Twee stieren, één Europa
18 REIZEN
Mount Rushmore, de rots
met de gezichten van vier
Amerikaanse presidenten, is de
bekendste attractie van South
Dakota. Minder bekend zijn
de uitgestrekte prairies, de
goudstadjes en niet te verge
ten de buffalo roundup.
Yeeha! Roepende cowboys,
knallende zwepen en de hoe
ven van duizend bizons en
zestig paarden maken een
hels kabaal op de anders zo
stille prairie. Stofwolken hin
deren het zicht. De zakdoek
die voor mond en neus was geknoopt, is af
gezakt. De lens van mijn camera zit vol
stof. Maar ik klaag niet, want ik ben één
van de weinige toeschouwers die zich mid
denin de roundup bevindt. In tegenstelling
tot 14.000 anderen die vanaf een heuvel
toekijken.
Elk jaar in september komt in Custer
State Park in de Amerikaanse staat South
Dakota het Wilde Westen tot leven. Tij
dens de buffalo roundup drijven tientallen
cowboys, vergezeld van een aantal
pick-uptrucks, ruim duizend bizons bij
een. De cowboys zijn ervaren ruiters, die
een strenge selectieprocedure hebben door
staan. Wij kwamen daarvoor niet in aan
merking. Wel mogen we achterop een
pick-uptruck staan.
Eén van de bizons ontsnapt en onze
chauffeur racet er achteraan. Het publiek
juicht om het beest aan te moedigen. De
log uitziende dieren kunnen een snelheid
van 55 kilometer per uur bereiken. We vol
gen het dier door kuilen en greppels. Goed
vasthouden. Even geen foto's maken. Bijge
staan door drie cowboys lukt het de bizon
weer in de goede richting te krijgen. Terug
bij de kudde zijn we omringd door een
soort golvende zee van donkerbruine, hari
ge bizonruggen.
Als de dieren bijeengedreven zijn, volgt
een zwangerschapstest en een check op
het kleine ledikant zit een stok
oude vrouw, grandmère. Ze leeft
geloof ik nog wel, maar daarmee is
ook alles gezegd. De boer ver
schijnt ten tonele. Gekleed in vuil-
wit singlet en te korte, blauwe trai
ningsbroek. Hij stapt uit een verrot
te caravan, die geparkeerd staat op
het erf. Het lijkt wel alsof ik in Roe
menië terecht ben gekomen? Toch
is dit echt Frankrijk.
Een fijne avondwandeling in het
land van Marianne. Ik zet koers
naar de weilanden. Wuivende vel
den graan, eindeloze zeeën zonne
bloemen. De dalende zon strijkt
warm over de toppen van het ge
was. Ik sta er middenin te genie
ten. Even later blijkt het eindeloze
toch eindig. Na een uur lopen stuit
ik ineens op een hek. Daarachter
een weilandje met een stier. Er
staat een bord: 'taurino dangereux'.
COLOFON
In het gehucht Macé staan de
deuren van kleine boeren
huisjes vrijwel allemaal
open. Af en toe verschijnt
een bewoner. Altijd wordt
er gegroet. Vriendelijk, maar onver
staanbaar. Het Frans dat men hier
spreekt, kun je nergens leren.
Een dikke boerin scheldt de blaf
fende waakhond de huid vol. Ze
draagt een beige vest, een beige jas
en een beige legging. Groene laar
zen en een rode hoofddoek kleu
ren het plaatje. Vet, zwart haar valt
in slierten over haar gezicht. Ze
lacht, zonder noemenswaardige
tanden. Ik mag best even in haar
huisje kijken.
Nieuwsgierig werp ik een blik naar
binnen. De huiskamer is eigenlijk
de keuken, maar ook gedeeltelijk
een slaapvertrek. Op de rand van
ALTIJD ONDERWEG
Derk Bolt
door Lutske Bonsma
eindredactie
Marcha van Schijndel
reizen@depersdienst.nl
vormgeving
Marieke Peters
advertentieverkoop
Wegener Media
Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
