d
d
beste
Je moet je best doen om hier te verdwalen
14 REIZEN
COLOFON
Gemeente Ommen in Overijssel.
Wandelkrant Te voet riep Om
men in mei uit tot wandelge
meente van het jaar. Te voet kiest
ieder jaar een winnaar uit drie ge
nomineerde gemeenten. Dit jaar
waren ook Midden-Drenthe en
Wassenaar in de race.
'Ommen is het meest vriendelijk
voor wandelaars en scoort hoog
op het gebied van onverharde pa
den, bewegwijzering,routecontro
le, themaroutes, informatie, be
reikbaarheid en voorzieningen'.
De route die Ommen de winst be
zorgde, is de 12 kilometer lange
Bergenroute over de Archemer-
en Lemelerberg. Die gaan we dus
uitproberen. We zijn vroeg, maar
het is al best warm vandaag. We
vertrekken bij het Boscafé bij de
vijfsterren natuurcamping Leme-
ler Esch. Alle routes in dit gebied
zijn met kleuren aangegeven op
een fors informatiepaneel. Het eer
ste deel gaat over de drukke cam
ping, langs hutten, caravans en
tenten. Eenmaal in het bos wor
den we omhuld door stilte, mits
je de zoemende vliegen negeert.
Om hier te verdwalen, moet je je
best doen. Precies daar waar je
een paaltje met gekleurde richtin
gaanwijzers zou verwachten,
blijkt er een te staan. Wij volgen
de blauwe pijlen. Linksom, rechts
om, langs naaldbomen en jenever
besstruiken. Heuvel op, heuvel af.
Diagonaal door Zwitserland,
van het noordoosten naar het
zuidwesten, is een fietsroute
langs een strook van dertien
meren. Aan de oevers fiets je
er over vlak terrein, maar
over de bergpassen zeker
niet. Dan is het lekker als je
hulp krijgt van je e-bike.
Op het parkeerterrein van
ons opstaphotel bij
Zürich geeft Rudi Jaisli
van SwissTrails instruc
ties over fietsen op een
e-bike. We leren dat er di
verse niveaus van trapon-
dersteuning zijn, maar die hulp is in het
eerste deel van onze tocht overbodig. Het
fietspad voert hier over de vlakke oever
van het Bodenmeer. Het weer is somber:
de overkant van het meer is niet te zien.
De veerboten laten voortdurend de mist
hoorn klinken. Het zorgt voor een mystiek
sfeertje.
We zijn begonnen aan de Merenroute, die
ons dwars door Zwitserland langs dertien
verschillende meren voert. Wij fietsen de
route van noord naar zuid. We belanden
zelfs heel even in Oostenrijk, als we de
oude loop van de Rijn volgen. De route
gaat hier over een dijk: voor ons Nederlan
ders heel gewoon, voor de Zwitsers is een
dijk toch wel heel bijzonder.
Het Rijndal vernauwt zich en de bergen to
renen hoog boven ons uit. We steken de
Rijn over, via een klassieke brug met een
sierlijke houten overkapping, en komen
aan in het postzegelstaatje Liechtenstein.
Vanuit zijn slot op een veilige rots, hoog bo
ven de hoofdstad Vaduz, bestuurt vorst
Hans Adam zijn ministaatje. Het staats
hoofd kan vanuit het raam van zijn werkka
mer werkelijk alles wat er in Vaduz op
straat gebeurt, in de gaten houden.
.Terwijl de zonnestralen doorbreken, ste
ken we de Rijn weer over en gaan we op
weg naar de Walensee. Aan de overkant
van dit langgestrekte meer priemt een
1.500 meter hoge rotswand de lucht in.
Aangepalkt tegen dit massief ligt het plaats
je Quinten, dat alleen met een boot te be
reiken is. De natuurlijke bescherming te
gen koude noordenwind zorgt voor een
subtropisch klimaat. We zien er in de weel
derige plantengroei zelfs kiwi's en vijgen.
Zo warm als het klimaat is, zo ijskoud is
het kraakheldere gletsjerwater van het
meer. Ook aan de zuidoever van de Walen
see is op diverse stukken nauwelijks ruim
te voor een fietspad. De weg voert door ge
heimzinnige spelonken van een tunnel.
Grote kijkgaten in de tunnelwand bieden
mooie uitzichten over het meer.
We zijn op weg naar de Obersee, naar het
plaatsje Rapperswil, dat op een landtong in
het meer ligt. Het oude centrum is een
plaatje. De Zwitsers zijn zeer zorgvuldig
met het behoud van hun erfgoed. De rijk
gedecoreerde huizen staan er nog net zo
bij als in vervlogen tijden. Vlaggen met
kleurrijke wapens sieren het straatbeeld
nog verder op.
Vanaf de Obersee slingert de smalle route
zich steil naar boven. Het is tijd voor de
trapondersteuning. Na iedere bocht krij
gen we een andere blik over het meer, dat
steeds dieper onder ons ligt.
Via de Sihlsee, de Agerisee en de Zugersee
komen we bij een van de pareltjes van de
route: het grillig gevormde Vierwoudste
denmeer. Aan een van de watertentakels
ligt, onder het wakende oog van de huis-
berg Pilatus, de stad Luzern. De ruim
200 meter lange en overdekte Kapelbrug,
uit het jaar 1365, is een van de belangrijkste
toeristische attracties van de stad.
De route kronkelt heen en weer tussen de
steile bergwand en het water. Wij voelen
ons als fietsers maar nietig in dit natuur-
schouwspel. Prachtige wolkenpartijen in
de blauwe hemel maken het plaatje com
pleet. Er volgt nu een waar lint van meren,
afgewisseld door snelstromende beken.
We naderen een steeds hoger niveau: op
naar het volgende meer! Na de Lungerner-
see zijn we pas echt blij met de traponder
steuning, want hier gaat het echt spectacu
lair de hoogte in. Maar we krijgen er de
heerlijke lucht en de sfeer van de alpenwei
den van het hooggebergte voor terug.
Hoog op de alp staan koeien te grazen. Het
geklingel van de bel die ze om de nek dra
gen, zorgt voor een gezellige sfeer. Voor de
rest heerst hier diepe rust. Maar dan, tij
dens de klim naar de Brünigpas, schrikken
we van een indringend gefluit. Pal naast
If
eindredactie
Marcha van Schijndel
reizen@depersdienst.nl
vormgeving
Marieke Peters
advertentieverkoop
Wegener Media
Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
Nederlanders zijn dol op ranglijstjes.
In De eerste de beste richten we ons
op de hoogste regionen van een Ne
derlandse ranglijst op toeristisch ge
bied. Deze week: de wandelgemeen
te van 2013.
door Marcha van Schijndel
And the winner is....
Welke verkiezing?
Waarom winst?
Mee eens?
door Bert Sitters
Grote foto: Het Vierwoudstedenmeer veran
dert voortdurend.
Kleine foto links: De fiets kan zo mee op de
boot.
Kleine foto rechts: De route is geschikt voor
alle niveau's. Zeker als je met een e-bike
fietst, foto's Bert Sitters
