Elke dag Plopsaland gaat uiteindelijk toch vervelen
66 Het is begonnen
toen de oma van
mijn opa in 1840
rondtrok met een
oliebollenkraam
2 ZOMERKRANT
ZOMERGASTEN
2)eze dippen, mma!
EH
Wie: Miranda Simons
Woonplaats: Lith
Waar: Renesse
„Ik wil die slippers, mama", roept Senna (6)
voor een klein winkeltje in het centrum van
Renesse. Haar huidige grijze slippers is ze beu;
ze heeft het nu gemunt op een stel felgekleurde
exemplaren. Moeder Miranda vindt het prima,
die is allang blij dat ze niet met zulk warm
weer in een pretpark rondloopt. Want zo zagen
de afgelopen vakanties er doorgaans uit. „We
hebben een abonnement op Plopsaland", ver
telt ze. „Stiekem vind ik dat zelf ook nog steeds
heel leuk, hoor." Maar op een gegeven moment
werd het wel een beetje veel. De laatste zomers was
het gezin drie weken achtereen te vinden in bad
plaats De Panne. „Dan gingen we elke dag Plopsa
land in. 's Ochtends vroeg, zo net voordat de echte
drukte op gang kwam, deden we een rondje langs
onze favoriete attracties. De kinderen vonden het ge
weldig." Ondanks alle pret was het dit jaar toch
hoog tijd voor iets anders. „Na die drie weken waren
de kinderen nog vol energie, maar ik was kapot",
zegt Miranda. En dus vieren ze dit jaar vakantie op
familiecamping Julianahoeve. „Ideaal, ze hebben-ont
zettend veel te doen voor de kinderen. En een ani
matieteam, dus ik hoef er niet meer zelf achteraan
te rennen." Nog even de slippers afrekenen, en dan
gaat mama weer lekker haar ligstoel opzoeken.
Meer weten? Kijk op:
www.pzc.nl/zomerkrant
Tips? U kunt ons mailen:
zomer@pzc.nl
Naast zon, zee en strand betekent zomer in Zee
land ook weer een reeks kermissen. De schitte
rende lichten dalen op verschillende Zeeuwse plaat
sen neer. Een feest waar vermaak centraal staat,
maar wat is nou precies de kracht van de kermis?
De vaste kermis-rie-
deltjes suizen
weer over hartje
Vlissingen. De
breakdance, grij
pers, schiettent en
ballentent zorgen
voor een centrum vol families, ja
gende jongens en meiden in hun
best uitziende kleding.
Het is maandag, aan het begin
van de middag. Aan de Comman-
doweg vlakbij de Vlissingse bin
nenstad is het nog rustig. „Wel
kom op ons woonwagenkamp",
zegt Peter Verwijk met schorre
stem. „Veel mensen vinden zoiets
raar overkomen, woonwagen
kamp, maar ja, het is wat het is",
lacht de kermisman in hart en nie
ren. Het is etenstijd. „Hier wonen
meerdere families", zegt hij als
we naar zijn woonwagen lopen.
„Iedereen kent mekaar, echte ker
misfamilies zijn het. Maar zoals
veel mensen denken trekken we
niet samen rond."
De kermis is diep in zijn genen ge
worteld. „Het is allemaal begon
nen toen de oma van mijn opa in
1840 rondtrok met een oliebollen-
kraam op een boot."
Nu, ruim 170 jaar later staat haar
achterachterkleinzoon uit Bergen
op Zoom met meerdere attracties
door heel het land. „Ik sta in Vlis
singen met de Funhouse, de bal
lentent en de schiettent."
En het stokje is al doorgegeven.
„Mijn zoon Henky is net ge
trouwd en rijdt nu door het land
met een paar van mijn attracties.
Zelf is hij ook al bezig met z'n ei
gen zaakjes." vertelt Peter trots.
Hoewel de oorsprong van 'Kerk
mis' is veranderd - van een katho
liek volksfeest naar een jaarlijks
commercieel evenement - heeft
de kermis altijd zijn eigenheid be
houden.
In normen en waarden is er bin
nen de families niks veranderd.
Matje, zijn vrouw staat in haar pa
leisje. „Volgens traditie zorgen de
vrouwen voor de woning en de
jongen voor de zaak", zegt Peter
als hij in zijn stoel gaat zitten. De
uitschuifbare zijkanten van hun
woonwagen zorgen dat de wo
ning 2,5 meter breder wordt.
Dochter Carola van vijftien komt
uit de voorkant van de wagen.
„Die is vanochtend nog even naar
het strand geweest", zegt Peter.
„Maar nu moet ze aan de slag, na
tuurlijk niet het zware werk,
maar ze helpt wel mee."
Carola kijkt haar vader poeslief
aan. „Dat probeert ze vaker, maar
ze moet gewoon aan de slag,
hoor." De jongens, zoals Peter
zijn werknemers noemt, zijn net
vertrokken om de boel op te rui
men. „Soms kan er nog wel eens
een kotsje aan de muur plakken."
En dat komt niet door de draaien
de balken en gekke spiegels van
de Funhouse. „Dat komt echt van
de horeca", lacht hij.
Tegen negen uur 's avonds begint
het publiek pas aan te trekken.
Jongens hangend bij de bots
auto's, meiden in vol ornaat. Bekij
ken en bekeken worden. „Dat is al
tijd al zo geweest", zegt Peter ach
ter de balie van de Funhouse zit.
„Het enige wat is veranderd zijn
de attracties, vaak door strenge re
gels maar ook doordat ze verou
derd raakten." Zo waren er twin
tig jaar geleden nog attracties op
de kermis in Vlissingen waar veel
jonge kermisgasten niets meer
vanaf weten. „Vechten met de
beer was een attractie van mijn
opa. Een beer met een muilkorf
nam het dan op tegen het pu
bliek", vertelt Peter. „En de bokst-
ent niet te vergeten. Daarin nam
het publiek het tegen boksers op."
Volgens Peter was er toen meer
baldadigheid dan nu. „Mensen
kwamen toen om te vechten, dat
zal altijd blijven. Maar het is wel
veel minder geworden."
Voor Peter is de kracht van de ker
mis altijd hetzelfde gebleven.
„Opa en oma, hand in hand met
kleinkind, attractie in, attractie
uit, lekker met een suikerspin."
Een familiedag waarin nostalgie
centraal staat. Die nostalgie komt
ook terug bij de familie Van de
Corput uit Gilze. Het echtpaar dat
al bijna 40 jaar in Vlissingen
staat, is een fenomeen. „In de zo-
Peter Verwijk
a
a
door Simone Maas
Een feest van traditie,
familie en vermaak
Matje, Carola en Peter Verwijk zet
ten de traditie voort.
door Adriënne van der Werf
