Jr.
its
-K
4
m
Al twaalf jaar zet Ne
derlander Edwin
Wiek zich in voor de
bescherming van wil
de dieren in Thailand.
Onlangs werd hij ver
oordeeld voor het ille
gaal bezitten van wil
de dieren. Het weer
houdt hem er niet van
zijn strijd voort te zet
ten.
8 SPECTRUM
buitenland
r*
Tijdens een
inval zette
iemand een
pistool
tegen mijn
hoofd en
zei dat ik
moest
stoppen
Kijk, daar loopt
een jager."
Edwin Wiek
wijst naar een
gestalte in de
verte, achter
het meer en
achter de hekken die het domein van
de Wildlife Friends Foundation Thai
land (WFFT) afbakenen. Nog net is te
zien hoe een kleine Aziatische man in
het struikgewas verdwijnt. „Ik weet
zeker dat het een jager was", zegt
Wiek vol overtuiging. „Ik zag zijn ge
weer. Hij zal wel op konijnen jagen."
Jagers zijn niet bepaald de beste vrien
den van Edwin Wiek. De oorspronke
lijk uit Breda afkomstige Wiek zet
zich sinds twaalf jaar in voor het wel
zijn van wilde dieren in Thailand,
waar stroperij een miljoenenhandel
is. Naast veel supporters heeft hem
dat vijanden opgeleverd die niet al
leen betrokken zijn bij stroperij, maar
ook politieke invloed hebben.
In een omstreden rechtszaak werden
Wiek, zijn vrouw en de WFFT on
langs schuldig bevonden aan het ille
gaal houden van wilde dieren. Het
leidde tot boetes van ruim 720 euro,
een voorwaardelijke celstraf van een
jaar en een bijzonder complimentje,
waarin de rechter het goede werk van
de dierenbeschermers prees. Gefrus
treerd over de in zijn ogen onterechte
en politiek gemotiveerde uitspraak, is
Wiek inmiddels in beroep gegaan.
„Ik denk weieens, ik stop ermee.
Waarom zou ik dit nog langer doen?",
zegt hij tijdens een rondleiding over
het opvangcentrum van de WFFT. In
grote kooien zwaaien gibbons'heen
en weer. Elders rennen zeldzame ree
ën door het bos. Even verderop begint
het enorme terrein dat de olifanten
tot hun beschikking hebben. Ze zijn
gered van Thai die de dieren onder
meer gebruikten om trektochten met
toeristen mee te maken. De olifanten
zijn een goed voorbeeld van bedreig
de dieren die hier een nieuw thuis
krijgen.
Wiek begon zijn opvangcentrum
twaalf jaar geleden. Aanleiding was
een aap die uit de handen van stro
pers was bevrijd. De Nederlander
nam zich voor een geschikte opvang
plek voor het dier te vinden. Toen die
er niet bleek te zijn, begon hij het
WFFT Wildlife Rescue Center. „De
eerste twee jaar heb ik mijn eigen
geld erin gestopt. Daarna lukte het
steeds beter sponsors te vinden. Sinds
het vierde jaar hoefik alleen nog in
mijn eigen onderhoud te voorzien."
In ruim tien jaar tijd is het WFFT uit
gegroeid tot een opvangcentrum met
37 betaalde krachten en soms wel 40
vrijwilligers. Voor de huidige 400 die
ren beschikt het centrum over 29 hec
tare grond. „We hebben er pas gele
den nog een stuk grond bijgekocht",
vertelt Wiek tijdens een rit per landro
ver over het terrein. Hij stopt de wa
gen bij het verblijf van enkele beren.
Eén van de zwarte dieren is nieuw in
het centrum. De beer is door mishan
deling zo zwaar getraumatiseerd, dat
hij het binnenverblijf niet durft te ver
laten. Nog een paar weken, denkt
Wiek, dan durft hij wel naar buiten.
Maar waar zijn de andere beren dan?
Wiek loopt om het ruime buitenver
blijf van de dieren heen. Geen beer te
bekennen. „Misschien liggen ze te sla
pen in een van de buizen", suggereert
hij, wijzend naar dikke buizen halver
wege het terrein. Wiek heeft meege
maakt dat de dieren een gat groeven
om onder het hek door te kruipen en
in een ander verblijf weer boven te ko
men. Maar dankzij een flinke laag be
ton, gestort tot op een diepte van an
derhalve meter, lukt dat niet meer.
Als na een paar minuten nog geen
beer te zien is, belt Wiek een van zijn
medewerkers. Niet dat hij bang is dat
de dieren zijn ontsnapt. Hij wil vooral
weten of de dieren in orde zijn. De col
lega stelt hem gerust. En dan, in een
flits, schiet één van de beren voorbij
om vervolgens weer in het struikge
was te verdwijnen.
Het ontsnappen van dieren is overi
gens niet Wieks grootste zorg op dit
moment. Dat blijkt uit de strijd die
hij afgelopen maanden moest voeren
in de rechtbank. Hij werd beschuldigd
van het illegaal houden van wilde die
ren, aldus de aanklacht. Het was vol
gens de dierenbeschermer een duide
lijk politiek gemotiveerde zaak. In ja
nuari 2012 publiceerde Wiek een opi
niestuk in de Thaise krant The
Nation, waarin hij de autoriteiten er
van beschuldigde betrokken te zijn bij
de illegale handel in jonge, wilde oli
fanten. Enkele weken later vond in
zijn opvangcentrum een inval plaats.
Een intimiderend moment met tien
tallen gewapende mannen die de die
ren met stokken te lijf gingen. „Ze zei
den dat ze de papieren wilden zien
van alle dieren die ik hier hield en
wel binnen twee en een half uur."
Hoewel Wiek volhield dat alle docu
menten aanwezig én in orde waren,
bleek het voor hem onmogelijk om
binnen zo'n korte tijd de papieren
van meer dan vierhonderd dieren te
voorschijn te toveren. Het Thaise
Staatsbosbeheer nam daarop ruim
honderd dieren in beslag en begon de
rechtszaak waarin de Bredanaar on
langs werd veroordeeld tot een geld
boete en een voorwaardelijke celstraf.
Een poging om hem stil te krijgen,
weet Wiek zeker. En niet de eerste.
Toen het opvangcentrum in 2003 nog
maar een paar jaar actief was, werd
zijn auto beschoten. Een jaar later zet
te iemand een pistool tegen zijn
hoofd. „Ze zeiden dat ik moest stop
pen, maar ik herinner me niet dat ik
echt onder de indruk was. Inmiddels
De strijd van
door Ate Hoekstra
foto WFFT
