Alles behalve de hond gaat mee op vakantie
-fiuUiuk
ZOMERKRANT 39
WAT ZIT ER IN DE KOFFER?
<L_
Monique (46) en Henk Huisink (60) zit
ten met hun drie kinderen op de cam
ping in Nieuwvliet. Henk gooit de ach
terbak van de auto dicht, die vol met
spullen is geladen. De familie is net terug van een
dagje op het strand.
Ze zijn voor twee weken op vakantie in Zeeland.
Wat ze altijd meenemen? „Veel te veel", lacht Mo
nique. „Je zou niet zeggen dat we maar voor twee
weken op vakantie zijn." Dit vergt dan ook veel
planning van tevoren. „Ik heb een lijstje van drie
bladzijdes die we van tevoren doornemen om te
kijken of we alles bij ons hebben", legt Monique
uit. „Luchtbedden, tent, tv, stoelen, douchespul
len, noem het maar op. Wanneer we weer thuis
komen, hebben we vaak de helft niet gebruikt."
Ook neemt de familie genoeg eten mee voor op
zijn minst de eerste paar dagen. „Net alsof er
geen supermarkt in de buurt is", lacht Monique.
Iets bijzonders dat Monique ook altijd meeneemt
is een klein fotootje van haar vader. „Die is overle
den en deze foto heb ik altijd graag bij me."
Met al die spullen, is er nog iets dat de familie uit
drukkelijk niet meeneemt? „De hond brengen we
voor de vakantie altijd naar een kennel. Die mis
sen vooral mijn dochter en ik wel erg nu."
verhaal. „Ik ben eigenlijk een
boer", grapt hij. „Na een aantal ja
ren te hebben gewerkt als mana
ger in de agrarische sector vond
ik het mooi geweest, ik wilde zei
len." )e zou niet anders denken
als je deze man naar zijn schip
ziet kijken. Elk geluid, elke bewe
ging voelt hij aan alsof hij op zee
is geboren.
Na negen jaar te hebben gevaren
met zestien slaapplaatsen aan
boord was het volgens Jaap tijd
voor iets anders. „Het was heel
leuk hoor, maar verandering is
ook goed. Ik wilde meer dagtoch
ten gaan varen." Volgens de man
nen zijn de leukste tochtjes toch
vaak de vrijgezellenfeesten. Wie-
be en Jaap halen herinneringen
op. „Weet je nog toen die vent zo
dronken was dat we in Goes maar
ergens anders zijn gaan zitten?"
De twee lachen hard.
Naast de behoefte aan verande
ring moest er ook verbouwd wor
den, vanwege de regelgeving. „Ik
heb lang over nagedacht wat ik
precies wilde hebben, dat beteken
de een winter tekenen en schet
sen." Uiteindelijk heeft Jaap beslo
ten om een grote kuip in het mid
den van het oude schip te bou
wen. „Daarmee kunnen mensen
lekker onderuit zitten. Zo kun
nen de iets minder valide mensen
ook van de zee genieten. Van de
week hadden we hier nog een ver
jaardag van een 90-jarige vrouw",
glimlacht Jaap. „Oma in de stoel
en maar stralen." Door het matige
briesje varen we eerst op de mo
tor de haven uit. Na een klein half
uur trekt de wind aan en kunnen
de zeilen hun werk gaan doen.
„Okay jongens, we gaan nu een
stukje zeilen. Als iedereen even
een touwtje losmaakt hebben we
het zeil zo uit." Met Wiebe aan de
leiding verloopt alles vlekkeloos.
„Nu brengen we het zwaard in
het water," vertelt Jaap als aan de
zijkant een grote schacht naar be
neden wordt gelaten. „Omdat de
onderkant van deze boot plat is,
heb je wel een zekere balans no
dig."
Het schip, gebouwd in 1902, werd
vroeger als vrachtschip gebruikt
tussen de verschillende eilanden.
De onderkant is plat omdat veel
havens in Zeeland ondiep zijn.
Terwijl Jaap aan het stuur staat re
gelt Wiebe alles met de passa
giers. De een hijst het zeil op, de
ander zorgt dat het zwaard weer
omhoog wordt gehaald als de
boot overstag gaat. „Het mooie
aan de Oosterschelde is dat het al
tijd anders is, het water, de wind,
het gevoel", vertelt Jaap. „En als je
dan vanaf het water in de verte
naar Zierikzee kijkt, en de graan
silo wegdenkt, dan ziet het er het
zelfde uit als driehonderd jaar ge
leden. Dat is toch prachtig?"
„Wiebe, volgens mij lopen we
vast," zegt Jaap rustig tegen zijn
kameraad. De passagiers kijken ge
schrokken op. „Okay, dan gaan
we weer overstag", antwoordt
Wiebe. „Mensen, we zijn nu te
gen de bodem aangevaren, zie je
de kringen met zand omhoog ko-
HISTORISCHE ZEILSCHEPEN IN ZEELAND
men?", zegt Jaap als hij naar ach
ter wijst. Nadat we langs het
maanlandschap van de zandbank
zijn gevaren keren we terug naar
de thuishaven. „Hoewel het hard
werken is, geniet ik elke dag van
de vaarten. Mensen gaan vrijwil
lig mee en ze willen ook dingen
weten, dat is het mooie van mijn
vak." Wiebe wil nog wel het avon
tuur opzoeken. „Ik trek de winter
altijd moeilijk. Ik wil dit jaar dan
ook naar de Caribische zee te
gaan om daar te charteren." Jaap
ziet het nog wel zitten op de Oos
terschelde. Het mooiste van het
varen is volgens hem de blik op
oneindig. „Puur op gevoel en
gaan, op zo'n moment ben je één
met je schip." Als de Scaldis de ha
ven binnenvaart, leggen Wiebe
en Jaap het schip aan naast platbo
dem de Morgenster. „Wiebe, doe
je even dat trucje." Met de oplet
tende blikken van beide mannen
ligt de platbodem zo aan de kant.
„Geweldig, Wiebe, jongen", zegt
Jaap. Na de vaart verschijnen aan
het dek twee biertjes. „Met een
'aanleggertje' kun je je geen bete
re afsluiting wensen.
MAANDAG 22 JULI 2013
In deze rubriek nemen we een kijkje in de koffer van
vakantiegangers. Vandaag: De familie Huisink uit Mid-
delbeers.
door Kristy Evers
de Oosterschelde
De Scaldis is een Zeeuwse platbo
dem gebouwd in 1903. Hij werd
vroeger gebruikt als vrachtschip
voor bieten en andere goederen.
Naast meezeildagen is de Scaldis
ook gespecialiseerd in all-in zeilar-
rangementen.
Naast varen op de Scaldis kunt u
ook meevaren met Belgische Klip
per de Morgenster. Op www.mee-
zeilenzierikzee.nl kunt u gemakke
lijk op beide schepen een plekje
reserveren.
Van vrijdag 26 tot zondag 28 juli
varen er verschillende historische
schepen van Middelburg naar Vlis-
singen. Op vrijdag en zaterdag
kunt u dan ook meevaren op de
Scaldis. Voor meer informatie
www.tussen-zee-land.nl
Als hoogtepunt van het zeilsei-
zoen vindt van 22 t/m 25 augus
tus Sail de Ruyter plaats in Vlissin-
gen.
Tijdens de vaart vertelt schipper Jaap enthousiast over het schip en de natuur en cultuur van de Oosterschelde.
Met een matig briesje is het toch mogelijk om een stuk te zeilen.
