In 1985 verongelukte de vriendin van
schrijfster Judith Koelemeijer tijdens
hun vakantie in Griekenland. Pas na
28 jaar bleek ze in staat het drama
vorm te geven in een boek. „Ik ben tij
dens het schrijven af en toe wel heel
erg verdrietig geweest."
8 SPECTRUM
ii
oals ze erbij zit - in
soepel vallend, zwart
wit jurkje, spaghetti-
bandjes om de blote
schouders, het haar
in korte lokken - is
het niet moeilijk het
meisje van toen te zien: stille, serieu
ze 18-jarige, die pas op de dansvloer
loskwam. „Bij vrouwen zie je, ook al
zijn ze wat ouder, vaak nog het meisje
van toen. Er is nog de sprankeling van
de jeugd. Bij mannen valt dat vreemd
genoeg lastiger te ontdekken. Jam
mer", verzucht Judith Koelemeijer.
De schrijfster vertelt over de ontmoe
tingen met uit het oog verloren vrien
dinnen met wie zij in 1985 naar Grie
kenland reisde. Ook zocht ze de Griek
se en Duitse vakantievrienden van
toen op. Ze sprak met hen, nu man
nen en vrouwen van middelbare leef
tijd, over de zomer waarin zij samen
dansten en dronken op het eiland Pa-
Een foto
van
Annette,
dat is een
beetje veel.
Dan denk ik
steeds: 'Het
blijft
eeuwig
zonde'
ros. Tot zich een dramatisch ongeval
voordeed: Annette Sierhuis, Koeleme-
ijers favoriete reisgenoot en de gang
maakster van het clubje vriendinnen,
kreeg een ongeluk en overleed op de
dag van Maria-Hemelvaart.
Koelemeijer heeft haar vriendin sinds
dien niet kunnen loslaten. Maar ze
deinsde er jarenlang voor terug over
Annette te publiceren. Haar dood was
te vers. Aan het verhaal, dat ze nu
toch heeft verteld, gaan twee bestsel
lers vooraf over andere waargebeurde
geschiedenissen. Die maakten haar als
schrijfster 'hopelijk rijper'.
Haar odyssee naar de gebeurtenissen
van de fatale nacht - „iedereen maakt
een eigen versie, die aanvaardbaar
lijkt" - omvat het politierapport, het
rechtbankdossier en een dagboek van
Annette. Maar ook een nieuwe duik
in het Griekse nachtleven: „Een echt
oude taart ben ik niet, maar oh, wat
droeg ik verkeerde schoenen."
U ging kort na het ongeluk ook al terug.
Wat dacht u daar toen te vinden
door Dora Rovers
foto Jean-Pierre Jans
