Stagiair Zenden: PSV
staat op een keerpunt
Polletje van Van Breukelen straks nog slechts n
28 SPORT
Geen speler leefde
zo toe naar de
voorbereiding op
het nieuwe seizoen
als de 'vergeten'
Nicolaï Boilesen.
De Aftrap
#2013-2014
AMSTERDAM - Met enige weemoed
liet Nicolaï Boilesen de palmstran
den van Mallorca achter zich. Zijn
vakantie op het Spaanse eiland
had wat hem betreft best iets lan
ger mogen duren. In het vliegtuig
verdween het lichte chagrijn snel.
De Deen besefte voor het eerst
sinds zijn komst naar Ajax de ge
hele voorbereiding op het nieuwe
seizoen te kunnen meemaken.
Een periode van afzien kwam ten
einde.
„Eigenlijk wilde ik niet terug naar
Amsterdam", geeft Boilesen zon
der aarzeling toe. „Na een jaar full
time revalideren kon ik wel wat
ontspanning gebruiken. Geeste
lijk put het je uit. Het was de eer
ste keer in lange tijd dat ik rust
kreeg. In voorgaande jaren train
de ik door in de vakantie of moest
ik speciale oefeningen doen. Maar
dat narrige gevoel bleef niet lang
hangen. Ik kon niet wachten weer
te gaan voetballen."
Boilesen arriveerde drieënhalf
jaar geleden als talentrijke tiener
op De Toekomst. De technische
staf zag in hem een linksback met
de potentie de Europese top te ha
len. Zijn debuut in april 2011 be
vestigde dit beeld. Het leven lach
te hem toe. Totdat zijn spieren he
vig begonnen te protesteren.
„Ik raakte op 18 september 2011 ge
blesseerd tegen PSV", vertelt Boi
lesen, destijds verzekerd van een
basisplaats. „Dat was niet de beste
dag uit mijn leven. Op 16 februari
maakte ik mijn rentree tegen Man
chester United. Een perfect mo
ment om terug te keren. Op mijn
verjaardag, in de Arena. Helaas na de winterstop. Het werd uitein- te
ging het weer mis, in de laatste delijk half februari." pt
minuut. Ik speelde vervolgens Niemand kon aanvankelijk een Bc
een jaar niet meer. Maar dat wist vinger leggen op de oorzaak van n-
ik toen nog niet. Het blijft een zijn terugvallen. Op scans viel di
mooie herinnering." niets te zien. De Zweedse profes- Sp
Boilesen zucht diep. In het zieken- sor Carl Askling kwam uiteinde- dr
huis constateerden artsen een fik- lijk met een diagnose. Boilesen: w
se scheur in de hamstring van „Je hamstring bestaat uit drie spie- 0r
zijn rechterbeen. Voor de tweede ren. De grootste heet de lange za
keer op rij. Geen van hen kon kop. Bij mij was die in slaap geval- d.
exact aangeven hoelang het her- len, waardoor de kleine kop alles de
stel in beslag zou nemen. Hij kon moest overnemen. Dat kan die ge
zich in elk geval richten op het niet aan, waardoor ik in totaal vijf Va
nieuwe seizoen. keer een scheur heb opgelopen." di
„Ik dacht er eind augustus zeker Askling geldt als één van de m
te staan. Toen eind september, meest vooraanstaande specialis- Sc
daarna eind oktober, vervolgens ten op zijn terrein. Topatleten rek- d(
De linkspoot die voor onder meer
PSV, FC Barcelona, Chelsea en Li
verpool speelde, is bezig met zijn
trainerscursus en loopt daarom
dit seizoen stage bij long PSV.
Vijftien jaar woonde hij in het
buitenland, nu verblijft hij voorlo
pig in zijn stad Maastricht.
„Andere culturen vormen je",
weet Zenden. „Mensen die zeg
gen dat iemand is mislukt in het
buitenland, begrijp ik niet. Het is
toch juist bewonderenswaardig
dat iemand zo'n stap durft te zet
ten? Nu ben ik op zoek naar een
plèk in de stad waar ik ben gebo
ren. Mijn zoontje is anderhalfjaar
oud en kan spelen met neefjes en
nichtjes. Ik heb mijn vrienden en
familie dicht bij me nu. Neder
land verveelt niet."
Zenden, die in het afgelopen sei
zoen als assistent-trainer bij Chel
sea nog de Europa League verover
de, wil zich het komende jaar op
een andere manier ontwikkelen.
Hij komt bij het Jong PSV van
hoofdcoach Darije Kalezic in een
unieke situatie terecht.
„We hebben nu een nieuwe prof
club binnen PSV. Jongens die nog
nul wedstrijden in het betaald
voetbal in de benen hebben, wor
den in de eerste divisie voor de
leeuwen gegooid. Eerst was het
toch een beetje een onsamenhan
gend elftal. Jong PSV moet het
dan ook echt als groep gaan
doen", verduidelijkt Zenden.
„Deze jongens krijgen straks te
maken met de media, worden har
der beoordeeld en gaan 38 duels
spelen. Er zullen nauwelijks erva
ren spelers meedoen, ze kunnen
zich aan niemand optrekken.
Daar gaan ze veel van leren. Ze
stellen nu al veel vragen aan me,
dat motiveert mij ook."
De overgang van Chelsea naar de
beloften van PSV is groot. „Chel
sea is een aparte club, door de
grootte en de mogelijkheden. Het
trainingscomplex lijkt oneindig,
er zijn acht fysio's in dienst en er
zijn bijvoorbeeld drie video-ana
listen. Jong PSV is wat dat betreft
wat stappen terug. Darije (Kale
zic) is bezig om het elftal handvat
ten te geven, dat was in Londen
natuurlijk niet nodig. Het enige
wat daar van je verwacht wordt,
is dat er prijzen in het kastje ko
men."
PSV is in grote lijnen hetzelfde ge
bleven, stelt Zenden, die in 1998
vertrok uit Eindhoven. Voordat
hij op zijn dertigste vertrok naar
Olympique Marseille werd Zen
den nog gepolst of hij wilde terug
keren. Hij vond dat toen nog iets
te vroeg. Daarna kwam er geen
aanbieding meer. Door het innige
contact met Phillip Cocu keerde
Zenden alsnog terug naar PSV.
„We hebben elkaar altijd gespro
ken en ik was welkom hier. Ik
denk dat er een keerpunt is ge
weest bij PSV. Er is een nieuwe fi
losofie, een andere cultuur. De
jeugd krijgt de kans bij PSV, voor
heen werden er toch iets sneller
spelers gekocht. Nu zijn er meer
mogelijkheden voor de jeugdoplei
ding. En de jongens bij Jong PSV
realiseren zich dat ook, die zien
wat er gebeurt. Ook de vele
oud-PSV'ers die hier op De Herd
gang rondlopen, worden door de
jongens herkend en aangespro
ken. Ik denk dat zoiets heel posi
tiefis."
Als een paard het niet eet, speel ik
er niet op, zei een Amerikaanse
profhonkballer ooit. Hij was niet
de laatste sporter die zich open
lijk uitsprak tegen kunstgras. Ook
profvoetballers geven nog steeds
massaal de voorkeur aan echt
gras, dat je kunt ruiken, dat na af
loop van een wedstrijd achter je
oren vandaan komt. Wat is er nou
lekkerder? Toch lijken de argu
menten van de liefhebbers - want
dat zijn ook vorstelijk betaalde
profs uiteindelijk - steeds minder
opgewassen tegen simpele reken
sommen. Het kunstgrasvirus
waart rond en lijkt niet meer uit
te'roeien. Het rubber wint ter
rein. Niet minder dan twaalf van
de 38 Nederlandse profclubs spe
len hun thuiswedstrijden ko
mend seizoen op kunstgras. Het
argument is meestal simpel: op
de lange termijn is kunstgras
goedkoper dan 'echt'. Het is dan
ook niet toevallig dat vooral arme
clubs overstappen. Al is het niet
alleen maar een financiële keuze,
stelt voetbaltrainer en -analitycus
Aad de Mos. „Met kunstgras heb
je ook in de winter goede velden.
Je zestienmetergebied wordt geen
modderpoel, maar ligt er het hele
seizoen piekfijn bij."
De romantici hebben een stuk
minder harde argumenten in han
den. Het draait bij hen vooral om
gevoel, nostalgie. Een bal die niet
doorrolt omdat er een plas water
op het veld ligt; voor de liefheb
bers van snel circulatievoetbal is
het een doorn in het oog, maar
het heeft ook wat. De Mos noemt
het polletje waar PSV-keeper
Hans van Breukelen zich in 1987
tegen Feyenoord in verslikte. „Dat
soort dingen zul je steeds minder
zien. Jammer, maar je moet met
je tijd mee."
De opkomst van kunstgras be
perkt zich niet tot Nederland.
Rusland, Zweden, Oostenrijk, Bra
zilië, Zuid-Afrika: overal liggen
'nepmatten' en de internationale
voetbalbond Fifa juicht dat toe.
Op kunstgras kan de sport zich
ook ontwikkelen in gebieden
waar dat klimatologisch lastig is.
In Engeland, the home of football,
zal het nog wel even duren voor
kunstgras op het hoogste niveau
zijn intrede doet. Regel I.29 van
de Premier League stelt dat geen
enkele wedstrijd op kunstgras zal
worden gespeeld. Begin jaren
tachtig besloot onder meer het
Londense Queens Park Rangers
in een vlaag van vernieuwings
drang op kunstgras te gaan spe
len. Maar de mat in Loftus Road
werd een nationaal satire-object.
De bal stuiterde alle kanten op en
spelers verwondden zich bij sli
dings. Dat nooit meer, dacht voet
balbond FA: in 1988 ging kunst
gras in de ban. Toch is er ook in
Engeland een trendbreuk. In lage
re divisies is kunstgras nu weer
bespreekbaar.
Beleidsmakers bij clubs die kunst
gras krijgen, roemen vooral de
W
door Geert Langendorff
Dankzij professor is I
door Bart Hoffman
EINDHOVEN - Boudewijn Zenden
(36) kijkt tegen de zon in en wijst
naar het veld dat het meest ver
weg ligt. „Daar ben ik begonnen bij
PSV, ik was dertien en deed ook
nog aan judo." De Maastrichtenaar
spreekt de woorden achteloos uit,
terwijl hij over het complex van De
Herdgang uitkijkt. Voor Zenden
lijkt de cirkel niet rond, of zoiets
dergelijks. „Ik heb overal mijn
mooie momenten gehad, ik kan
niet één specifiek hoogtepunt aan
wijzen."
Boudewijn Zenden als assistent bij
Chelsea, waarmee hij afgelopen
seizoen de Europa League won.
door Bart Hoffman en
Chris van Mersbergen
DEN BOSCH - Gras moet ruiken naar
gras, niet naar rubber, zeggen ro
mantici. Maar kunstgrashaters leg
gen het steeds vaker af. Het rubber
wint terrein.
