De Nederlandse keuken gaat langzaam vooruit
2 ZOMERKRANT
a
ZOMEIGASTEN
fietiu fpiet uit }>uitfUuö
Wie: Bernd (51), Christiane (50), Alexander (15)
en Jacqueline (14)
Woonplaats: Remscheid (Duitsland)
Waar: Middelburg, verblijf in Veere
Jacqueline was twee maanden oud toen we
voor het eerst naar Veere kwamen. Sinds
dien komen we ieder jaar terug. Al veertien
jaar", vertelt vader Bernd. „We komen graag
naar Zeeland, omdat het voor ons maar 350 kilo
meter rijden is. En dat is ideaal, omdat we door
mijn werk niet vooruit kunnen plannen." Zo
kan het gezin de vakanties spontaan houden.
De vier zijn positief over de provincie. „In Zee
land is veel te doen. De kinderen houden erg van
surfen. Daar is het Veerse Meer ideaal voor." Op de
vraag wat er verbeterd zou kunnen worden, ant
woorden ze allen lachend: „Het eten. De Nederland
se keuken gaat vooruit. Wel langzaam, maar het gaat
vooruit. Restaurants die wel goed eten serveren, vra
gen er veel geld voor. Dat is jammer."
Ook aan parkeren geeft het gezin veel geld uit. „In
Duitsland is parkeren veel goedkoper. Daar zouden
de gemeenten in Nederland echt iets op moeten ver
zinnen. Dat geld kun je namelijk niet aan andere din
gen uitgeven." De familie is wel tevreden over de
wegen. „Die zijn heel goed en de straten in Neder
land zijn erg schoon." Het gezin blijft nog twee we
ken in Zeeland en geniet nog even van de Middel
burgse kermis.
Meer weten? Kijk op:
www.pzc.nl/zomerkrant
Tips? U kunt ons mailen:
zomer@pzc.nl
het trekken van kaarsen. Ze
maakt lange, hoge exemplaren.
„Eettafelkaarsen noem ik ze."
Het maken ervan is eigenlijk vrij
simpel, blijkt tijdens één van de
workshops die ze regelmatig
geeft. Je wikkelt een lange lont
om een spijker op een houten
plankje en zorgt dat aan beide
kanten een lont bungelt. En dan:
dippen maar. In een grote alumi
nium pan zit een mengsel van pa
raffine en bijenwas. „Een klassiek
recept uit de kerk", zegt Ma-
rie-Christien.
Er moet een minuut tussen de
dipbeurten door zitten, anders
druipt het er net zo hard weer af.
Elke doop wordt de kaars één mil
limeter dikker. Niet vreemd dat
het maken van een kaars al snel
een uur in beslag neemt. „Kaar
sen maken is echt een geduld
werkje", zegt ze lachend. Kaarsen
trekken is dus letterlijk je kaars
vormen door hem steeds uit de
ton met paraffine te trekken. Zulk
'geduldig werk' wordt ook wel
'monnikenwerk' genoemd, legt
Marie-Christien uit. Oorspronke
lijk begonnen monniken in de
kerk met het maken van kaarsen.
Als de kaars dik genoeg is, kan de
ze zelfs nog in een leuke vorm ge
kneed worden, in een knoop bij
voorbeeld. Daarna koelen de kaar
sen af in een grote ton met water
en kan je ze nog een leuk kleurtje
geven.
Marie-Christien is één van de
twee kaarsenmakers in Zeeland
eri maakt alles nog met de hand.
„Ik houd het oude ambachtswerk
in ere." Zelfs grotere aantallen
kaarsen maakt zij met de hand. In
het Ambachtscentrum demon
streert zij in het klein wat zij in
haar eigen kaarsenmakerij in het
groot doet. Op grote ronde rekken
worden lonten gespannen en on
dergedompeld in een grote ton
met paraffine. „De molen met in
totaal acht rekken is net zo groot
als dit_kleine kamertje", zegt ze.
„De kaarsen worden op de rekken
strakker dan bij het onderdompe
len met de hand zoals ik hier de
monstreer."
De meeste kaarsen worden gego
ten en niet, zoals Marie-Christien
doet, getrokken. Bij het gieten
wordt de vloeibare kaars in een
mal gevormd. Dit zijn onder ande
re bolkaarsen en stompkaarsen.
Marie-Christiens voorkeur gaat
uit naar kaarsen 'tonken', zoals
het kaarsen trekken ook wel
wordt genoemd.
In het atelier zijn prachtige crea
ties te zien in alle vormen en ma
ten die je maar kunt bedenken.
En ook nog eens in alle kleuren
van de regenboog. Op een plank
staan een aantal kaarsen met
muntgeld erin. „Dit zijn geldkaar-
sen", vertelt ze. „Als de kaars op
brandt, vallen de muntèn eruit."
Op bestelling worden deze geld-
kaarsen op maat gemaakt, met
het gewenste geldbedrag erin.
Een origineel idee voor een ver
jaardag of een bruiloft. Ma
rie-Christien vertelt dat ook haar
Zeeuwse knop-kaarsen erg popu
lair zijn. „Het middelste deel
brand op, maar de rest van de
kaars blijft intact." De Zeeuwse
kaarsen zijn ook in verschillende
kleuren verkrijgbaar.
Ik maak ook
geldkaarsen. Als
die opgebrand is,
valt het geld eruit
Leuk als cadeautje.
Haar passie voor vuur deed Marie-Christien van der
Moere besluiten zelf kaarsen te gaan maken. Vier
jaar geleden ging zij haar droom achterna en nam
zij de kaarsenmakerij in Sint-Annaland over. Ze is
ook regelmatig te vinden in het Ambachtscentrum
in Goes.
woensdagmiddag gaan langzaam
de lichten aan op het kleine
marktpleintje. Het ouderwets be
strate plein is omringd door
Oud-hollandse geveltjes. Am
bachtslieden demonstreren hun
ambacht in de huisjes op het
plein.
Marie-Christien demonstreert
Het is al een bele
ving op zichzelf,
het Ambachtscen
trum in de Hol-
landsche Hoeve
bij Goes. Aan het
begin van de
door Nouriya Kaur
Voor kaarsen trekken
moet je geduld hebben
Marie-Christien van der Moere
Marie-Christien demonstreert het
kaarsen trekken. „Even onder
dompelen en dan een minuut
wachten."
door Meike Coppoolse
