3
wel geholpen. We zijn nu twee keer op
rij gepromoveerd en dat is een prachtig
resultaat."
Hij heeft een mooie mix tot zijn be
schikking, met slechts drie dertigers.
„Daarna gaat het qua leeftijden meteen
heel snel omlaag", zegt Cépèro, die daar
na benadrukt dat zijn goede vriend Ri-
nus Davidse ook een belangrijke rol
speelt. „Hij is mijn rechterhand, Rinus
ken ik al honderdvitftig jaar. Zonder hem
zou het een stuk minder leuk zijn. Zijn
zoon Jesper speelt ook bij ons in het eer
ste."
MZVC is een kleine zaterdagclub die
zich nu ineens in de tweede klasse te
rugvindt. „Het bestuur en de vereni
ging moeten nog heel erg wennen aan
de nieuwe status", weet Cépèro. „Dat
merk je aan alles. Ik denk dat de ploeg
nu wel redelijk snapt wat er aan de
hand is en ook doorgegroeid is. Maar
voor een kleine club als MZVC is het
best lastig. We hebben maar drie senio
ren- en zeven jeugdteams, dus ik gok
zo rond de tweehonderd leden. Dat is
niet zo heel veel. We leven naast grote
buurman Zeelandia Middelburg, maar
dat vindt niemand erg."
Hij geniet als hij op het veld
staat en gooit ook geregeld wat
humor in zijn groep. Toch zit
er ook wel één groot nadeel aan het trai
ner zijn. „Dat is dat ik mijn zoon op za
terdag niet kan zien spelen met Zeelan
dia Middelburg Ai. Dat mis ik nu helaas
al ruim twee jaar. Het voordeel is wel
dat we op zondag tijd voor elkaar heb
ben. Al wil ik ook wel eens bij Zeelan
dia Middelburg gaan kijken als ze thuis-
spelen. Ik heb nog altijd een groen-wit
hart, ken nog altijd heel veel mensen
bij die club, waarvan er sommigen zijn
die het moeilijk vinden om mij gedag
te zeggen."
Die laatste zin vraagt om meer uitleg.
„Mijn overgang van Zeelandia Middel
burg 2 naar MZVC deed wat stof op
waaien. Emotie wint het soms van ra
tio. De verhoudingen tussen bepaalde
geledingen van beide clubs zijn nog
steeds een beetje verstoord. Dat is jam
mer, een beetje kortzichtig en zeker
niet constructief. Sommige mensen die
me destijds op de schouder stonden te
slaan omdat het zo lekker ging met het
tweede, draaien nu hun hoofd om als
ze me zien. Die praten niet meer tegen
me. Gelukkig is het maar een klein
groepje. Ik maak me er niet druk om,
maar vind het wel jammer. Aan de an
dere kant vind ik het fascinerend om te
zien dat de volledige sociale context
van sommige mensen gevormd wordt
door een amateurvoetbalclub. Het is
maar voetbal hoor", denk ik dan.
Misschien kijken ze nu iets anders te
gen hem aan, al interesseert hem dat ei
genlijk weinig. „Dat ik deze zomer tot
Trainer van het Jaar werd gekozen vond
ik prachtig. Daar was ik trots op, daar
werd ik blij van. Het ligt nu achter me.
Resultaten uit het verleden bieden ook
geen garantie voor de toekomst. We
staan nu voor de start van een nieuw
seizoen en als wij ons handhaven, is dat
denk ik een grotere prestatie dan pro
moveren naar de tweede klasse. Dit is
echt een moeilijke klasse. Kijk alleen al
naar wie eruit zijn gevallen: VCK, Arne-
muiden, Oostkapelle; niet de minste
clubs. Ook daarom weet ik: het zal dit
seizoen niet makkelijk worden. Maar
wij gaan met MZVC wel weer een hoop
plezier hebben. Want dat vind ik ook
heel belangrijk."
Barry van der Hooft
ik er bewust mee gestopt. Ik vond dat
hij zich bij andere trainers moest ont
wikkelen." In delente van 2009 wordt
hij benaderd door Roy Hendriksen, op
dat moment hoofdtrainer van de Mid
delburgse club. „Of ik trainer van het
tweede van Zeelandia Middelburg wil
de worden... Ik had er nooit over nage
dacht. Doe dat dan maar eens, zei Roy.
Ik ben eraan begonnen, maar het twee
de trainde vanwege het grote aantal stu
denten alleen op vrijdagavond. Van te
voren dacht ik: dat tast wel even de kwa
liteit van leven aan. Mijn vrouw werkt
ook in het onderwijs, we hebben alle
bei een drukke baan. Op vrijdag is het
thuis komen, aan tafel gaan zitten met
een goed glas wijn en dan met z'n twee
tjes lekker de week doornemen en het
weekend starten. Die vrijdag zou nu in
het teken gaan staan van trainen. Er
zou dus nogal wat veranderen. Mijn
vrouw benadrukte echter wel dat ik het
moest doen als ik dat graag wilde. Het
was een uitdaging. En je moet het eerst
beleven voordat je een oordeel kunt vel
len. Achteraf gezien is het hartstikke
goed bevallen. Met het tweede haalden
we twee keer de nacompetitie. In 2011
werd ik gevraagd om trainer van MZVC
te worden."
dige tijd en maatschappij."
Wat hij onder meer heeft geleerd is hoe
hij een voetbalprobleem in een wed
strijd moet vertalen naar een training.
„Dat vind ik wel heel waardevol. Zoals
je nog veel meer zaken meekrijgt waar
je echt iets aan hebt. Dat zet je ook aan
het denken. In voetbaltechnisch op
zicht heb ik er veel van geleerd. Niet
hoe ik met een groep moet omgaan.
Maar het is hoe ik het heb ervaren, hè.
Toch vind ik dat de opleiding nog ster
ker gemaakt kan worden als ze bij de
KNVB en het Cios daar meer aandacht
aan besteden. Een beetje vernieuwen
kan geen kwaad."
Toeval of niet: tijdens zijn twee cursus
jaren is Stéphane Cépèro bijzonder suc
cesvol met MZVC. „Maar dat heeft
niets met de cursus te maken", zegt de
trainer stellig. „In mijn eerste seizoen
was ik met TC3 bezig, maar had ik wel
de bagage van de eerdere cursus. Ik
kreeg wel heel snel door welke oefen
vormen en problemen je in een trai
ning kon leggen. Veel jongens bij
MZVC gingen daardoor voor het eerst
echt teamtactisch trainen. Met een in
greep, een stop, enzovoort. Dat heeft
Stéphane Cépèro heeft in het verle
den al wat trainerscursussen ge
volgd maar die papiertjes zijn
niets meer waard. Na de zomer van 2011
begint hij daarom aan de cursus
Trainer/Coach 3. Als dat diploma bin
nen is plakt hij Trainer/ Coach 2 onder
leiding van Diederik Hiensch en Arie
van der Zouwen er meteen achteraan.
Hoe heeft hij het ervaren? Het blijft
even stil. Dan zegt hij: „In de cursus
zelf wordt geen enkele differentiatie
toegepast. Dat vind ik zo vreemd. Ieder
een moet alles doen wat aangeboden
wordt. Vooral bij TC2 komt er meer bij
kijken. Dan moet je ook voetbaltech
nisch gezien veel meer kunnen. Daar
heb ik veel van geleerd."
„De frontale, directieve manier van les
geven tijdens de andere modules is ech
ter niet meer van deze tijd. Leren van
en met elkaar, het benutten van experti
se van individuele deelnemers en het
uitwisselen van ervaringen en kennis
zou mijns inziens meer aansluiten bij
de leerprocessen van mensen in de hui-
WOENSDAG 4 SEPTEMBER 2013
is net een schoolklas'
