Positief
de Tour
van
Johnny
Tweede etappezege Argos-
Shimano levert veel stof tot
discussie op.
Geen protest Argos-Shimano
28 SPORT
TOUR DE FRANCE
Monsieur Chrono
J_
nr
Vandaag in de tijdrit
is het rammen en
het verstand op nul.
Het wordt ongetwij
feld een zware be
proeving, maar in de Tour is het
nooit simpel. Dat heb ik de twee
laatste bergetappes wel gemerkt.
In de rit die Daniel Martin won
was het meteen oorlog. En die is
tot het einde niet meer gestopt.
De rustdag kwam geen moment
te vroeg na negen intensieve
koersdagen. M'n vaste osteopaat,
René Zweedijk uit Kapelle, heeft
de hele ploeg van Vacanso-
leil-DCM onder handen geno
men. Iedereen vond het fijn. René
kijkt echt je hele lichaam na. In
mijn visie vormt zijn werk een
goede aanvulling op wat onze re
guliere medische staf voor ons
doet.
Soms zijn die medische beslom
meringen lastig. Zoals de keer dat
ik uit m'n bed werd gehaald voor
een dopingcontrole. In een zware
wedstrijd als de Tour kun je je
rust heel goed gebruiken, dus dat
was minder. Ik ben tot nu toe
drie keer gecontroleerd. Twee
keer op m'n bloed en één keer op
m'n urine. Dat valt mee vind ik,
want daarbij zat ook de controle
voorafgaand aan de Tour op don
derdag. Die moet iedereen onder
gaan.
We hadden op de rustdag een ui
termate vrolijke en grappige gast
in ons midden. Churandy Martina
was er op uitnodiging van de
ploeg. Een superatleet en net als
ikzelf een Nederlands kampioen.
Van fietsen heeft hij niet veel sjoe
ge, maar hij heeft zijn ogen uitge
keken. Dan merk je weer dat veel
mensen geen idee hebben van
hoe groot de Tour is. En hoe inter
nationaal het gezelschap ook is.
De tijd dat alleen de Europeanen
van het vasteland de prijzen ver
deelden is al lang verleden tijd.
Kévin Reza vind ik een mooi voor
beeld van de ontwikkeling dat de
koers er voor iedereen is. Want
wie had nou kunnen bedenken
dat ook donkere jongens weieens
zouden meerijden in de Tour. Ik
vind het top.
Dinsdag behaalden we in de per
soon van Danny van Poppel weer
een toptienklassering. De teller
staat nu op zeven. Ook het dag
klassement was voor Vacanso-
leil-DCM. Voor de derde keer al
weer deze Tour. Ook in het geld-
klassement doen we het blijkbaar
aardig. Volop reden dus om posi
tief te zijn. Zeker nu de Neder
landse renner zich doen gelden.
Natuurlijk, er zijn nog twaalf etap
pes te rijden. En ook de zware
bergritten in de Alpen komen er
aan. Maar voorlopig verloopt het
voorspoedig. En dat moeten we
koesteren. Het is heel knap wat
Bauke Mollema en Laurens ten
Dam tot nu toe presteren. Ook
mooi voor Belkin. Daar kan ik
best van genieten, net zoals de
etappesuccessen van Argos-Shi-
mano. Aan de andere kant houdt
het me niet al te veel bezig. Want
de belangen van Vacanso-
leil-DCM staan uiteraard hele
maal bovenaan.
Tijdrit vandaag. Naar Mont-Saint-
Michel, dé toeristische trekpleis
ter van Normandië. En dat is
weer de regio die de legendari
sche lacques Anquetil voort
bracht (1934-1987).
De Tour de France kreeg in zijn
geschiedenis met heel wat tijdrit
specialisten te maken. Daarbij
zijn natuurlijk de vijfvoudige ron
dewinnaars Miguel Indurain, Ber
nard Hinault en Eddy Merckx.
Maar ook tempobeulen als Chris
Boardman, Fabian Cancellara, To
ny Martin en Gerrie Knetemann,
die in het eindklassement nooit
een rol van betekenis speelden.
Toch heeft er in Frankrijk zelden
een tijdrijder meer tot de verbeel
ding gesproken dan Jacques An
quetil. Bijnamen kreeg de Nor-
mandiër volop tijdens zijn car
rière. Maitre Jacques of Monsieur
Chrono zijn daarvan de bekend
ste. Anquetil was de eerste renner
die vijf keer de Tour won, in 1957,
1961,1962,1963 en 1964. Steeds
deed hij dat op basis van zijn uit
stekende tijdritten, zeker bij zijn
vijfde en laatste Tourzege toen hij
Raymond Poulidor na een he
roïsch tweegevecht in het eind
klassement 55 seconden voor
bleef. Voor het eerst was dat jaar
het verschil tussen de nummers
een en twee van de Tour kleiner
dan een minuut Poupou had
Anquetil op de Puy de Dome
het vuur na aan de schenen ge
legd en was hem tot op 14 se
conden genaderd. In de laatste
tijdrit stelde Maitre Jacques
echter orde op zaken. Alsof zijn
vijf Tourzeges nog niet genoeg
waren, verrichtte Anquetil in
1965 een prestatie die als uniek
de geschiedenisboeken is inge
gaan. Al voor zijn eindzege in
de Dauphiné Libéré dat jaar
had hij aangekondigd daarna
ook te zullen starten in de mon-
sterklassieker Bordeaux-Parijs.
Die combinatie werd door ve
len voor onmogelijk geacht De
Dauphiné eindigde om vijf uur
's middags. Bordeaux-Parijs be
gon, vijfhonderd kilometer ver
derop, om half twee 's nachts.
Na zijn huldiging in de Dau
phiné stapte Anquetil in de au
to voor de reis naar Bordeaux.
Een fatsoenlijke nachtrust
schoot erbij in. Bordeaux-Pa
rijs, in 1988 voor het laatst ver
reden, was in die tijd een magi
sche koers: bijna 600 kilometer
lang, deels achter de demy's,
een erfenis uit de prehistorie
van de wielersport.
Aanvankelijk leek het er totaal
niet op dat Anquetil zou win
nen. De Normandiër oogde
zichtbaar vermoeid en de Brit
Tommy Simpson leek hem de
baas te blijven. Maar in de slot
fase van de wedstrijd verricht
te Anquetil het ongelooflijke.
Op de laatste helling van de
dag reed hij onweerstaanbaar
bij alles en iedereen weg om
zich in het Pare des Princes als
winnaar te laten huldigen.
In 1987 overleed Anquetil, 53
jaar oud, aan maagkanker.
SAINT-MALO - Dat Marcel Kittel
voor Argos-Shimano de tweede
ritzege pakte, maakte in Saint-Ma-
lo direct na de finish minder emo
ties los bij de ploeg dan de actie
waaTmee Mark Cavendish hun
gangmaker Tom Veelers onderuit
reed. „Dit kan echt niet", foeterde
ploegleider Rudi Kemna tegen ie
dereen die het horen wilde. „Het
is een blinde, domme actie die ik
van Cavendish niet verwacht
had."
De beelden spraken volgens hem
boekdelen: in een poging om aan
te pikken bij de ontketende Kit
tel, ging de Brit door roeien en
ruiten. Veelers, de man die zich
na het aantrekken van de spurt
liet terugzakken, werd door de
kleine spurter als hinderlijk obsta
kel brutaal opzij geduwd. „Ik kan
tegen een duwtje tegen mijn elle
boog, maar hij reed vol tegen
mijn stuur aan", zei Veelers nadat
hij enigszins opgefrist de massaal
toegestroomde pers te woord
stond bij de teambus. Hij wilde
geen oordeel vellen over de man
die hem had doen tuimelen. „Dat
is aan de jury", meldde hij rustig.
Links en rechts van hem liepen
de emoties echter hoog op en
werd Cavendish, die achter André
Greipel als derde over de meet
was gekomen, neergezet als een
slechte verliezer.
Nadat het stof onder aan de alou
de stadsmuur van Saint-Malo
enigszins was opgetrokken, keer
de de alle aandacht terug naar de
man die dat het meest verdiende.
Naar Marcel Kittel dus. De 25-jari-
ge Duitser won eerder de ope-
ningsrit in Bastia, maar daar ont
braken door een valpartij nogal
wat topsprinters in de slotgalop.
Op de boulevard van Saint-Malo
snelde de complete wereldtop
naar de meet. „Dat is waar ik naar
uitgekeken had", zegt Kittel over
het gevecht dat hij glansrijk won.
Lotto zette Greipel keihard af
voor diens jump, maar tegen het
eindschot van Kittel had hij geen
verweer. Greipel jammerde nog
wel over een strookje kasseien in
de laatste honderden meters.
„Maar die lag er voor ons alle
maal", sneerde Kittel terug.
Sinds dinsdag weet ook Caven
dish dat er niet meer te spotten
valt met Kittel en diens equipe.
„Als oud-sprinter ken ik het ge
voel dat je niet gaat winnen. Ca
vendish doet dan kennelijk din
gen die hij normaal niet doet",
concludeerde Kemna. Hij gaf er
mee aan dat Kittel op een punt is
gekomen dat hij superstar Caven
dish op eigen kracht uit zijn even
wicht kan brengen. „We hebben
een topteam en een topsprinter
in huis. Dat is na vandaag wel dui
delijk."
De Duitser herhaalde nog maar
eens dat hij vooral trots is op het
feit dat hij deel uitmaakt van een
ijzersterke mannschaft. „Dit laat
zien hoezeer we een team zijn,
zowel binnen als buiten de koers.
Het is gewoon 'geil' om zo te kun
nen winnen."
Kemna vond het knap dat zijn
team met de wind in de rug pre
cies had gedaan wat het moest
doen: „Eerder op kop komen dan
normaal omdat de snelheid
enorm hoog ligt."
Kittel droomt nog altijd van een
overwinning op de Champs Ely-
sees in Parijs. „Maar tot die dag
liggen er nog meer kansen", zei
hij met twinkelende ogen voor
hij na alle plichtplegingen einde
lijk op zoek kon gaan naar zijn ge
vallen maatje Veelers. Die zat met
enkele flinke schaafwonden al op
hem te wachten in de bus. „Ik
heb volgens mij niets gebroken.
De schade valt dus wel mee", zei
de Twent. Toen ook kreeg Kittel
te horen wat het eerste was ge
weest dat Veelers half groggy uit
bracht na zijn val: „Heeft Marcel
gewonnen?" Het antwoord zou
een grijnslachje op zijn gezicht
hebben getoverd.
Direct na de finish zei ploegleider
Rudy Kemna van Argos Shimano
in ferme bewoordingen dat zijn
ploeg protest zou aantekenen te
gen Mark Cavendish als de jury
van de Tour diens actie ten op
zichte van Tom Veelers onbestraft
zou laten.
Toen enkele uren later het voor
val met letter werd genoemd in
het juryrapport, besloot het team
na lang vergaderen dat protest
toch maar achterwege te laten.
Het feit dat de jury Cavendish
niet bestraft, leidde bij onder
meer organisator ASO tot reactie
dat Veelers voor een deel zelf
schuld had aan de val.
Mark Cavendish stelde zich in
een tweet aanvankelijk enigszins
begripvol op. „Ik heb de beelden
nog niet gezien, maar als daaruit
blijkt dat ik fout zat, zeg ik sorry."
Even later na het zien van de vi
deo zei hij tot de conclusie te zijn
gekomen dat hij niet van zijn lijn
was afgeweken en dat hij bij het
passeren van Veelers ongelukki
gerwijs in aanraking was geko
men met diens elleboog.
WOEN
door Jan Martens
Cavendish krijgt I
door Ad Pertijs
-
I Lieuwe Westra (rechts), hier met Johnny Hoogerland, heeft tijdens zijn ontsnapping vertrouwen opgedaan voor de
tijdrit van vandaag, foto Bas Czerwinski/ANP
