FZC
Verliefd op de buiten
Dik zestien jaar Engeland deden Ernesta Verburg haar roots niet
vergeten. Sterker nog: de geboren Nieuwerkerkse heeft een
zwak voor het buitengebied. Een verhaal uit de polder tussen Zie-
rikzee en Kerkwerve. Enjoy the silence.
Er waren tijden dat je niet aan Er
nesta Verburg moest vragen
wie de premier van Nederland
was. Ze woonde toen in Enge
land. In het graafschap Surrey,
ten zuiden van Londen. Of
Leicestershire. Of Lincolnshire.
Of Cambridgeshire.
Veel - de wekelijkse familiaire telefoontjes
uitgezonderd - kreeg ze niet mee uit Neder
land. „Er was geen nieuws. In Nederland
krijg je veel meer buitenlands nieuws dan
in Engeland. Daar kijken ze ook naar het
westen, naar de Verenigde Staten. Er moest
iets bijzonders gebeuren voordat dat in het
nieuws kwam." Ze trainde er paarden om
ze koersen te laten lopen. „In die baan kon
ik niet verder. Er zat geen groei meer in.
Het laatste seizoen was zo fantastisch, dat
kon bijna niet beter. Dat heeft mede gehol
pen bij het besluit om terug te komen naar
Nederland." Nu werkt ze als fotografe, een
hobby waarvan ze haar werk heeft ge
maakt. Hoofdreden voor haar terugkeer
was echter dat ze dichter bij haar familie
wilde zijn. Sinds t januari woont ze daar
om weer op Schouwen, in een huis op het
platteland net buiten Kerkwerve. „Ik vind
het heerlijk rustig. Ik zet de deur open en
de hond kan los lopen. Als je hele dagen
aan het werk bent, is het fijn dat je thuis
geen kabaal en afleidingen hebt. En de na
tuur is mooi. Dat heeft ook wel zijn nade
len: vliegen! En als er gemest wordt moet
je een paar dagen de was
niet buiten hangen, ha-
ha."
„Toen dit huis vrij kwam
vond ik dat geweldig. Ik
was niet de eerste geïnte
resseerde en na mij wa
ren er nog meer gegadig
den. Maar de eigenaar
van dit huis kent mijn
moeder. Het is natuurlijk
fijner om te verhuren aan
iemand die je kent."
Ernesta vertelt dat ze 'omgekeerd' te werk
is gegaan -bij het vinden van een woning.
„Toen ik terug wilde komen uit Engeland
kwamen mijn paard en hond mee. Eerst
ben ik alle stallen op het eiland langs ge
weest met de vraag: wat zou geschikt zijn
voor mijn paard? Het is een beetje een
apart beest. Ik wilde een stal hebben waar
veel te doen was. En ik wilde ook geen stal
met allemaal tralies als afscheiding. Uitein
delijk vond ik er een in Dreischor."
Hoewel haar geboortegrond haar prima be
valt, is er nog wel eens de gedachte aan En
geland. Niet gek: ze voelt zichzelf'net iets-
je meer' Engels dan Ne
derlands. „Of ik dingen
mis? Een pie... Vlees in
een sausje met groente
en deeg er omheen. En
even naar de pub gaan
ken je hier niet. Dat be
staat niet. Een café is
een heel ander iets. Als
ik tegen mijn moeder
zeg: ik ga even naar het
café zegt zij: Daar ko
men toch alleen oude
dronken mannen? Terwijl in een pub ieder
een naar binnen loopt en je na het werk
even wat kan drinken." Ernesta's woning is
eigendom van een boer die er over een
paar jaar zelf gaat wonen. Dan is een nieu
we verhuizing haar deel, de zoveelste.
„Op basis van de leegstandswet kun je een
woning maar een bepaalde periode verhu
ren. Over 2,5 jaar loopt dat af. Hopelijk kom
ik er tegen die tijd wat makkelijker tussen
bij woningcorporatie Zeeuwland omdat ik
dan langer ingeschreven sta. Als een wo
ning in het buitengebied dan een optie is,
zal ik er zeker voor kiezen."
woensdag 18 september 2013
Buiten
Poeltjes langs een
rijke dijk
PAGINA 4 EN 5
U en uw oogsttuin
PAGINA 7
Ernesta Verburg: „Ik vind het heerlijk rustig. Ik zet de deur open en de hond kan los lopen." foto Lex de Meester
Geen kabaal of afleidingen
door Michiel Bouwman
Een serie verhalen met mensen
die met hart en ziel in het
buitengebied van Zeeland wonen.
