Eigen sfeer
gemaakt
City of Dance is vaste waarde
geworden op de Middelburgse
evenementenkalender
Doodstil
CITY OF DANCE
MIDDELBURG - De achttienjarige
Levi Wennik wijst naar de tent
achter hem. „Hard style. Da's
mijn ding."
Hij is met een clubje vrienden uit
Yerseke zaterdag naar Middelburg
gekomen voor het festival City of
Dance. Gratis in de stad en tegen
betaling op het tot City Party om
gebouwde Hof van Tange.
„Ik had van mijn vrienden ge
hoord dat het een leuke sfeer is.
En het is goedkoper dan andere
festivals." Een kaartje kost 25 euro
en dit jaar begint het al 's mid
dags om twee uur op het Hof van
Tange. Levi en zijn vrienden zijn
er vroeg bij, ook al is het rond een
uur of vier nog vrij rustig.
Dat is een paar uur later wel an
ders als inmiddels 3500 bezoekers
zich dansend, drinkend en pra
tend voor de verschillende podia
hebben verzameld.
City of Dance was rond het mid
daguur al op gang gekomen in de
binnenstad. Het thema dit jaar
was circus. Dat kwam onder meer
tot uiting met een kindercircus
op de markt. De sfeer in de stad
en op het Hof van Tange was voor
al gemoedelijk. Door een grens
aan het aantal toeschouwers te
stellen werd het geen gedrang in
de City Party. De bij de ingang
strenge security hielp ook om het
gezellig te houden. Voor het eerst
waren er vier podia op het plein.
Organisator Martin Priem keek
zondag tevreden terug. „Gekken
huis. Toeschouwers tevreden, ar
tiesten tevreden, dus ik ook."
Volgend jaar weer een dancefesti-
val, wat hem betreft. Dan klinkt
het weer een hele dag: 'Are you
ready?!'.
Lijsters. De ene had zich
verstrikt in een aard-
beiennet, de tweede zat
er nog levend onder.
Misschien had hij zich in leven
kunnen houden met de paar rij
pe aardbeien die nog aan de
struikjes hingen.
Hij liet zich maar moeilijk be
vrijden. Van de derde was niet
veel over, een vleugel, een stuk
borstkas, een pootje. Misschien
had een kat hem te pakken ge
kregen of een rat.
Het pootje nam ik mee. Ik denk
eraan het na te tekenen. Ooit
had ik lessen in modeltekenen.
Het begon met het schetsen
van stillevens. Je moest een
paar flessen, een koffiepot en
een lelijk vaasje natekenen. Van
de leraar mocht je niets verzet
ten en het lelijke vaasje moest
je ook natekenen.
Later kwamen er levende mo
dellen die je met houtskool op
grote vellen krantenpapier
moest tekenen.
Je moest opschieten, want af en
toe riep iemand tegen het mo
del: heb je niet wat anders? Dan
ging de mevrouw in een ande
re houding staan.
Het waren meestal naakte vrou
wen die we moesten tekenen.
In de winter hadden ze wel
een doek om of een kimono
aan, wat begrijpelijk was. Maar
vooral de kimono bezorgde me
last, omdat het model zelden
stil zat.
Een enkele keer moesten we
een man natekenen. Hij had
een lange penis, zo herinner ik
me, we schatten het lichaams
deel op zo'n veertig centimeter.
Zoiets had ik nog nooit gezien.
Ik herinner me niet dat het te
kenen ooit iets goeds oplever
de.
Het kwam vooral door de hoge
snelheid die we moesten ont
wikkelen. Nooit was er een te
kening echt af. Na de les was de
vloer bezaaid met allerlei pro
beersels.
Je kunt beter een stilleven nate
kenen. Het woord zegt het al:
het ding dat je tekenen wil
houdt zich tenminste stil. Daar
om heb ik vandaag het pootje
van de vogel meegenomen. Het
blijft in ieder geval doodstil lig
gen en als het tekeningetje niet
meteen goed is, kun je gemak
kelijk weer opnieuw beginnen.
Sonja van de Putte hoeft
maar even haar hoofd
buiten de deur te steken
en ze wordt aange
klampt. Eén camping-
gast meldt zich aan voor de mos
selmaaltijd, een ander heeft last
van een tak van een fruitboom,
die zachtjes maar irritant tikt op
het zeildoek van zijn voortent. De
campingeigenares van De Bos
hoek regelt het.
In het hoogseizoen (1 juli tot 31 au
gustus) zijn dagen van zeven uur
's ochtends tot tien uur 's avonds
eerder regel dan uitzondering.
„Als je dit werk niet leuk vindt,
haak je snel af. Het is afwisselend
en ik hou ervan om het mensen
naar hun zin te maken."
Omdat de camping goed loopt,
weten ze zeker dat de vaste kos
ten betaald kunnen worden op
het gemengde bedrijf. „Dat geeft
rust. In het akkerbouwbedrijf
krijg je het ene jaar een goeie
prijs voor je aardappels en een an
der jaar leg je erop toe. De twee
takken van het bedrijf vullen el
kaar aan."
De Boshoek in Serooskerke biedt
plaats aan vier seizoensplaatsen
(die 1950 euro per jaar opleveren);
drie chaletjes die in prijs variëren
van 250 tot 550 euro per week en
een pipowagen die gehuurd kan
worden voor 220 tot 465 euro per
week. De zeventien overige plaat
sen zijn voor passanten en trou
we gasten.
Uit een minicamping is een leuke
omzet te halen, maar dan moet er
wel veel geld, tijd en energie in ge
stopt worden, voordat het zich uit
betaalt, zegt Sonja. En er gaan wel
De Boshoek
heel wat kosten vanaf. Aan enkele
vaste seizoenmedewerkers bij
voorbeeld en aan investeringen in
de camping van vooral duurzame
bouwmaterialen en speeltoestel
len. De campingeigenares staat
ook klaar om excursies te regelen
of maaltijden voor de kampeer
ders te maken. „Het zijn allemaal
keuzes, waarmee je wel de sfeer
op de camping bepaalt."
Sfeerbrengers zijn ook de paar
den. „Die zijn leuk voor de cam-
pinggasten. Twee keer per week
borstelen kinderen onder begelei
ding de paarden en 's avonds mo
gen ze een rondje rijden. Die paar
den kosten alleen maar geld, maar
ik ben een paardenmens."
„Helaas ben ik strikter gewor
den", zegt ze. „Dat zit eigenlijk he
lemaal niet in me, maar ik wil me
zelf niet in de vingers snijden
door geld mis te lopen."
Mensen annuleren gemakkelijker
of erger nog, ze blijven zonder be
richt weg. „Het verblijf moet nu
voor aankomst betaald zijn. Meest
al gaat het goed, maar we houden
er wel een Zwarte Lijst op na."
Soms belt iemand af en dan weet
je dat het géén smoes is. „Dan
doe ik niet moeilijk. Die inschat
ting moet je kunnen maken als
ondernemer."
Morgen: de gast
maandag
MAAf
Kleurrijk
dance
door Theo Giele
Voor meer columns: www.pzc.nl/columns
door Edith Ramakers
Als de ander vakantie viert, werkt
de campinghouder zich een slag in
de rondte. We kijken binnen bij
minicamping/akkerbouwbedrijf
De Boshoek, in hartje Walcheren.
Wat mag wel en wat niet op het toilet?
Het dancefestival trekt 's middags een gemêleerd publiek.
Wim Hofman
