In de Amerikaanse suburbs is een
frisgroen gazon een must. Maar niet
meer voor lang. De cactus komt eraan.
10 VERDIEPING
WATERVERBRUIK
Het idee om gras te gaan
verven kreeg Joe Peraz-
zo toen hij in de zomer
van 2009 iets te vroeg ar
riveerde bij een football-
wedstrijd. Zittend in de
zon zag hij mannen met
spuitbussen over het veld lopen die de gras
sprieten verfden in de kleur van de
thuisclub: blauw. Hij dacht aan de grasmat
in zijn tuin, die door een paar droge zomer
weken treurig bruin kleurde. Wat zij kun
nen met blauw moet ik doen met groen,
vond hij. En het werkte.
Nu, vier jaar later, spuit hij met zijn bedrijf
Gras is Greener in de zomer grasmat na
grasmat groen. „Laatst nog heb ik bij een
landhuis een gazon van zo'n drieduizend
vierkante meter schitterend groen gespo
ten", zegt Perazzo. „De eigenaar had die
avond een feestje."
Perazzo's werk is een echte New Yorkse -
en dus tijdelijke - oplossing voor een struc
tureel Amerikaans probleem: klimaatveran
dering. Mag een likje verf nog werken aan
de natte Oostkust, het zuidwesten van de
Verenigde Staten heeft te maken met zulke
droogtes dat blijvende maatregelen nodig
zijn. Een daarvan: het verwijderen van gras
matten uit de tuinen van de inwoners.
Veel stadsbesturen doen het, maar woes-
tijnstad Las Vegas heeft sinds 2003 het
meest uitgebreide programma. In dat jaar
naderden de watervoorraden van de stad
door extreme droogte het nulpunt en het
stadsbestuur ging inwoners die hun water-
slurpende grasmat verwijderden, belonen.
Sindsdien heeft de stad volgens de New
York Times bijna 150 miljoen euro uitbe
taald voor 1500 hectare verwijderd gras. In
de winter mogen bewoners hun planten
maar één keer per week water geven. Huis
eigenaren die geld hebben ontvangen voor
verwijderd gras moeten bij verkoop van
hun huis een clausule in het contract opne
men: geen nieuw gazon, anders een boete.
En het blijkt te werken. In de laatste tien
jaar heeft de stad, ondanks een stijgend
aantal inwoners, 34 miljard liter water be
spaard.
En andere gemeenten volgen. Los Angeles,
Long Beach, Orange County en San Diego,
allemaal betalen ze tussen de 10 en 25 euro
per vierkante meter verwijderd gras.
Daarbij gaan ze nauwkeurig te werk, legt
Michelle Shumate uit. Ze is manager van
het WaterSmart-programma van San Die-
go en ziet toe op het uitgekeerde 'grasgeld'.
„Het moet gebruikt worden om de tuin
aan te passen aan ons droge klimaat", zegt
ze. „Dus met cactussen, vetplanten en an
dere lokale beplanting die weinig water no
dig heeft. Er mogen ook rotsen in, maar
niet meer dan 50 procent."
Elke inwoner van San Diego verdient maxi
maal 2200 euro voor de nieuwe tuininrich
ting. „Die krijgen ze pas als wij alle bonne
tjes en foto's hebben gezien", zegt Shuma
te. San Diego heeft zo'n 750.000 euro gere
serveerd voor het project. „Ondanks dat we
pas een paar maanden bezig zijn, zie ik dat
ons project werkt", zegt ze. „We krijgen
steeds meer aanvragen, laatst vier mensen
uit dezelfde straat. Dat zegt mij dat de
trend van lokale tuinbeplanting aan slaat."
De eerste vijf maanden van dit jaar waren
volgens de Los Angeles Department of Wa-
ter and Power de droogste ooit in Califor-
nië. Deze overheidsinstantie zegt dat met
de 'grasprogramma's' ieder jaar 177 liter wa
ter bespaard kan worden. Volgens Shumate
vindt 95 procent van de inwoners van Cali-
fornië waterbesparing dan ook een belang
rijke overheidstaak.
Dat niet iedereen het eens is met de uitvoe
ring van die taak bewijst Victor Hanson uit
Glendale, een wijk in de suburbs van Los
Angeles. Hij verving zijn uitgedroogde gras
mat een paar jaar terug door een frisse lap
kunstgras. „Het was erg mooi", zegt hij.
„Voorbijgangers vroegen me hoe ik mijn
gras zo mooi groen hield. Ik moest ze uit
leggen dat het nep was."
Hanson kreeg echter geen beloning voor
zijn waterbesparende ingreep, maar een
boete. Na lang tegenstribbelen heeft hij
zijn plastic mat nu maar verwijderd.
Shumate van het WaterSmart-programma:
„Nog niet iedereen begrijpt wat we bedoe
len met milieubewust tuinieren. Daarom
hebben we ook veel geld gereserveerd voor
voorlichtingswerk."
AMERIKAAN HEEFT BIJNA 2,5 MILJOEN LITER WATER PER JAAR NODIG
door onze correspondent
Mathijs Rotteveel
Amerikanen gebruiken gemiddeld 217.000
liter water per jaar voor huishoudelijk ge
bruik. Dat is minder dan de Australiërs
(341.000) en de Canadezen (279.000), maar
vele malen meer dan de Nederlanders
(28.000). Het mondiale gemiddelde is
57.000 liter per jaar.
Het water dat in huizen uit de kraan komt, is
echter maar een fractie van het totale water
verbruik.
Agrariërs nemen het overgrote deel, wereld
wijd ruim 90 procent, van alle zoetwatercon
sumptie voor hun rekening. Daarvan gaat 27
procent naar het verbouwen van granen en
22 procent naar de productie van vlees.
Zo kost de teelt van een appel zo'n 75 liter
water en de productie van een hamburger
2400 liter. Het maken van een katoenen
T-shirt vergt ruim 4000 liter water, met na
me omdat de katoenplant zo dorstig is.
foto Getty Images/iStockphoto
Tel je al het water bij elkaar op dat nodig is
voor de productie van goederen en diensten
die burgers in een land consumeren, de zoge
noemde watervoetafdruk, dan verbruikt de
gemiddelde Nederlander jaarlijks 1.223.000
liter water. Dat is net iets meer dan de ge
middelde aardbewoner. Amerikanen zijn dan
met 2.483.000 liter nog steeds grootverbrui
kers.
Bron: www.watervoetafdruk.org
