Maatschappelijk
sausje over WK
WK ATLETIEK
24 SPORT
Door liesblessure geplaagde sprinter
verbijt de pijn en knokt zich naar
twee finales.
Hij was de superster, uiteraard.
Met Usain Bolt in het deelnemers
veld is de rest bij voorbaat tot een
optreden in zijn schaduw veroor
deeld. De Jamaicaan zet nu een
maal de toon, altijd en overal.
Zélfs als hij wordt gediskwalifi
ceerd op de 200 meter, zoals tij
dens de vorige WK-aflevering
twee jaar geleden in het Zuid-Ko-
reaanse Daegu. Die schandvlek
poetste Bolt twee jaar na dato in
het Loezjniki-stadion in Moskou
weg, nadat hij vorige zomer tij
dens de Olympische Spelen in
Londen al de ontstane twijfel de
kop had ingedrukt. Hij heerste za
terdagavond als vanouds op de
200 meter, net als vorige week
zondag op de halve afstand. Zon
dag dirigeerde hij bovendien de
estafetteploeg naar winst. Alleen:
het aangekondigde wereldrecord
op de langste sprintdiscipline
bleef ver buiten bereik (19,66 se
conden).
Misschien was het maar beter
ook. Want had Bolt zijn blufpo
ker (als eerste sprinter de barrière
van negentien seconden slechten)
bewaarheid, dan had hij daarmee
ongewild de argwaan gevoed. Nu
bleef de achterdocht uit, hetgeen
voor de recent door dopingschan-
dalen achtervolgde moeder aller
sporten een godsgeschenk was.
Dat er sowieso geen mondiale
grensverleggingen vielen te note
ren, illustreerde allerminst spor
tieve armoede. Het WK was, zo
als de Nederlandse delegatieleider
Joop Alberda het omschreef, 'van
een hoog niveau, waarbij op diver
se onderdelen wereldrecords wer
den aangetikt'.
Het silhouet dat meer dan ooit
aan de prestaties van Bolt tipte,
was die van diens landgenote
Shelly-Ann Fraser-Pryce. Zij kopi
eerde voor het eerst zijn volledige
resultatenreeks en die in totaal
zes gouden medailles onderstreep
ten nog maar eens de ongeëve
naarde status van sprintnatie Ja
maica.
Reputaties van een trits andere
olympische kampioenen moch
ten bij dit WK dan sneuvelen,
niet die van Mo Farah. De Brit
met Somalische wortels, met
machtsgrepen op de 5000 en
10.000 meter dé held bij de Spe
len in eigen land, onderstreepte
andermaal dat de Ethiopische do
minantie met het sportieve ver
scheiden van Haile Gebrselassie
en Kenenisa Bekele is doorbro
ken. De koningen zijn dood, leve
de koning.
Dat winnaars hun triomftochten
uitbundig vieren, bewees Ezekiel
Kemboi. De Keniaanse steeplelo-
per, de olympisch kampioen die
zijn wereldtitel prolongeerde,
trakteerde het publiek op een wil
de, exotische dans. Zijn hanen
kam completeerde het plaatje.
Dat introvert uit is en extravert in
de mode, is te danken aan Bolt.
Zijn swingende en opzwepende
stijl werd in de afgelopen vijfjaar
gemeengoed. Alleen: Bolt zelf ge
droeg zich ingetogener dan voor
heen, in woord en gebaar. Gaf hij
daarmee als trendsetter een sig
naal voor de nabije toekomst af?
Zich roeren deed Jelena Isinbaje-
va daarentegen als geen ander.
Eerst door na drie jaar van presta-
tieverval zich weer als de diva van
het polsstokhoogspringen te pre
senteren. In haar afscheidswed-
strijd - al zou het ook een 'sabbati
cal' kunnen worden, hield ze een
slag om de arm - regeerde de pu
bliekslieveling als in haar beste ja
ren. Ze oogstte met die suprema
tie een ovationeel applaus van de
chauvinistische toeschouwers,
maar voor vele anderen donderde
ze naderhand van haar voetstuk.
Met het verdedigen van de in in
ternationaal verband fel bekriti
seerde antihomowetgeving deed
de Russin veel stof opwaaien.
Niet alleen van onder meer Ame
rikaanse zijde werd ze gekapit
teld, maar ook vanuit het eigen
kamp leek ze te worden be
schimpt. Zij het dan alleen op sub
tiele wijze.
Ksenia Ryzjova en Tatjana Firova
omhelsden elkaar op de voor
laatste wedstrijddag innig en kus
ten elkaar vol op de mond, zowel
na hun winstaandeel in de 4x400
meter estafette als tijdens de prijs
uitreiking op het podium. Om
geen straf voor 'homopropaganda'
te riskeren, verzegelden ze nader
hand hun lippen. Niettemin: voor
het aangezicht van de wereld was
het 'statement' gemaakt.
MOSKOU - Blij. Het woord ligt
doorgaans op de lippen van Chu-
randy Martina bestorven. Met een
guitige blik in de ogen, een aanste
kelijke lach en het stralend witte
gebit met de gouden rechterhoek-
tand met inscriptie 'c' luidt zijn
mantra steevast 'ik ben blij'. In
het slotweekeinde van het WK at
letiek bezigde de sprinter echter
veelvuldig een ander woord: pijn.
Al regeerde uiteindelijk toch de
blijdschap, nadat de Oranje-cap
tain die kwelling had verbeten en
zich naar twee finales had ge
knokt.
Optimisme mag dan de brandstof
voor Martina zijn, vrijdag besefte
hij dat ook bij hem de tank leeg
kan raken. In zijn ogen ligt alles
wat menselijk mogelijk is binnen
zijn bereik, maar ditmaal moest
ook de 29-jarige routinier na de se
rie en halve finale op de 200 me
ter erkennen dat hij tegen de gren
zen van zijn fysiek was aangelo
pen. Het protesterende lichaam,
of gedetailleerder gezegd het te
gensputterende linkerbovenbeen,
baarde hem zorgen. „Ik doe m'n
best, meer kan ik niet doen", tem
perde hij de verwachtingen voor
de eindstrijd, waarvoor hij zich
niet rechtstreeks maar als tijdsnel-
ste van de nummers drie van de
drie halve finales had geplaatst.
De tijd van 20,13 seconden kon
Martina zaterdagavond niet op
nieuw noteren, zelfs niet benade
ren. In de race die Usain Bolt won
(19,66) en waarin diens landge
noot Warren Weir (19,79) en de
Amerikaan Curtis Mitchell
(20,04) hem naar het ereschavot
vergezelden, bleef Martina als
nummer zeven op 20,35 steken.
De sluimerende liesblessure leek
zich te hebben gewroken en de es
tafetteploeg op de 4x100 meter
dreigde het zondag zonder hem
te moeten doen. Een ijsbad, de fy
siotherapeut, het 'machientje' dat
zijn spieren verder losmaakt en
een goede nachtrust wendden
echter het onheil af. Martina
kwam een etmaal later in actie en
toonde zich de ware kopman
door de Oranje-ploeg naar de fina
le te loodsen; een eindstrijd waar
in - na de diskwalificatie van
Groot-Brittannië - het kwartet
Brian Mariano, Martina, Liemar-
vin Bonevacia en Hensley Paulina
in een tijd van 38,37 seconden
naar de vijfde plek snelde. Dit tot
opluchting én vreugde van Marti
na. Lachend: „Ik moet die inmid
dels bekende zin tóch weer uit
spreken: Ik ben blij."
Niet alleen Martina telde zijn ze
geningen. Ook Joop Alberda, tech
nisch directeur ad interim bij de
atletiekunie, was in zijn nopjes.
Negen dagen topatletiek had, van
uit Nederlands perspectief, gere
sulteerd in de beste WK-eindsco-
re in de dertigjarige historie. En
dat stemde tot tevredenheid.
Volgens de puntentabel, een optel
som van podiumplaatsen en top-
achtklasseringen, was er een to
taal van 24 uitgerold. Dat was vier
punten hoger dan in 2005 in Hel
sinki. In die vergelijking moet wel
een voorbehoud worden gemaakt:
destijds werd polsstokhoogsprin
ger Rens Blom wereldkampioen
en veroverde kogelstoter Rutger
Smith zilver, ditmaal won ver
springer Ignisious Gaisah zilver
en pakte zevenkampster Dafne
Schippers het brons.
De vijfde positie voor tienkamper
Eelco Sintnicolaas, plus de finale
plaatsen voor Susan Kuijken (acht
ste op 5000 meter), Martina en de
estafettemannen maakten daaren
tegen het verschil tussen toen en
nu.
Echecs waren er ook, twee in het
bijzonder. Discuswerper Erik
Cadée faalde in zijn vierde WK
op rij en mag zich inmiddels ach
ter zijn oren gaan krabben. De
A-status van sportkoepel
NOCNSF dreigt hij aan het einde
van het jaar kwijt te raken en dat
zal zeker voer voor discussie zijn
binnen de bond waar het werp-
nummer als speerpunt geldt. Het
uitstappen van de aan rug en lies
geblesseerde marathonloper Mi
chel Butter was eveneens - in let
terlijke en figuurlijke zin - pijn
lijk, maar zal een minder kriti
sche evaluatie opleveren.
Alberda liet zich niet tot een gron
digere analyse verleiden. Wél
sprak hij zijn vertrouwen in het
beleid uit. „De Nederlandse atle
tiek is veelbelovend, zeker als we
de scherpte er inhouden en de at
titude nog beter wordt. Calime-
ro-gedrag vertonen, is ook ner
gens voor nodig. Nieuwe talenten
drijven boven als we de juiste
blokken blijven stapelen."
Martina is
toch weer blij
De Russinnen Kseniya Ryzhova (links) en Tatyana Firova maken een state
ment na het winnen van de 4x400 meter estafette, foto Yuri Kadobnov/AFP
door Marco Knippen
MOSKOU - Bij het WK werden in ne
gen dagen 47 gouden medailles uit
gereikt. Niet alleen het eremetaal
beklijfde. Show vermengde zich
met drama, maar bovenal werd de
atletiekhoogmis met een maat
schappelijk sausje overgoten. Een
terugblik.
door Marco Knippen
Tom Dumoulin (rechts) en de Tsjechische eindwinnaar Zdenek Stybar in actie op de Kapelmuur, op weg naar de fi
nish tijdens de laatste etappe van de Eneco Tour. foto Bas Czerwinski/ANP
