Kinderkopjes en gebakken klinkers I I I 2 BUITEN zich op de grens tussen hemel en aarde. Hier gaat het om de objec ten die zich op het maaiveldni veau bevinden, zoals veedrinkput ten, hollestelles maar ook dijken, al dan niet met een weg er over heen of er onderlangs. Vele wegen zijn inmiddels geasfal teerd. Dat is misschien wel ge beurd zonder te beseffen dat daar mee ook iets historisch verdween. De in Zeeland nog sporadisch aan wezige kinderkoppen en de we gen die nog bestraat zijn met ge bakken klinkers, verdienen het om beschermd te worden. In de tijd van Napoleon werden er vele wegen aangelegd met kinderkop jes. Hoewel de term kinderkopjes ons bekend in de oren klinkt, is de originele naam kasseien. Van een kasseienweg in het nabije Antwerpen is geconstateerd dat deze al in de 16e eeuw is aange- Bedreigd erfgoed Bij bedreigd erfgoed denk je al snel aan zichtbare objec ten. Die bevinden zich veel al boven het maaiveld zoals monu mentale gebouwen, molens, wa terbakken, grenspalen. Ook bij een waterput die aan de opper vlakte zichtbaar is, kunnen we ons van alles voorstellen. Er ligt echter nog veel meer onder het maaiveld dat bedreigd wordt. De ze archeologische plekjes (sites) zijn vaak via de provinciale Ar cheologische Waarde Kaart gere gistreerd. Hoewel de locaties ver meld zijn, is niet altijd bekend wat er daadwerkelijk aanwezig is. Een aantal archeologische sites is door het bestemmingsplan be schermd. Wat zeker ook interessant is, maar bedreigd wordt, bevindt Erg uitnodigend zien de invalswegen richting Botshoofd er niet uit. Het loopt dood, geven de borden langs de kant van de weg aan. Maar er is leven genoeg aan het einde van de Leguit- sedijk, waar eens het front van de Tachtigjarige Oorlog lag en harde strijd met het water werd gevoerd. Het gehucht SIGNALEMENT BOTSHOOFD Gijs en Karin van Haaften kwamen zes jaar geleden in Botshoofd wonen. Hun ap partement in Tholen-Stad was 'best druk' en duidelijk iets wat maar voor tijdelijk was. Zoekend naar een wo ning in het buitengebied stuitten ze op het gehucht. „We kenden Botshoofd niet eens, hoewel het dichtbij Tholen ligt", herinnert Karin zich. „We gingen op een avond naar het huis kijken en reden twee keer voorbij. Moeten we nou hier van de weg af? Maar die weg loopt toch dood? Je ziet wel wat liggen maar ik heb nooit gedacht dat het een ge hucht was. Daarna zijn we overdag gaan kij ken en was het huisje nog steeds heel erg leuk. Knus. De vrijheid en rust trokken ons, ook vanwege de kinderen. Hier komt alleen bestemmingsverkeer, dus ze kunnen heer lijk vrij spelen. Af en toe hoor je de boten die op het Schelde-Rijnkanaal varen. Vind je dat niet vervelend, vragen mensen wel eens. Nee, want dat ben je zo gewend. In de eerste paar nachten hoor je dat, maar nu niet meer. Het is juist mooi. Ie bent zó bij het water. Ik zou hier echt niet meer weg willen. Iéder- een die hier komt is heel positief. Wat woon je hier mooi! Maar van tevoren heerst de ge dachte: waar woon je? We horen veel van mensen dat ze de TomTom moesten instel len want ze wisten niet of ze goed reden. En bij Roosendaal ligt het dorpje Bosschen- hoofd; een aantal mensen dacht dat we daar gingen wonen." De naam Botshoofd heeft wel vaker voor ver warring gezorgd, zo leert het verleden. In de boeken duiken verschillende spellingswij zen op: Boschhoofd, Boschhooft of toch Bots hoofd. Alom wordt aangenomen dat die naam komt van het wantij (een draaiing of stilstand in het water waar twee vloedstro men elkaar ontmoeten) dat ontstond in het midden van de zeventiende eeuw. De stro men van de Oosterschelde en - toen nog - de Eendracht ontmoetten elkaar precies bij Botshoofd en voila. „Maar ik vraag me af of dat terecht is", zegt Cees Boogaart. Hij houdt zich graag bezig met de geschiedenis van Oud-Vossemeer en omgeving. „Die stromen komen er inderdaad samen maar Botshoofd is al veel ouder." Feit is dat er in de Tachtigjarige Oorlog ge noeg gevochten is rond Botshoofd en omge ving. In 1588 wilde de Hertog van Parma Ber gen op Zoom belegeren. Om de toevoer naar die stad ook van zeezijde af te sluiten, moest hij eerst Tholen aanvallen. Achthonderd sol daten, gedekt door tweehonderd sluipschut ters, probeerden onder aanvoering van Mon- tigny de Eendracht te doorwaden. Ze wer den verslagen door de Staatsen en moesten vierhonderd doden en gewonden achterla ten. Dik driehonderd jaar later werden bij het uitgraven Van grond geraamten gevon den. Spaans? Moeilijk te bepalen, schreef de Iersekse en Thoolsche courant. „De genoemde overblijfselen zijn direct begraven in dendijk, vooral ook omdat bij de werking van de lucht, velen als stof ineen vielen. Een professor uit Am sterdam, de directeur van het anatomisch labora torium, wenschte de schedels te ontvangen voor een nader onderzoek, maar daar kon dus niet aan voldaan worden, anders zou het wel geble ken zijn of het Spanjaarden dan wel oude Neder landers zijn geweest." Boogert duikelt nog een aardige anekdote over toenmalig koningin Wilhelmina op. Zij bracht in maart 1906 een bezoek aan Oud-Vossemeer en omgeving, dat toen zwaar was getroffen door vijf dijkdoorbra ken. „Koningin Wilhelmina en prins Hen drik vertoefden enige tijd bij het huisje van weduwe Van de Klooster aan het einde van de Molenstraat, tot de roeiboot in orde was gebracht. Volgens ooggetuigen kreeg het ge zelschap koffie van de weduwe. Het gebrek aan koffielepeltjes was geen punt, zei de we duwe en ze roerde met haar de vinger in het kopje van de koningin!" Terug naar de familie Van Haaften, die de laatste jaren zag dat oudere bewoners van het gehucht verhuisden en dat er jongere mensen voor in de plaats kwamen. Vier jon ge gezinnen vestigden zich er. „Er wonen hier ongeveer vijftig mensen", zegt Karin. „Is de buurt close? Je let op elkaar maar de so ciale controle is niet té groot. Als je elkaar no dig hebt of je wilt wat vragen kan dat altijd." Onverharde weg op een boomdijk: typisch Zeeuws. door Sylvia Tuinder Historische schuren, unieke waterputten en oude bakketen. Veel cultureel erfgoed in Zeeland wordt bedreigd. In deze serie laten we zien wat er dreigt te verdwijnen. Af en toe hoor je de boten op het Schelde-Rijnkanaal door Michiel Bouwman Oud-Vosse/^-^^ Botshoofd 1 "7 Gemeente: Tholen Aantal inwoners: circa 50 Aantal huizen: 10 Netwerksignaal: matig Ligging: Tussen Tholen en Oud-Vossemeer, aan het Schel de-Rijnkanaal Vrijheid voor kinderen, want in Botshoofd komt alleen be stemmingsverkeer.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2013 | | pagina 38