PZC
f
is 19 jordanië Het land van de rekening
21 parijs Romantiek op ïle de la Cité
College Tour
25 TWAN HUYS
ties die vrijwel verticaal in zee eindigen.
Met het busje van Hans volgen we de Eio naar
Unstad, een dorp met slechts een handvol hui
zen, maar ook met een breed zandstrand.
Naar Unstad komen stoere mannen en vrou
wen om er arctisch te surfen. Ze dragen warm-
houdende drysuits om het zo lang mogelijk
vol te kunnen houden in het koude, Atlan
tische water. Maar als aan het einde van de
middag de zon doorkomt, kijken we elkaar
aan. Hoe vaak krijg je de kans in je leven om
een duik te nemen in de Atlantische Oceaan
boven de poolcirkel? Voor we ons kunnen be
denken, liggen we al lachend in ons onder
goed in water van 13 graden, poserend voor
facebookvrienden of het nageslacht.
Wij kwamen hier echter om te kajakken. Nog
op het droge legt ex-marinier Frank Hagen,
met armen als boomstammen, uit wat we
moeten doen. Gezeten in een knalgele kajak
laat hij ons zien hoe we het vaartuig middels
de voetpedalen kunnen besturen en hoe we
ons bovenlichaam moeten draaien. Vervol
gens glijdt de kajak de Atlantische Oceaan in
en nemen wij, twee per boot, wiebelend
plaats. Een plastic hoes moet ons drooghou-
den en zodra we onze draai gevonden hebben,
zoeven we vooruit. Tegenwind en stroming
maakt het peddelen af en toe zwaar, maar de
inspanning wordt ruimschoots beloond als
we hoog boven ons zeearenden zien. Deze in
drukwekkende vogels kunnen een spanwijdte
hebben van bijna 3 meter. Na twee uur kajak
ken, keren we bezweet terug bij de steiger
waar we begonnen. De lunch is buiten en we
worden geacht die zelf te bereiden. In een alu
minium bakje leggen we zalm en kabeljauw,
wat groenten, kruiden en boter. Het bakje
gaat afgesloten op de barbecue en een kwar
tier laten smullen we van een zalige vislunch.
De ex-mariniers vertellen onderwijl smakelijk
over de ontberingen die ze tijdens hun trainin
gen moesten doorstaan.
Onze laatste stop tijdens deze reis is Hen-
ningsvaer: een klein dorp zoals je er meer
hebt op de Lofoten. Aan de dakgoten van de
rood geschilderde huizen hangt de kabeljauw
te drogen. Die dode vissen op een rijtje zien
er niet heel appetijtelijk uit, maar eenmaal ge
weekt en in boter gebakken smaakt de vis erg
lekker.
Opnieuw vraag ik me af hoe het zou zijn er te
wonen, één met de natuur, volop ruimte en
ver weg van de bewoonde wereld. Maar ook
met meer dan tien weken zonder daglicht in
de winter en zomers die geen nachten ken
nen. Een bekende grap is dat, gevraagd wan
neer ze slapen met al dat daglicht in de zo
mer, Lofoters antwoorden met 'vanaf de
herfst'.
WAAR EN WAT
De Lofoten voor de kust van
Noorwegen zijn een lust voor het
oog. De eilandengroep ligt boven
de poolcirkel en de bewoners
hebben daardoor een geïsoleerd
bestaan. Maar oh, oh, wat is de
natuur daar prachtig.
Van Oslo tot de Noordkaap, overal
kom je landgenoten tegen die al
lemaal dezelfde argumenten ge
ven waarom ze uit Nederland
zijn vertrokken naar Noorwe
gen: rust en ruimte. Hans uit
Hoogeveen is zo'n Nederlander
in Noorwegen. Samen met zijn vriendin
woont hij in Gravdal, een dorp van 1.500 inwo
ners op de Lofoten, een eilandengroep voor de
Noorse kust, hoog boven de poolcirkel. Hans
is chaufFeur en gids. Hij spreekt naast Engels
ook Duits, zodat hij gemakkelijk een goed be
taalde baan vond.
Met de woorden rust en ruimte is niets te veel
gezegd. Vanuit het propellervliegtuig dat met
een tussenstop op Bodo naar Svalvaer vliegt,
valt ook direct op hoe ongelooflijk weinig er
bebouwd is op de Lofoten. Boven de poolcir
kel, de breedtegraad op 66,5 graden noorder
breedte, zie je huizen die zo geïsoleerd zijn,
dat je je afvraagt hoe het zou zijn daar te le
ven. In de Rema 1000 supermarkt in Svolvaer,
de hoofdstad van de Lofoten, krijgen we enigs
zins een beeld. De producten die je er kunt
krijgen, zijn vrijwel allemaal of diepgevroren
of erg lang houdbaar. Geen enkel huishouden
op de Lofoten kan dan ook zonder een buiten
sporig model diepvriezer.
We gaan op pad met gids )ann. Hij probeert
ons angst in te boezemen door de hike and
bike-tocht die ons te wachten staat, als lood
zwaar te omschrijven. Kennelijk weet Jann
niet dat Nederlanders zowat op een fiets gebo
ren zijn. Op een fiets met 21 versnellingen ra
cen we in hoog tempo over het asfalt van de
snelweg, waar autorijders altijd rekening hou
den met fietsers. Jann heeft dan zijn tong al
op zijn kin hangen.
Te voet beklimmen we de 479 meter hoge
Glomtind. Jann deed de klim al ettelijke ma
len, maar nog steeds is hij laaiend enthousiast
over het landschap. We snappen wel waarom,
want als we op de top staan, kunnen we einde
loos ver weg zien, over eilanden met bergtop
pen in het water van de Atlantische Oceaan.
De Lofoten zetten hoog in op kunst in openba-
re ruimtes. Toen de Amerikaanse artiest Dan
Graham werd gevraagd een installatie te ont
werpen, wilde de man al snel de handdoek in
de ring gooien. Hij werd zo overweldigd door
de prachtige natuur, dat hij ervan overtuigd
was niets toe te kunnen voegen met zijn
kunst. Uiteindelijk kreeg de kunstenaar het lu
mineuze idee een boog van spiegels te plaat
sen in een roestvrijstalen frame, waardoor je
nu dubbel kunt genieten van steile rotsforma-
j|Media
Lyrisch over de Lofoten
^5^ reageren?
reizen@depersdienst.nl
FINLAND
poolcirkel
Lofoten
ZWEDEN
Om de Lofoten te bereiken, moet
je eerst naar Oslo vliegen (dat
kan met www.sas.com,
www.klm.com of www.norwe-
gian.com), waarna je via Bodo
doorvliegt naar de stad Svolvaer
op de eilandengroep.
Per auto is de route via Zweden
het snelst, maar door Noorwegen
is mooier. Groot voordeel van een
autoreis is dat je veel voorraad
mee kunt nemen. Noorwegen be
hoort tot de duurste landen van
Europa.
Op www.visitnorway.com/lofoten
staat meer info over de Lofoten.
door Joost Brantjes
Foto's van boven naar beneden:
Eerste blik op de Lofoten vanuit het vliegtuig.
Rode huizen in Henningsvaer.
Hiken naar de top van Glomtind op 479 meter.
foto's Joost Brantjes
