verwijfd vindt en een latente
aanleg voor homoseksualiteit heb
ben.
Is dat uit kortzichtigheid of om
op te vallen?
Denkt hij, gezien zijn haardracht,
mogelijk hetzelfde over kappers?
Och, mogelijk is hij alleen maar
bot.
Bij volle maan slaap ik kort. Zo hoor ik op de
nachtradio, dat Johannes van Dam is overle
den. Hij was al geruime tijd ziek en afwe
zig in de krant. Op het boekenbal sprak ik
hem voor het laatst, beloofde hem snel te bellen.
Weer zo'n door drukte steeds maar vooruitgescho
ven niet gehouden belofte, waarvan ik nu bitter
spijt heb.
Met Johannes heb ik heerlijke culinaire avonturen
beleefd, bovendien stond hij aan de wieg van het
eerste boek dat ik samen met Jeroen Krabbé schreef:
Het Bezuinigingskookboek, een boek dat wij schreven
in 1980, tijdens de vorige crisis. Later presenteerde
hij mijn roman over een culinair journaliste, Als de
dood en dat vierden wij bij sterren restaurant Kaatje
bij de Sluis in Blokzijl, in die jaren beheerd door An
neke en Fons van Groeningen.
Ook Thomas Lepeltak zat daar aan tafel en ik herin
ner me nog de conversatie tussen beide heren over
de balans tussen het vakmatig smullen en een ge
zonde leefstijl...
Ook mocht ik samen met Bart Chabot met Johannes
mee naar Tout Court, het restaurant van de oudste
loot aan de culinaire Fagel-stam, John. Daar werden
Bart en ik onderwezen in het smakenpalet, waar je
bij het bereiden van vis rekening moet houden. Zo
als het klassieke gerecht Tong Picasso, een tongfilet
opgediend met (meestal) fruit uit blik en banaan!
Johannes rilde van afschuw: „Nooit vis en fruit sa
men op een bord!", decreteerde hij en liet ons vervol
gens proeven hoe vies dat smaakt!
Ik mocht ook mee naar Parijs, samen met Conny
Stuart zaliger, om in de restaurants van de gebroe
ders Roux vreselijk lekker te eten, en daarna een zo-
mermenu samen te stellen voor het restaurant in
het voormalig Stadhuis van Amsterdam, The Grand.
Conny, slank als een hertje, at al haar bordjes leeg,
en kwam bij dit Rabeliaans eetgeweld geen gramme
tje aan, terwijl mijn rok nog nauwelijks dicht ging.
Terwijl wij kauwden gaf Johannes ons les, dat was
een geweldig voorrecht, want wat wist hij veel van
eten!
Eenmaal reed hij met mij mee naar Bergen op
Zoom, waar wij waren uitgenodigd om twee van on
ze recepten te laten proeven aan een geïnteresseerd
publiek. Johannes ging voor zijn favoriete gerecht-
de kroket, die deze avond in de vorm van een bitter
bal werd geserveerd. Ik koos voor de Banaan Marian
ne, een in de schil zwart geblakerde banaan, die je
flambeert met een scheut Grand Marnier en dan
langzaam uitlepelt!
De terugweg voltrok zich in storm en regen, mijn
jongste zoon aan het stuur met Johannes op de bijrij
derplaats. Mijn zoon had in Nieuw-Zeeland een
voorlopig rijbewijs gehaald en terwijl wij zo door
de nachtelijke helse slagregens en gierende windvla
gen reden, vertelde Johannes het horrorverhaal van
de rit die zijn vader het leven kostte.
Ik zat achter in de auto te bibberen, hopend dat mijn
zoon, gewend aan links rijden, niet van de weg zou
raken...
Johannes, trouwe vriend, die ik toch door eigen
drukte een beetje uit het oog verloor. Gelukkig is
daar zijn Dikke van Dam, het meesterlijke boek
waarin hij zijn geheimen heeft prijsgegeven. Verge
ten zullen wij hem nooit!
ZATERDAG 21 SEPTEMBER 2013
Brieven (max. 150 woorden)
richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 91
4330 AB Middelburg
0118-434005
lezersredacteur@pzc.nl
Loes Souisa
Vlasmarkt 43, Middelburg
Jaap Schijve
Markt 18, Retranchement
P. Maas
Rembrandtlaan 11,Terneuzen
Peter H.de Dreu
Ruigendijk 10, Driewegen
W.J. van Gilst
Boogerdlaan 23, Kortgene
