de
eerst
Windkracht 4... nee 5 minstens, op weg
14 REIZEN
EPj 2
COLOFON
And the winner is....
De Zesstedentocht in Sud-
west-Fryslan.
Route van het jaar volgens de le
zers van FietsActief.
'Het is hier prachtig en gevarieerd
fietsen.'
Wind. Water. Ontelbaar veel zeil
boten. Uitgestrekte graslanden, be
spikkeld met zwartbont vee. Mo
lens. En wind natuurlijk. Had ik
de wind al genoemd? Dit land
schap is overrompelend. De tocht
leidt over smalle, soms onverhar
de, kilometerslange fietspaden en
verlaten landwegen. Ruisende
rietkragen, klotsende golven op
schijnbaar eindeloze meren. Rust.
Bijna onbegrijpelijk die kalmte op
deze vakantiedag. Komt vast door
die strakke zuidwester.
In startplaats Sneek was er wel
volk op de been. Ik nam er iets
meer tijd om de markante Water
toren te bekijken dan de vorige
keer, toen ik daar op het ijs voor
bijschoot. Vlak voor Ijlst stop ik
bij een eeuwenoude houtzaagmo
len. Jammer genoeg is deze nu
niet in bedrijf. Zwartbeslijmde
boomstammen dobberen voor
een schuin oplopende steiger.
Mijn verbeelding vult het plaatje
aan met gestamp van grofgetande
zaagramen en de geur van versge-
zaagd hout. Nooit geweten trou
wens dat de binnenstad van Ijlst
zo aantrekkelijk is. Kijk, een
schaatsfabriek!
Er is water genoeg. Zoals in Vene
tië. Zoals in Nederland. Na de
Zuid-Franse-Camargue is Ma
rais Poitevin, met 110.000 hecta
re, het meest waterrijke gebied
van Frankrijk. In de Middeleeu
wen begonnen monniken met
het bouwen van dijken en provisorische
drooglegging, maar pas in de zeventiende
eeuw slaagde men er, met Nederlandse
hulp, in het gevecht met de zee te winnen.
Driekwart van het land, de Marais des-
séché, is tegenwoordig bestemd voor land
bouw en veeteelt, maar het meest oostelij
ke deel is nog altijd moerasachtig. We ver
kennen dit haast geheimzinnige terrein,
ten zuidwesten van Poitiers per boot én
per fiets.
Op tal van plaatsen in de Marais kun je een
'promenade en barque' maken. In Coulon
liggen de platbodems in een lange rij klaar,
in het piepkleine haventje van Ar^ais is het
wat authentieker. Je mag zelf varen, met
een kano of een lastiger te besturen batai
van 15 voet, zo'n 5 meter. Wie wat meer te
weten wil komen over de ontstaansgeschie
denis, en niet moe wil worden, kan ook
een ander laten bomen. Wij kiezen voor
Embarcadère Bardet-Huttiers, naast ons
prettige van een ecolabel voorziene hotel,
Maison Flore in Ar^ais.
Jean-Jacques, geboren en getogen in de
streek, hanteert handig de pigouille (een
lange houten stok) waarmee hij de batai
door het water duwt. Ondertussen wijst
hij op de wonderen der natuur, op de kan
sen én bedreigingen van het in duizenden
puzzelstukjes opdeelde gebied.
Hier was het vroeger een drukte van be
lang. Nog altijd zijn er 9.000 eigenaren.
Het exploiteren van een bedrijfje op de
kleine, aan alle kanten door water omge
ven, percelen is echter allang niet meer zo
lucratief Het spreekt vanzelf dat het ver
voeren van maximaal drie koeien per keer,
ook dat moet namelijk per boot, niet be
paald efficiënt is. Het verbouwen van de
mojettes, witte bonen, is ook arbeidsinten
sief. Bovendien levert de houtbouw allang
niet meer zo veel op als voorheen.
Een eeuw geleden werden toe
risten naar Marais Poitevin ge
lokt met de leus: 'het kleine Ne
derland'. Later presenteerde
het Franse moerasgebied ten
zuidwesten van Poitiers zich,
met meer succes, als 'het groe
ne Venetië'. Voor beide bena
mingen valt iets te zeggen.
eindredactie
Marcha van Schijndel
reizen@depersdienst.nl
vormgeving
Marieke Peters
advertentieverkoop
Wegener Media
Nationale Verkoop
verkoop.dagbladen@wegener.nl
Artikelen in deze bijlage komen tot
stand onder verantwoordelijkheid van de
redactie. Daarvoor werkt zij soms samen
met reisorganisaties en verkeersbureaus.
De redactie behoudt volledige zeggen
schap over de redactionele inhoud.
Nederlanders zijn dol op ranglijstjes.
In De eerste de beste richten we ons
op de hoogste regionen van een Ne
derlandse ranglijst op toeristisch ge
bied. Deze week de mooiste fietsrou
te van 2013.
door Peter de Groot
Welke verkiezing?
Waarom winst?
Mee eens?
door Edward Swier
Geluidloos glijdend door een oase van rust op een van de vele waterwegen in Marais Poitevin. foto's Suzanne Laman.