Wolvenkoorts laait op
in het drukke Nederland
Ontsnapt
en op stap
Een wolvenplan
voor Nederland
SPECTRUM 3
naar de eeuwige jachtvelden verwe
zen werden, kwam er een ongekende
klopjacht op gang. Aan de hand van
talloze wolvendeskundigen die met ja
gers en politie een heus wolventeam
vormden, werd er massaal op het dier
gejaagd.
Met Ian Rodts van de Vogelbescher
ming Vlaanderen als coördinator. Hij
begrijpt de verbazing en zegt: „De Bel
gische vogelopvang verzorgt ook de
opvang van loslopende wilde dieren
en ik woon in het Waasland. Toen de
wolf de grens overstak nadat het in
Zeeuws-Vlaanderen schapen had ge
dood, vroegen verschillende over
heidsinstanties mij de zaak te coördi
neren."
Jan Rodts heeft het geweten. Hij werd
weken achtervolgd door tientallen ver
slaggevers van kranten, televisie en ra
dio die alles van en rond de wolf wil
den weten. „Nee, slapeloze nachten
heb ik niet gehad. Wel korte nachten.
Het was best vermoeiend. Sommige
De wolvenkoorts neemt in Neder
land toe. Een wolf in Luttelgeest,
weliswaar dood, maar toch. En een
kalf dat wel eens gedood kan zijn
door een wolf. Maar daar zijn de
Bes: deskundigen het niet over eens. Ze
zijn het er wel over eens dat de
wolf naar Nederland komt Kwestie
van tijd. Vermoedelijk komt de
wolf dan uit Duitsland waar mo
menteel zeventien roedels (meerde
re wolven in een groep) rondstrui
nen. Het aantal zwervende dieren
in Duitsland neemt toe. Vooral jon
ge mannetjes gaan op zoek naar
nieuwe leefgebieden en kunnen
kranten schreven er humoristisch
over. Zoals De Morgen die werkelijk
iedere dag een nieuwe theorie in de
krant had. Was best grappig."
Cor de Vliegher vond het minder
grappig. „Dat beest heeft me 10.000
gulden schade opgeleverd. Terwijl er
volgens mij genoeg kansen waren om
hem te pakken. Maar man/je mocht
bijna niets. Ze wilden hem levend
vangen. We hebben nog geprobeerd
bij de toenmalige burgemeester een
ontheffing te krijgen. Om te mogen
schieten. We zijn nog bezig geweest
met een advocaat, maar het mocht
ab-so-luut niet."
Zoals die ene keer bij Walsoorden.
Cor de Vliegher: „De politie belde. Ze
hadden de wolf gezien in een bos.
Kwam er een helikopter aan. Van de
politie? Weet ik niet meer. Maar goed,
in die helikopter zaten mannen met
verdovingsgeweren. Dat duurde niet
lang want de brandstof was bijna op.
Moest dat ding in Midden-Zeeland
dan gemakkelijk in Nederland te
rechtkomen.
In België werd in september 2011
een wolf gespot. In de bossen bij
Gedine, in de provincie Namen.
Daar hadden medewerkers van het
televisieprogramma Dieren in Nes
ten verdekte camera's geplaatst bij
een kadaver om een ook al zeldza
me lynx te lokken en te filmen.
Enkele dagen later zagen ze ver
baasd hoe een wolf van het kadaver
at en vervolgens het bos in sleurde.
Vermoedelijk kwam het beest uit
Frankrijk waar de wolvenpopulatie
sterk toeneemt.
gaan tanken. Zo rond vijf uur tegen
de avond was de helikopter terug.
Was het te donker. Een lachertje! Ik
zei nog: we gaan het bos in en dan
hebben we hem zo. Mocht natuurlijk
niet."
Tientallen meldingen kreeg het wol
venteam dat vanaf eind december me
de geleid werd door commissaris Luc
de Witte van het Stekense politie
korps, te verwerken. Video-opnames,
foto's, ontelbare verhalen van oogge
tuigen, kortom, een stroom aan tips
die vrijwel allemaal nauwgezet nage
trokken werden.
Nou ja, niet allemaal. Een melding uit
Kruibeke bij Antwerpen dat daar de
wolf gezien was met een half schaap
in zijn bek, werd niet serieus geno
men door de wolvenjagers. Wél se
rieus was een collega van deze krant
die eind december op een winterse
vrijdagochtend rond negen uur het
beest zag. „Het was bij Klein Sinaai
waar ik op de Expressweg moest stop
pen voor rood. Liep dat beest de weg
over. Groot, hoog op zijn poten en
wat opgetrokken schouders. Een
hond was het echt niet."
Het was een van de laatste keren dat
de wolfin Nederland gezien is. In het
nieuwe jaar werd het beest enkele ke
ren gesignaleerd op plekken in België
die steeds verder uit elkaar lagen. In
Affiighem, in Wemmei, in Sint-Ni-
klaas. Alsof de wolf het spoor bijster
was en plotseling verdween in het gro
te niets. Met 62 dode schapen op zijn
of haar geweten.
De achtervolgers in vertwijfeling ach
terlatend. Van alles was er geprobeerd
om het beest te pakken te krijgen. Pos
ten in steenkoude nachten; kadavers
in weilanden en bossen; urinesporen
en wolvendrollen om het dier te lok
ken; wolvenklemmen en zelfs een
loopse wolvin werd een weekend in
gezet.
Tevergeefs. De vermeende wolf liet
zich niet pakken en plotseling niet
meer zien. Van de aardbodem verdwe
nen, zo leek het. Neergeknald en in de
grond gestopt, wordt er nog altijd in
de grensstreek gezegd.
Maar, niemand heeft de knal gehoord.
De (vermeende) wolf die dertien jaar geleden
Zeeuws-Vlaanderen en het aangrenzende Waas
land onveilig maakte, was ontsnapt. Dat is nog
altijd de mening van veel (Zeeuws-)Vlamingen
die niet geloven dat een wilde wolf tot in
Zeeuws-Vlaanderen geraakt. Cor de Vliegher:
„Ik heb gehoord dat het beest eigenlijk uit
Wachtebeke komt. Daar had je een domein
waar ze wolven hielden. Vier van die beesten
zijn op een gegeven moment naar Melsele ver
huisd, maar daar konden ze bij de nieuwe eige
naar niet blijven. Die woonde te dicht bij een
woonwijk waar ze last hadden van het nachte
lijk gehuil. De dieren zijn toen naar Doel ge
bracht en daar zou er één ontsnapt zijn. Dat
beest is hier gaan dolen." Niemand wil het ver
haal bevestigen. Er wordt ook gezegd dat de die
ren uit Wachtebeke al vóór de rooftocht van de
wolfin de grensstreek naar een wildreservaat in
de Ardennen waren gebracht. Wél zingt het
nog altijd hardnekkig rond dat er destijds in
Wachtebeke gefokt werd met de wolven. De
welpen zouden illegaal verhandeld zijn.
Nu de wolf volgens deskundigen op weg is naar
Nederland, wordt er door verschillende instan
ties gewerkt aan een heus wolvenplan. Binnen
kort presenteert Alterra (Universiteit Wagenin-
gen) het plan dat ervoor moet zorgen dat zowel
mens als wolf probleemloos kan samenleven in
het dichtbevolkte Nederland.
„Als ze er maar voor zorgen dat eventuele scha
de door wolven verhaald kan worden", zegt
schapenboer Cor de Vliegher die dertien jaar ge
leden acht schapen verloor aan een wolf. „Tien
duizend gulden schade en geen cent terug."
De LTO-vakgroep Schapenhouderij vindt dat
ook en stuurde bestuurder Berdien van Everdin-
gen naar Lausitz in Oost-Duitsland om te kij
ken hoe het daar geregeld is. Ze zegt dat de pro
fessionele schapenhouders hun kuddes goed
kunnen beschermen dankzij elektrische afraste
ringen en bewaking door grote speciaal afgerich
te honden. „De schade is te beperken, maar dat
kost veel tijd en geld", erkent ze.
„We zijn ons aan het beraden hoe we eventuele
schade door wolven gaan aanpakken", zegt se
cretaris Henk Revoort van het Faunafonds. „En
kele medewerkers hebben al een cursus gevolgd
om wolvenaanvallen te herkennen. Ons advies
is: schade in ieder geval melden. We zullen de
zaak dan zeker onderzoeken."
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 2013
Op zoek naar wolvensporen. Die werden gevonden, maar het beest zelf niet. foto's Camile Scheistraete
Een van de schapen die vermoedelijk aangevallen is
door de vermeende wolf.
