ADRZ moet snel veiliger
De verplichte inenting
f
f
l
•v
12 MENINGEN
te gast
brieven
te gast
Fietspad
Fietspad 2
Wolf
Wolf 2
Vly#
."0-
Erfpacht
Arbeidsmigranten
B
In een onderzoek van het Nivel over 2008 is
aangegeven dat 5,7 procent van de 1,3 miljoen
ziekenhuispatiënten onbedoelde gezondheids
schade oploopt. Ongeveer de helft van deze
schade kan worden voorkomen. Gerekend naar de
schaal van het ADRZ zouden dat vorig jaar 670 ver
mijdbare gevallen van gezondheidsschade zijn ge
weest. Het gaat hier niet alleen om kleine zaken,
maar ook om ernstige situaties. In 35 gevallen zou
het niet adequaat behandelen er mede toe hebben
geleid dat de patiënt overlijdt.
Het veiligheidsmanagementsysteem (VMS) van
het ADRZ is bedoeld om deze vermijdbare schade
te voorkomen. Het gaat onder meer over verkeerde
diagnoses, bijvoorbeeld het missen van kanker, ver
keerde anesthesie, bijvoorbeeld te veel of te weinig
verdoving toedienen, of het verkeerd inschatten
van verwardheid bij oudere mensen. Met name
voor ouderen is een ziekenhuisopname risicovol
vanwege hun verhoogde kans op complicaties zoals
infectie, ondervoeding, in de war raken, doorlig
gen, een val of bijwerking van medicijnen. De doel
stelling van het VMS is vermijdbare schade in
beeld te brengen en met de helft te verminderen.
Het VMS is een systeem waarmee ziekenhuizen
continue risico's signaleren, en verbeteringen door
voeren. Partijen in de zorg hebben met elkaar afge
sproken dat de ziekenhuizen met ingang van 1 ja
nuari 2013 de zaken voor elkaar moesten hebben.
Dit betekent dat het ziekenhuis zowel het proces
als de inhoud van het veiligheidssysteem goed
heeft beschreven en vastgelegd. Daarna volgt de fa
se dat de ziekenhuisorganisatie deze processen en
werkwijze zich eigen maakt en er naar handelt.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft op 12
maart 2013 de invoering van het VMS bij het ADRZ
beoordeeld. De inspectie constateerde dat het
ADRZ zijn zaken niet op orde heeft en dat het niet
aannemelijk is dat dit op korte termijn wel het ge
val zal zijn. Er is te weinig sturing, 'het veiligheids
bewustzijn in het ADRZ is onvoldoende'. Daarom
staat het ADRZ als enige ziekenhuis in Nederland
onder verscherpt toezicht.
Klaverblad Zeeland is hier boos, verontrust en te
leurgesteld over. Boos vanwege het ontbreken van
het systeem om de veiligheid van de patiënt te bor
gen. Waarom slagen andere ziekenhuizen er wel in
om een dergelijk belangrijk systeem in te voeren
en het ADRZ niet? Boos ook over de wijze waarop
partijen dit manco afdoen. In plaats van aan te ge
ven dat men dit signaal serieus neemt en het pu
bliek de garantie geeft dat op 1 januari 2014 alles in
orde is, beschouwt de Raad van Bestuur het ver
scherpt toezicht als een ondersteuning van het ge
voerde beleid en een steun in de rug. Het geeft
bijna het idee dat je als ziekenhuis naar 'onder cura
tele stelling' zou moeten streven. Hoe kun je deze
ernstige zaak zo bagatelliseren. Ben je dan nog ge
loofwaardig? Kennelijk hebben ook andere partijen
de behoefte om strategisch te reageren. Zorgverze
keraar CZ heeft veel vertrouwen in de directie. De
huisartsenkring Zeeland maakt zich geen zorgen
over de veiligheid in het ADRZ en beschouwt het
certificaat als een administratieve kwestie.
Dergelijk reacties zorgen echt niet voor een betere
patiëntveiligheid. Ze worden waarschijnlijk alleen
gegeven om te voorkomen dat patiënten met de
voeten gaan stemmen.
Het ADRZ is ons ziekenhuis. Als burgers van Zee
land mogen wij eisen dat zij hun zaken op orde
hebben en dus ook het veiligheidsmanagement.
Het is bekend dat er veel goede dingen gebeuren in
het ziekenhuis. We weten dat er gedreven perso
neel is dat zich wil inzetten voor goede kwaliteit.
Klaverblad Zeeland wil graag ook een bijdrage leve
ren aan verbetering van de ziekenhuiszorg. Maar la
ten we afspreken dat we problemen concreet benoe
men en over wezenlijke zaken praten, want zachte
heelmeesters maken nog steeds stinkende wonden.
A.P. van de Kreeke is directeur Klaverblad Zeeland, het
samenwerkingsverband van de Zeeuwse organisaties
van zorgconsumenten.
Er heerst een mazelenepidemie in Neder
land. Niet ingeënte kinderen uit voorname
lijk reformatorische kring worden ziek. Ma
zelen is een zeer besmettelijk ziekte, die
zich snel verspreidt. De eerste vaccinatie voor maze
len (de BMR-prik) vindt plaats bij kinderen van
veertien maanden. Nu er een mazelen-epidemie
heerst moeten er zesduizend jonge kinderen onder
de veertien maanden extra worden gevaccineerd
om hen te beschermen tegen deze ziekte.
„Inenten of niet, dat is een gewetensvraag. Ieder
een moet die voor zichzelf beantwoorden", aldus
gedeputeerde Van Heukelom (SGP) vorige week
vrijdag in de PZC. Ik heb een andere mening. Ik zie
inenten niet als iets vrijblijvends waarbij ouders
iets te kiezen hebben. Vaccineren voorkomt ernsti
ge ziekten en het is een ouderlijke plicht om kinde
ren zo veel mogelijk te beschermen tegen ziekten
die hen blijvend kunnen schaden. Inenten van kin
deren is een lichte preventieve medische handeling
die voorkomt dat kinderen ziek worden en onno
dig lijden. Vaccinatie is een mooie uitvinding van
de mens. We hebben hiermee infectieziekten rede
lijk onder controle gekregen. Het pokkenvirus, dat
tot in de twintigste eeuw heerste en veel slachtof
fers maakte, is zelfs uitgebannen. Het nare van in
fectieziekten is dat het ieder mens kan treffen. Ziek
te is immers geen vrije keuze.
95% van de ouders laat hun kinderen vrijwillig in
enten en hierdoor kan een kleine minderheid zich
een keuzevrijheid permitteren om hun kinderen
niet te vaccineren. Keuzevrijheid is een groot goed
in Nederland, maar keuzes mogen geen gevaar voor
een ander opleveren. De mazelenepidemie levert
een gevaar op voor hele jonge kinderen die nog
niet gevaccineerd zijn. Zodanig dat de overheid ge
noodzaakt is om extra te vaccineren. Zesduizend
kinderen worden extra ingeënt, om keuzevrijheid
van een kleine groep te kunnen waarborgen. Ik
vind dit te ver gaan.
Het kiezen om niet in te enten komt niet alleen in
reformatorische kring voor. Een paar jaar geleden
had een aantal moeders twijfels over de inenting te
gen baarmoederhalskanker. Zij besloten om hun
angst en voorgevoel dat deze prik slecht was voor
hun dochters te delen in de media. Het gevolg was
dat de media de nadelen van de inenting uitver
grootten. Ik zag een kind dat letsel had opgelopen
door een inenting. Ik herinner mij dit zo goed, om
dat mijn zoon in die periode een BMR-prik moest
krijgen. Ik uitte mijn twijfels over inentingen aan
mijn vader. Die waren voornamelijk ingegeven
door angst dat mijn zoon door de BMR-prik letsel
zou oplopen. Mijn vader, die in een andere tijd op
groeide en menig kinderziekte overleefde, reageer
de: „Het is natuurlijk jouw keus, maar als je een
dood kind wil, moet je hem vooral niet laten inen
ten." Ik was vergeten hoe schadelijk infectieziekten
kunnen zijn. Die schade mag kinderen niet worden
aangedaan, zeker omdat deze op een eenvoudige
manier kan worden voorkomen. Los van goede
voorlichting, ben ik het met het Eerste Kamerlid
Dupuis (WD) eens dat vaccinaties verplicht moe
ten worden. Ik realiseer mij dat handhaving van
zo'n verplichting niet makkelijk is. Het tijdelijk on
der toezicht stellen van weigerachtige ouders vind
ik te ver gaan. Ik moet er niet aan denken dat kinde
ren gedwongen uit huis worden gehaald om een
prik te krijgen, maar met het opleggen van een boe
te aan weigerachtige ouders heb ik geen moeite.
Tenslotte is het algemeen geaccepteerd dat alle kin
deren in Nederland verplicht onderwijs krijgen.
Als ouders hieraan niet meewerken worden zij be
boet. Die leerplichtwet kwam er honderd jaar gele
den niet zonder slag of stoot. Daar ging heel wat po
litieke strijd aan vooraf. Dat zal met zo'n Rijksvacci-
natiewet ook zijn, maar honderd jaar later zal er
vreemd worden opgekeken dat er anno 2013 nog on
gevaccineerde kinderen rondlopen.
Annebeth Evertz is voorzitter PvdA-Statenfractie Zee
land
0118-434005
Net terug van een prachtig fiets-
avontuur van bijna 3000 km naar
Praag en terug blader ik wat kran
ten door en verwonder mij over
de commotie inzake het 'onveili
ge' fietspad Duinhoevepad bij
Renesse. In het perspectief van
mijn vele fietsreizen is dit fiets
pad behoorlijk veilig en comforta
bel. Er zit weliswaar een - voor
Nederlandse begrippen - behoor
lijk heilinkje over 100 meter in,
maar eenmaal boven heb je het
mooiste uitzicht van Nederland
over de Vroongronden, de zee en
de aangroeiende duinen. Om nu
dit fietspad veiliger te maken pas
seren allerlei maatregelen de re
vue waaronder het onzalige idee
om de duinen dan maar af te vlak
ken! Kennelijk is het van fietsend
Nederland te veel gevraagd om
zelf na te derjken en voorzichtig
te doen. Fietsers mogen fiets-
blind, -doof, -stuurloos en vooral
met veel naast elkaar de 'onveili
ge' fietspaden nog onveiliger ma
ken. Op het Duinhoevepad zou
het overigens ook wel helpen als
ruiters en voetgangers gewoon ge
bruik zouden maken van de voor
hen aangelegde paden.
Laatst zijn wij van Basel naar
Duisburg gefietst langs de Rijn.
We hebben geen schrammetje op
gelopen. Zijn ingehaald door tien
tallen wielrenners, tourrenners,
mountainbikers en scooters, mo
torrijders, maar als jij en zij zich
correct gedragen is het prima fiet
sen. Als je een soort tijdrit (Stra-
va) wilt rijden doe dat dan vroeg
in de ochtend (6 uur) of laat in de
avond, maar niet na 10.00 uur. En
een goede bel op je racefiets en
mountainbike helpt heel goed.
Heb ik goede ervaringen mee.
Niet stoer zeker, maar iemand in
't ziekenhuis rijden is dat dan
stoer? En bedank mensen eens als
ze netjes opzij gaan. Jij bent ook
maar een medeweggebruiker net
als zij.
Als ze bij graafwerkzaamheden
eens een botje of enkele oude tan
den vinden, wordt er ons verteld
dat, na onderzoek, het unieke
overblijfselen zijn van een of an
der prehistorisch dier dat hier 120
miljoen jaar geleden heeft ge
leefd. Vinden ze een doodgereden
dier langs de kant van de weg,
nog volledig intact, dan zijn de ex
perts al vele dagen met diepgra
vende onderzoeken bezig om er
achter te komen of we met een
hond of een wolf te maken heb
ben. De wetenschappers van de
twee universiteiten zullen we
nog wat extra tijd moeten gun
nen vooraleer we zekerheid heb
ben. Eén punt van zekerheid heb
ben ze toch al; het is een vrouw
tje. Dat is best knap!
Hoera, de wolfis terug in Neder
land! En ja hoor wat krijgen we
gelijk: vooroordelen! Het is 2013
en we geloven nog steeds in
sprookjes als Roodkapje, de Ze
ven geitjes en de Drie Biggetjes.
Als mensen die van alles roepen
zich nou eerst eens zouden verdie
pen in de wolf dan zouden ze wel
beter weten. Wolven zijn zeer so
ciale dieren die binnen een roedel
een strenge hiërarchie hebben.
De oorspronkelijke bewoners van
Noord-Amerika noemen wolven
hun 'broeders'. En die mensen
zijn zeer één met de natuur. Wol
ven zijn banger voor ons dan wij
voor hen. Ze zullen alles doen om
ons te mijden. Ik zou alle sceptici
dan ook aan willen raden om in
formatie in te winnen bij de suc-
n
h
n
k
b
u
w
ei
w
g'
b
h
te
rr
bi
ht l
■2
JSK
sLm
cesvolle herintroducties in de Ver
enigde staten en de natuurlijke te
rugkeer in Duitsland. De wolf
hoort van oorsprong in Neder
land thuis en wat mij betreft is
hij welkom.
Het mag dan zo zijn dat erfpach
ters van gronden in Zoutelande ja
renlang lage erfpachtsommen be
taald hebben, het is een slechte re
den om de sommen zodanig te
verhogen, dat de pachters in ern
stige financiële moeilijkheden
kunnen komen. Voor Waterschap
Scheldestromen zijn de opbreng
sten relatief gezien een klein ge
deelte van hun begroting. Hun
molens draaien toch wel, maar
voor de pachters beïnvloedt de
verhoging hun hele leven: Hun
pensioen, hun appeltje voor de
dorst, hun geschenk voor de kin
deren, hun levensvreugde, hun
onbezorgde oude dag. De huizen
worden onverkoopbaar omdat de
lasten te hoog worden Hypothe
ken worden niet meer verstrekt.
Algehele misère dus. Gezien de
status van het Waterschap als (se-
mi)overheidsinstelling, zijn de
plannen tot deze verhogingen ge
voelloos en asociaal. Hopelijk
grijpt de rechter in ten voordele
van de pachters.
De aanhef van de artikelen over
arbeidsmigranten uit Oost-Euro
pa is kenmerkend hoe er wordt ge
dacht over de Nederlandse werk-
ge
hi
of
te
er
de
or
sp
D<
fo:
in
Bi
Al
dr
ni
be
se
m.
toi
w<
aa,
Nt
aa
bo
gif
ah
cei
re
mi
sei
inl
Si
Oi
gei
zei
vo
no
Z
door Ad van de Kreeke
door Annebeth Evertz
Brieven (max. 150 woorden)
richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 91
4330 AB Middelburg
lezersredacteur@pzc.nl
Kees van der Meer
Wandeling 13, Zierikzee
J. de Jonge
Dolfijnstraat 12, Nieuwerkerk
j. Fassaert
Ellestraat 33, Heikant
ZI
VI
F
t
M .S
Mirella Simons
Anna Blamanlaan 122, Vlissingen
W.J. van Cilst
Boogerdlaan 23, Kortgene
