Youssif Touré woont in Lamswaarde. Illegaal. Zonder pa
pieren, uitgeprocedeerd. Hij voetbalt bij SDO, krijgt steun
van veel mensen en vooral zijn Anouk. Maar niemand kan
hem helpen aan innerlijke rust én een toekomst.
2 SPECTRUM
reportage
Q
Aneho
verblijfsvergunning voor hem klaar
lag. „Alles stond stil. Ik had niets."
De Nederlandse taal was hij inmid
dels aardig machtig en Youssif vertrok
naar Breda. „Toen ik in Middelburg
was, leerde ik een gezin uit Breda ken
nen. Bij hen woonde ook een jongen
uit Togo. Ik ben er een jaar geweest en
toen keerde ik terug naar
Zeeuws-Vlaanderen. Naar Terneuzen
waar ik bij een paar jongens woonde.
Af en toe werkte ik. Illegaal ja."
Toen een van de jongeren bij wie hij
woonde een verblijfsvergunning
kreeg via het generaal pardon en de
andere jongen naar Arnhem vertrok,
stond hij op straat. CDA'er )aap Schee-
Ie uit Zaamslag gooide hem een red
dingsboei toe.
„Op een bijeenkomst over vluchtelin
genwerk in Terneuzen vertelde ik
mijn verhaal. Daar waren ook gemeen
teraadsleden bij en Jaap Scheele trok
zich mijn lot aan. Hij heeft me toen
bij hem in huis genomen. Ongeveer
een jaar was ik daar."
Bijna radeloos probeerde hij vervol
gens asiel te krijgen in België. Tever
geefs, geen schijn van kans. „België
stuurde me terug omdat ik hier in Ne
derland al asiel had aangevraagd."
Doodmoe van al die veranderingen
en teleurstellingen besloot Youssif te
rug te keren naar Togo. Het lukte niet.
„Ik kreeg van de Togolese ambassade
in Brussel geen reispapieren. Want ik
kon niet aantonen dat ik Togolees
ben. Kan ik nog niet. Ik heb geen pa
pieren, ook geen geboortebewijs, In
Afrika gaat het anders en wordt lang
niet iedereen ingeschreven."
Hij gaf niet op en wilde een zogehe
ten buitenschuldverklaring. „Die krijg
je als je kunt aantonen dat je er alles
44 Ik dacht dat asiel
de naam van een
persoon was. Geen
idee wat asiel was!
ik geld en iemand heeft me toen aan
boord van een boot geholpen. Als ver
stekeling. Geen idee hoe lang ik op de
boot zat. Misschien een maand."
Ergens in een West-Europese haven
stad zette hij eindelijk voet aan wal.
Hij weet nog steeds niet waar. „Nee,
Rotterdam, Antwerpen misschien.
Echt, ik weet het niet. In een koffer
bak van een auto ben ik weggebracht
en kwam terecht in een zaal met sta
pelbedden. Daar waren nog drie vrou
wen, maar ze spraken geen Frans."
Youssif kreeg te horen dat er asiel aan
gevraagd zou worden. Op zijn gezicht
verschijnt een lach: „Ik dacht dat asiel
de naam van een persoon was. Geen
idee wat asiel was! Mijn naam inge
vuld, leeftijd opgegeven en daarna
moest ik wachten. Toen volgde er een
leeftijdstest en moest ik naar het
AMA-kamp (Alleenstaande Minderja
rige Asielzoekers) in Den Bosch. Daar
heb ik met de IND (Immigratie en Na
turalisatie Dienst) gesproken en ben
vervolgens in Middelburg terecht ge
komen. Daar woonde ik zeven maan
den in een kindertehuis."
Met twee andere jongens mocht hij
daarna in Vlissingen op zichzelf wo
nen. „Dat was niets voor mij. Ik was
te jong. Een keer per dag kwam er
eens een begeleider langs. Ik wilde
naar een pleeggezin."
Het werd Aardenburg. „En daarna
naar Oostburg omdat het pleeggezin
verhuisde. Mijn pleegmoeder werd
ziek en overleed aan kanker. Voor
mijn pleegvader die nog een ander
pleegkind had, werd het te zwaar. Ik
was de oudste en verhuisde naar Axel,
Daar huurde ik een kamer."
In Axel kreeg Youssif te horen dat hij
was uitgeprocedeerd en dat er géén
Geen papieren, geen
werk, geen uitke
ring, geen zorgver
zekering, geen...He-
lemaal niets. Yous
sif Touré (24)
zucht eens diep en
zegt: „Ik wil een normaal leven.
Maakt niet uit waar. Nu leef ik met de
dag. Hier heb ik niet voor gekozen. Ik
wil een toekomst."
O ja, hij heeft het getroffen met An
ouk die hij nu alweer twee jaar kent.
Hij voetbalt met veel plezier in
SDO'63, de voetbaltrots van Lams
waarde. Hij traint de jeugd en op
school doet hij wat vrijwilligerswerk.
Iedereen in het dorp kent hem en is
aardig. Maar toch, het voelt als gevan
gen zijn in Lamswaarde.
Ver weg van Lomé, de hoofdstad van
zijn geboorteland Togo, West-Afrika.
Daar groeide hij op en raakte hij onge
wild verstrikt in een tragedie die
maar geen einde kent. „Ik was veer
tien. Mijn vader was al lang overleden
en mijn moeder was politiek actief.
Ze kwam in de problemen door een
stammenstrijd. Op een dag kwamen
er drie mannen binnen. Er waren felle
discussies en toen hoorde ik drie knal
len. Ik ben gevlucht, wilde weg van
het huis."
's Avonds keerde hij terug. „Mijn moe
der was er niet. Die heb ik nooit meer
gezien. Ik was doodsbang. Thuis vond
URKINA FASO
50 km
Dapaong
9 Mr BENIN
Mango
Niamtougou
Lama-Kara
Bassar
Sokode
Tchamba
Sotouboua
TOGO
GHANA
Lake
Volta
AFRICA
Atakpame
i Kpaiime
Tsevie
©KRT
Youssif snakt naar
een normaal leven
door Romain van Damme
