Ketterse katholiek Van Kilsdonk dwingt respect af
L
BOEKEN 17
Pater
Van Kilsdonk
Goed zijn voor de goe
den, dat kan iedereen.
Maar goed zijn voor de
rotzakken, voor de
mensen die u en ik ver
afschuwen, is slechts voor weinigen
weggelegd.
Zoals )ezus goed was voor de tolle
naars en pater Van Kilsdonk
(1917-2008) goed was voor de na de
oorlog opgesloten NSB'ers. Hij, de
zoon van een Brabantse mulder die
als ketterse katholiek te Amsterdam
nationale bekendheid verwierf, ver
telde zijn levensverhaal aan Alex
Verburg. Dat leidde uiteindelijk tot
'Pater Van Kilsdonk. Raadsman in
delicate zaken'.
Het geheel wordt gepresenteerd als
zijn 'memoires'.
Jan van Kilsdonk is van begin tot
eind in de ik-vorm aan het woord,
niet onderbroken door vragen. Maar
voor deze compositie is romanschrij
ver en interviewer Alex Verburg ver
antwoordelijk. Hij toverde een serie
grillige gesprekken met een hoogbe
jaarde man om tot een bijzonder
boek. Het knapste is misschien dat
de tovenaar, afgezien van een kort
nawoord, onzichtbaar blijft.
Aantrekkelijk aan de gekozen vorm
is de ongedwongenheid en natuur
lijkheid. Niets scheidt de lezer van
de spreker.
Onbevredigend is soms dat je méér
zou willen weten. Méér over Van
Kilsdonks leerling Antoine Bodar
over wie hij onder meer vertelt: ')e
hebt aanleg voor opschepperij'.
Méér over de aan aids gestorven
schrijver Frans Kellendonk wiens
uitvaart hij leidde. En vooral méér
over zijn conflict met het kerkelijke
gezag.
De dwarsligger ('Ik ben natuurlijk
honderd procent vrijzinnig') werd
afgezet, op zichzelf niet zo vreemd.
Maar korte tijd later, begin 1963,
trekt men dat besluit in. Een mira
kel, want het Vaticaan doet nooit
aan rectificaties. Waarom in dit ge
val wel? Wie weet komt er nog eens
een biografie die licht werpt op de
ze en andere vragen over Van Kils
donk, een man die juist door zijn re-
calcitrantie respect afdwingt.
Een priester die misschien niet zo
erg in God geloofde ('De beste illu
sie die je hebben kunt"), maar des te
meer in de mens.
On-Nederlands en
onvrouwelijk. 'Bloedlijn', de
tiende thriller van Corine
Hartman uit Lichtenvoorde, zet
een nieuwe toon in de wereld
van het Nederlandse
spannende boek. Rechercheur
Jessica Haider is een harde,
onconventionele schone.
Zij lost gruwelijke misdaden
op „Vrouwenthrillers, daar ben
ik niet zo van."
h oe zwart moet je ziel zijn
om een keiharde thriller als
Im Bloedlijn te kunnen schrij-
ven? Corine Hartman
1(1964) is even stil.
Met Jessica Haider heeft ze
I een hoofdpersoon gescha
pen die stevig en getroebleerd is. De recher
cheur is een onaangepaste schoonheid. Ze
snuift, drinkt, vloekt, houdt van heftige
seks en draait haar hand niet om voor een
flinke dosis geweld.
In Bloedlijn, de tiende thriller van de schrijf
ster uit Lichtenvoorde, introduceert Corine
Hartman Jessica - Jessy. Corine weet nu al
dat Jessy zeven delen zal meegaan. Bloedlijn
haalde de shortlist van de Gouden Strop
voor het beste spannende boek van het af
gelopen jaar.
Ze zit, zegt ze, van jongs af aan al behoor
lijk in de lijken. „Ik hield vroeger al van
spannende dingen. Las Agatha Christie en
speelde met vriendinnetjes cowboytje en
t indiaantje. Als ik een barbiepop kreeg, was
die in no time een been kwijt. Het zit een
beetje in mij, denk ik."
Programma's op tv waar ze vroeger niet
naar mocht kijken, keek ze stiekem toch.
„Tatort. Prachtig! Ik bedacht zelf ook zulke
spannende verhalen." Die schreef ze niet
op, maar ze tekende ze. Misschien dat ze
daardoor in eerste instantie vormgeefster is
geworden.
„Ik ben niet opgegroeid in een creatief ge
zin. Bij ons thuis was het belangrijker dat
je aan het werk kwam."
Gruwelijke scènes
zijn het mooist om
te schrijven.
Daar kan ik het
meeste in kwijt
Toen ze op de reclameafdeling ging wer
ken bij Aviko - „de patatten" - ontdekte ze
het schrijven. „Ik heb een tijdje getwijfeld
tussen schrijven en beeldend werk."
Ze begon haar eigen reclamebureau. Om te
weten of ze meer zou aankunnen, schreef
ze zich in bij de schrijversvakschool. „Sce
narioschrijven is het moeilijkste, omdat je
geen gedachten mag verwoorden. Maar het
is wel het mooiste om te doen." De oplei
ding heeft haar vooral moed gegeven, zegt
ze. Moed om de stap te zetten en een thril
ler te schrijven. In 2007 kwam Schone kun
sten uit, dat zich afspeelt in de Achterhoek.
Bloedlijn speelt in Limburg, Maastricht
vooral. Een omgeving met mogelijkheden.
„Iemand zei in een recensie dat ik waar
schijnlijk maar één weekendje in Limburg
was geweest voor research. Veel locatie zit
er niet in." Ze heeft er veel langer gebivak
keerd. „De streek bevalt me. Bovendien: Jes
sy is gewoon niet het type dat langs de
kant van de weg naar de bloemetjes gaat
zitten kijken."
Waarheidsgetrouw is ook de manier waar
op Jessy werkt als rechercheur niet hele
maal. Met veel zou ze hier bij de echte poli
tie niet wegkomen. „Dat weet ik heus alle
maal wel. Ik heb een paar jaar bij de politie
gewerkt. Bloedlijn, en ook de volgende de
len, doet aan alle kanten Amerikaans aan."
On-Nederlands. Ze vindt het een compli
ment. Het predikaat onvrouwelijk is dat
ook. „Er zijn al zoveel vrouwenthrillers.
Vrouwtje woont in Vinex-wijk, man, kin
deren, geluk verzandt in sleur, komt foute
man tegen..." Ze steekt haar tong uit. PfïïF.
Toen ze met schrijven begon, heeft ze
nooit gezegd: 'Ik wil hard.' Maar ze houdt
wel van stevig. De gruwelijkste scènes zijn
het mooist om te schrijven, zegt ze.
„In dat soort scènes kan ik het meeste
kwijt. Dan schrijf ik achter elkaar door,
kunnen mijn vingers mijn hoofd niet bij
houden. Daar klopt alles." Geweldig ook
dat het werkt bij haar lezers.
„Ik wil dat ze niet kunnen stoppen met le
zen. Een goede thriller moet een heel ster
ke plot hebben, personages die zich ontwik
kelen en een einde dat onverwacht, maar
wel logisch is. Ik vind het mooi als ik mijn
lezers van hun nachtrust kan beroven."
Jessica Haider is de nieuwe Dexter: Hanni
bal Lector en Lisbeth Sallander in een blen
der. Hard en meedogenloos vertegenwoor
digt ze niet alleen het goede. Haar verleden
heeft haar misvormd. Haar enige kind is
vermoord door een seriemoordenaar. Die
wilde wraak op haar nemen. „Ze heeft dus
ook een zwakke
mm plek. Ze kan emotio
neel geraakt wor
den. Zonder dat zou
den lezers minder
met haar meegaan."
ZATERDAG 27 JULI 2013
Alex Verburg
door Mario Molegraaf
Alex Verburg - Pater Van Kilsdonk. Raads
man in delicate zaken. Memoires.
Atlas Conctact, 19,95 euro.
door Marjon Kok
Corine Hartman
'Ik houd wel
van stevig'
De thrillerschrijfster Corine Hartman berooft haar lezers graag van hun nachtrust met haar bloedstollende verhalen, foto Jan Ruland van den Brink
Corine Hartman -
Bloedlijn. Karakter,
15 euro. In september
deel 2 Jessica Hai-
der-serie: Glashard.
