4
SPECTRUM 3
a
IlP^^n
r.,-
partij. Dat maakt de bestuurders vreemden voor de
bevolking en dat pakt in Vlissingen niet goed uit.
Hoewel ik hoop dat Roep een tweede kans gegeven
wordt, vind ik dat deze stad een leider nodig heeft.
Iemand van statuur, die ook luistert. Iemand als
Koos Schouwenaar, die ze zelfs in Arnemuiden niet
klein kregen. Jacques Suurmond zou een goeie zijn.
Maar Wim Dijkstra kon het ook."
Dijkstra, de man die de bestuurlijke puinhoop na
2007 als interim-burgemeester mocht opruimen en
wiens naam momenteel vaker door Vlissingen
galmt dan ooit tevoren. Hij moet daar zelf een beet
je om lachen. „Toen ik burgemeester was in Sit-
tard-Geleen, zei de directeur van DSM me: ik zou
nooit burgemeester willen zijn, want als ik iets zeg,
dan gebeurt het gewoon. Met andere woorden: een
gemeentebestuur heeft niets te vertellen. Het klopt
dat colleges het lastig hebben sinds het dualisme,
maar dat geldt voor raadsleden evengoed. Aan de
ene kant moeten dié kaders stellen, aan de andere
kant vraagt de bevolking hen stoeptegels recht te
leggen. Men kruipt op eikaars stoelen. Wat ik vaak
merk, in bijna alle negen gemeenten die ik vanbin
nen heb gezien, is dat de gunfactor niet zo groot is.
Tel daarbij op de korte lontjes en het gebrek aan on
derling vertrouwen. Daar moet iedereen aan wer
ken, niet alleen de burgemeester."
Wethouder Marin de Zwarte, die gaat over perso
neelsbeleid, herinnert aan de uitspraak die voorma
lig Commissaris van de Koningin Karla Peijs deed
tijdens de installatie van burgemeester Roep, nadat
de fractievoorzitter van de Lokale Partij Vlissingen
had benadrukt dat de raad nog altijd de baas is.
„Dat kan wel zo zijn, zei ze, maar gedraag je daar
dan ook naar. Neem je verantwoordelijkheid. Dat
rollen door elkaar zijn gaan lopen, zie ik soms ook
wel. Bij de vergadering over de begroting bijvoor
beeld. De raad kijkt ons aan voor een oplossing
voor de bezuinigingen, terwijl ik die richting eer
der van de raad verwacht. Verder zijn de verhoudin
gen op het stadhuis, zover ik weet, goed."
De wethouder werpt een vragende blik naar de ge
meentesecretaris, Hans van Houdt. „We zitten in
een leerproces", zegt die. „Vroeger was een ambte
naar ergens mee bezig, terwijl de rest van het stad
huis daar geen weet van had. Van die eilandencul
tuur is nauwelijks sprake meer. Gelukkig. Dat de
structuur vertraging veroorzaakt, zegt mij niets. Ik
weet wel dat Vlissingers ongeduldig zijn. Ze willen
snelheid, en dat kan niet altijd. Maar als iemand op
de stoep staat met een geweldige kans, dan hoeft
die echt niet te wachten hoor. Daar plannen we
graag een extra vergadering voor in."
Een extra vergadering. De oude garde gruwt bij de
gedachte. On-Vlissings vinden ze het. Dat kan wel
zo zijn, zeggen Pim Kraan en Mark Weug van de Lo
kale Partij Vlissingen, die het tegenwoordig voor
het zeggen hebben, „maar er gebeurde zoveel bui
ten de formaliteit om dat wij nu de rommel van die
oude garde moeten opruimen. Kijk naar de huizen
op de Singel, die ambtenaren voor veel geld hadden
aangekocht. Wist het bestuur niks van. Of uit de
klauwen gelopen kosten van de stadhuisverbou
wing. Zo zijn er meer voorbeelden. Het is aan ons
als raad om te controleren. Dan moeten we daar
ook de kans voor krijgen. Nu krijgen we die. Voor
het eerst hebben wij structureel inzicht in de
grondexploitaties. Er worden geen miljoenen bijge-
leend zonder dat wij dat weten. Ze zeggen wel eens
dat de stad met ons in de coalitie geen oppositie
meer nodig heeft. Klopt, wij zijn kritisch. Maar dat
is ook wat Vlissingen nodig heeft."
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 2013
stil, telkens weer
Vlissingen, de stad met misschien de mooiste ligging van Ne
derland, maar ook met een torenhoge schuld en onvoltooide
miljoenenprojecten, foto Ruben Oreel
Oud-wethouder Henk de Haas: „Wij wisten wat we wil
den, hadden vaste ambtenaren, verder geen geneuzel."
LPV-raadslid Pim Kraan: „Ze zeggen dat de stad met
ons in de coalitie geen oppositie meer nodig heeft."
