Eenzaat wil schuur
bij Zaamslag elders
nieuw leven geven
9
WÊËÊÊUÊÊtëÊÊSÊÉ
steling om Moederskind van
Peter van Druenen tot film om
te werken. „Ik heb met veel men
sen gesproken, om te reflecteren
op het proces. Ik moest voor me
zelf duidelijk krijgen wat de es
sentie was van wat ik wilde ver
tellen. Ik zocht een kapstok
waaraan ik het verhaal kon op
hangen."
Naftalie Vader en Matthijs Meul-
blok waren de enigen die op
zoek gingen naar meer geld. Ze
zetten voor Speling van het licht,
naar het gelijknamige verhaal
van Franca Treur, met succes
het middel van crowdfunding in.
Ze konden ook vier professione
le acteurs aantrekken. „Er was
een onwijze klik tussen hen on
derling", zegt Vader. „Ik hoop
dat die chemie straks ook van
het scherm afspat."
Ondanks alle tegenslagen en ge
dwongen improvisatie beschou
wen alle makers het project als
een mooie en leerzame erva
ring. „Ik heb nog nooit fictie ge
daan", zegt Jacomien Kodde.
„Het is heel leuk om te probe
ren dat ook in de vingers te krij
gen. Het feit dat je alles zelf mag
verzinnen, vond ik heel luxe en
leerzaam."
Dat gaat ook op voor Fifi Visser.
„Ik had nooit gedacht dat ik fic
tie zo leuk zou vinden. Het is zo
bijzonder dat je de werkelijk
heid naar je hand kunt zetten.
Ik wil eigenlijk onmiddellijk
wéér een film maken, die dan
volgend jaar op Film by the Sea
kan draaien."
Gijs Haak, die met Visser veel
documentaires heeft gemaakt,
heeft zijn film eveneens met
veel plezier gedraaid. „Maar ik
ben geen spelregisseur, maar
een beeldenman. Een acteurs
film zie ik niet zitten."
„Voor mij was het vooral waar
devol dat ik met professionele ac
teurs kon werken. Dat is heel
leerzaam", zegt Naftalie Vader.
„Dit een heel goed project ge
weest om me als filmmaker ver
der te ontwikkelen", evalueert
Wietske de Klerk. „Het is ook
leerzaam om met zo weinig bud
get te werken. Dat dwingt je je
zelf heel goed af te vragen: waar
gaat het verhaal over? Wat wil
ik vertellen?"
Zondig in Zeeland heeft Joël
Duinkerke over een drempel ge
holpen. Sinds hij in 2006 afstu
deerde, had hij geen korte film
meer gemaakt, omdat plannen
telkens vastliepen in een al te
nauwgezette voorbereiding.
Dankzij de druk van dit project
is het wel tot daden gekomen.
„Ik heb mezelf jarenlang in de
weg gezeten. Nu heb ik einde
lijk weer iets gemaakt."
2013 VKsswgen
13-22 September 20"
nieuwe wegen
I Sinco Duinhouwer (links) en Jeroen van der Hoff in Met de muziek mee van Gijs Haak.
iSelma Vael (links) en Eva Crombeen in 0800 van Jacomien Kodde.
Zondig in Zeeland:
Za 14/9 19.00 uur zaal 2, 5 6t 6 en
19.30 uur zaal 1 (première).
Za 21/9 (PZC-dag) 11.00 uur zaal 6,
15.30 uur zaal 4.
I Sjaak Murre ontdoet de oude schuur bij Zaamslag van het riet.
door Rolf Bosboom
Ze wilden een documentai
re maken over de monu
mentale schuren die in
rap tempo verdwijnen in
Zeeuws-Vlaanderen. Tijdens hun
zoektocht stuitten Marjan van den
Bos en Theo Rietveld echter op
het bijzondere verhaal van Sjaak
Murre, die omzichtig en eigenhan
dig een grote, achttiende-eeuwse
schuur bij Zaamslag ontmantelt,
met de bedoeling die bij zijn huis
op Zuid-Beveland weer op te bou
wen.
Murre en diens haast onwaarschijn
lijke project spelen een belangrijke
rol in de documentaire De Verhui
zende Schuur, die bij Film by the
Sea haar première beleeft. Het pro
ces is fraai vastgelegd door camera
man Rinke Slump.
Toch ging dat allerminst zonder
slag of stoot. Murre zat niet te
wachten op aandacht voor zijn on
derneming, hield de documentaire
makers op afstand. „Het is een
weerbarstige man", zegt Theo Riet
veld. „Hij had absoluut geen zin
om met ons te praten. Uiteindelijk
bleek dat hij alleen af en toe wat
wilde zeggen terwijl hij aan het
werk was."
Dat werk bestaat uit het heel voor
zichtig afbreken van de imposante
schuur. Het lijkt sisyfusarbeid wat
hij doet. Murre maakt het dakriet
voorzichtig los, de duizenden ste
nen bikt hij één voor één van hun
plek, waarna het resterende skelet
van spanten kan worden onttakeld.
Het werk neemt vele maanden in
beslag. „Ik ben maar in mijn up
pie", verontschuldigt hij zich.
De eigenaren, die Murre toestem
ming hebben gegeven de schuur
'mee te nemen', zien het eindeloze
proces bezorgd aan en laten er
naast alvast een nieuwe schuur
met prefab betonnen vloeren en
wanden plaatsen.
Naast het verhaal van Murre heb
ben de makers het oorspronkelijke
idee niet uit het oog verloren. Eige
naren, betrokkenen en deskundi
gen komen aan het woord over het
grote dilemma met de schuren: die
vormen prachtige elementen in
het landschap, maar economisch
gezien zijn ze niet meer rendabel
en geld om ze te restaureren en
een andere bestemming te geven
is er nauwelijks.
„Ze zijn voor eigenaren een blok
aan het been geworden. Het zijn
monumenten, maar ze storten in.
Ze gaan heel snel weg op dit mo
ment", zegt Marjan van den Bos.
„Wij hopen dat deze documentaire
een discussie erover gaat losma
ken, als een soort wake-upcall."
En Sjaak Murre? De documentaire
eindigt met het transport van de
schuurdelen door de Westerschel-
detunnel. Of de schuur ooit daad
werkelijk op Zuid-Beveland zal her
rijzen, blijft de vraag. Rietveld:
„Misschien krijgt deze film wel een
vervolg."
Zo 15/9 16.00 uur zaal 6 (premiè
re). Za 21/9 (PZC-dag) 10.50 uur
zaal 4, 13.30 uur zaal 6.
- %re"ea
rum
