4 SPECTRUM
FRANS POINTL
Frans Pointl
DE LAATSTE KAMER
n de gedichten, vraagt
hij, wat vindt u van de
gedichten?
Hij declameert:
meeuw Frans P. helemaal aanwezig
vliegend in dichte mist/ voor uw oog
al uitgewist
Het is het laatste gedicht in de bundel
De laatste kamer waarmee uitgeverij
Nijgh en Van Ditmar de 8oste verjaar
dag van schrijver Frans Pointl mar
keert. Het zijn misschien ook wel de
laatste woorden die hij publiceert.
Schrijven, zegt Pointl, hij is er even
mee gestopt. „Als ik een verhaal
schrijf, ben ik vreselijk onrustig. Voor
al midden in een verhaal. Als ik iets
op mijn schrijfmachine heb getikt, leg
ik dat op mijn nachtkastje. Dan ga ik
het lezen en denk ik: oh nee, dit is ir
relevant, en die alinea moet daar, voor
die andere, of dit en dat moet ge
schrapt. Dan ga ik weer met de bal
pen rommelen omdat ik vaak niet te
vreden ben over dingen. Of er valt me
in: dat ene zinnetje moet er tussen.
Als ik gemakzuchtig ben en ik doe
het licht niet meer aan, dan ben ik het
kwijt. Ik heb toch nog onvervulde
wensen waarvan je weet dat ze nooit
vervuld worden. Dat blijft knagen."
De muziek op de achtergrond vecht
om de voorgrond. De Bee Gees knal
len hun Saturday nightfever door de
overdekte binnentuin van het ver
pleeghuis. Pointl moet zijn hand ach
ter zijn oor houden om de vragen te
verstaan. Hij hoort niet meer zo goed,
zoals hij ook het zicht in één van zijn
ogen mist als gevolg van trombose.
Vergroeide voeten houden hem nu al
vier jaar gevangen in het Amsterdam
se Sarphatihuis. Het Guillain-Barré
foto Hans van den Boogaard
Frans Pointl werd geboren op 1 augustus 1933. Hij was
enig zoon van een schilder en een joodse pianiste. Zijn
ouders scheidden in 1938 waarna hij in een kindertehuis
werd ondergebracht. In 1942 werd hij samen met zijn moe
der gedwongen naar Amsterdam te verhuizen. Daar doken
ze onder. Na de oorlog zorgde Pointl voor zijn door de oor
log zwaar getraumatiseerde moeder. Na haar dood in 1953
had hij talrijke kantoorbaantjes, maar tenslotte stopte hij
met werken.
Hij debuteerde in 1959 met Afscheid van
laatste lente en brak in 1989 door met
De kip die over de soep vloog (nominatie
AKO-literatuurprijs).
Andere werken onder meer: Het Albane
se wonderkind (1991), Ongeluk is ook een
soort geluk (1995), De hospita (1996), Ca
nu maar slapen (2004) en Poelie de ver
schrikkelijke (2008). Volgende maand ver
schijnt ter gelegenheid van zijn 80ste ver
jaardag De laatste kamer. -
door Marjolijn de Cocq
