handen vol hebben aan krachtpatser Kittel
SPORT 37
DONDERDAG 27 JUNI 2013
Bauke Mollema poseert in de nieuwe outfit van de Belkin-ploeg, waarvan hij deze Tour de France de kopman is. foto Robin van Lonkhuijsen/ANP
woon verder. Er zijn altijd dingen
die misgaan. Bauke kan dat mak
kelijker van zich afzetten dan Ro
bert Gesink. Robert betrekt zoiets
op zichzelf, vindt dat hij de hele
wereld heeft teleurgesteld. Dat is
af en toe een zware last. Bauke zit
w
op dat gebied minder gecompli
ceerd in elkaar", weet Delahaije.
De manier waarop Mollema om
ging met tegenslagen werd bin
nen de ploeg niet door iedereen
begrepen, zegt Frans Maassen, de
ploegleider die het vaakst contact
heeft met de klimmer. De noncha
lance die Mollema soms uit
straalt, zijn laconieke houding:
het leek op desinteresse. „Ook op
dat vlak heeft Bauke dit seizoen
grote stappen gemaakt. Hij was al
tijd een beetje een einzelganger
die zich van ploeggenoten niet
veel aantrok. In de winter hebben
we hem in een aantal gesprekken
duidelijk gemaakt dat hij als kop
man een echte leider moet zijn.
Hoe beter hij als renner wordt,
hoe vaker hij zijn ploegmaats no
dig zal hebben om zijn doelen te
realiseren. In een grote ronde kun
je het niet in je eentje."
Mollema toont zich een snelle
leerling, vindt Maassen. Leider
schap zit 'm vaak in kleine din
gen. „Het gaat erom dat renners
voelen dat een kopman vertrou
wen in ze heeft. Een schouder
klopje of een compliment doen
vaak wonderen. Bauke begrijpt
nu beter dat het belangrijk is om
goed contact te hebben met ploeg
maats die zich volledig voor hem
wegcijferen. Hij heeft veel bijge
leerd. Het is een slim ventje."
Mollema gebruikt zijn
hersenen niet alleen
op de fiets. Binnen
de ploeg staat hij be
kend als een verwoede lezer.
„Geen flutdingetjes, maar echte li
teratuur", weet Louis Delahaije.
„Op trainingskamp leest hij Car
los Ruis Zafon. De meeste ren
ners die ik ken lezen niet of ze
hebben iets van Dan Brown of
John Grisham in hun koffer. Daar
doen ze dan drie Tours over. Bau
ke niet. Toen hij net prof was, las
hij na de wedstrijd zelfs in de
teambus. Terwijl de andere jon
gens nog hoteldebotel waren van
de wedstrijd, nam hij een boek.
Na een bladzijde of drie viel hij
meestal in slaap. Sinds hij een
kind heeft, is Bauke minder gaan
slapen, maar lezen doet hij nog al
tijd."
De verbetenheid waarmee hij
zich op een boek kan storten, eta
leert Mollema ook in andere om
standigheden. Achter de laconie
ke houding van de Belkin-kop-
man schuilt een echte winnaar,
weet Delahaije.
„Ik ken ook de andere kant van
Bauke. Op de Sierra Nevada heb
ik gezien hoe fanatiek hij is. Tege
lijkertijd met Bauke en Lars Pet
ter Nordhaug waren ook Marcel
Kittel en John Degenkolb daar
aan het trainen, 's Avonds hebben
we een paar keer samen gegeten
en daarna werd er getafeltennist.
Geloof me: Bauke liet Degenkolb
en Kittel geen schijn van kans.
Hij veegde hen gewoon van de ta
fel. Op dat soort momenten kun
je zien hoe fel hij is."
En bloedserieus. Ook Frans Maas
sen kan erover meepraten. Als
ploegleider heeft hij talloze klim-
tijdritten verkend met zijn ren
ners, maar wat hij vorig jaar mee
maakte in de Ronde van het Bas
kenland was compleet nieuw
voor de ex-prof.
„Het was een tijdrit met een be
klimming én een afdaling"', ver
telt Maassen. „Die klim vond Bau
ke niet zo spannend. Hij wilde
per se de afdaling filmen. Daaraan
kun je zien hoe serieus hij met
zijn vak bezig is. Bauke lijkt niet
altijd geïnteresseerd, maar dat is
slechts schijn."
Het arbeidsethos van
Mollema heeft onver
moede kanten. Zo
stuurt de Groninger de
wattages die hij trapt tijdens trai
ningen en in koersen nauwgezet
door naar trainer Delahaije.
„Robert Gesink heeft de reputatie
een cijferfreak te zijn. Maar ik heb
thuis meer files en metingen van
Bauke dan van Robert. Robert
ken ik al zo lang dat we meer over
privézaken praten dan over trai-
ningstechnische dingen. Met Bau
ke praat ik vooral over het vak."
In die periode ging hij zelf ook
fietsen. „Het was de tijd dat wiel
rennen heel populair was in
Duitsland. Iedereen volgde de
Tour. Ik herinnerde me dat er tij
dens een etappe door Duitsland
honderdduizenden mensen langs
de kant stonden. Het was een
compleet andere sfeer dan nu."
Kittel was niet direct een win
naar. „Dat kwam pas nadat we
met twee vrienden en nog twee
jongens als een ploegje gingen rij
den. We hielpen elkaar in de
koers. Criteriums in Duitsland be
stonden toen uit wedstrijden
waarin je om de vijf ronden
moest sprinten voor de punten. Ik
moest veel sprinten en mijn vrien
den gaven me een goede lead-out.
Eigenlijk zoals het nu ook gaat bij
Argos. Grappig ja."
De zeges gaven hem een boost,
maar het zou nog even duren eer
de wereld de sprinter Kittel leer
de kennen. „Ik werd junior en
kwam er achter dat ik goed was
in tijdrijden. In mijn eerste jaar
bij de junioren werd ik al direct
wereldkampioen. Vanaf dat mo
ment was ik tijdrijden Ik was er
ook van overtuigd dat het iets
voor mij was. Het team waarbij ik
toen reed focuste zich er ook op.
We werkten er hard aan en ik was
er goed in."
Het werd allemaal weer anders
toen de inmiddels tweevoudig ju
niorenwereldkampioen werd inge
lijfd door Skil, het huidige Argos.
Gehaald als een tijdrijder, zag de
ploegleiding uit metingen al di
rect dat de man ook zou moeten
kunnen sprinten. „Ze moesten
me echt overtuigen dat ik een
groot talent had voor sprinten.
Nog nooit had een ploeg me het
vertrouwen daarvoor gegeven."
The rest is history. Al in één van
zijn eerste wedstrijden won Kit
tel in het vroege voorjaar van 2011
voor Skil een spurt in de Ronde
van Langkawi en in mei volgde
de echte doorbraak met vier ritze-
ges in de Vierdaagse van Duinker-
ke. Het gaf zijn leven als wielren
ner weer een wending en dit keer
had hij'voor altijd zijn richting ge
vonden. „Sprinten, ik houd er
van. Het is opwindend. Voor
tijdrijden en sprinten heb je bei
de een grote focus nodig, maar
sprinten is veel meer teamwork
en daar houd ik juist zo van. Als
sprinter volg ik vaak mijn gevoel.
Je moet niet hoeven nadenken.
Maar mijn sterkste punten zijn
vooral mijn kracht en snelheid en
het werk van ons team. Daarnaast
bewaren we altijd onze kalmte."
Dat doet hij ook als hij terug
denkt aan de Tour van vorig jaar.
„Ik heb het al lang weer uit mijn
hoofd gezet", zegt de Duitser over
de nachtmerrie die al begon na de
eerste rit. Kittel kreeg last van
diarree en verzwakte dusdanig
dat hij de Tour al na enkele dagen
moest verlaten. Zaterdag hoopt
hij in Porto Vecchio fris en mon
ter aan de start van een nieuwe
Tour te staan.
„Mijn grote droom is nog altijd
om te winnen op de Champs
Elysées. Maar ik zou ook het geel
willen pakken in de eerste massa
spurt", zegt hij over de dingen die
hij wil bereiken. „Fk wil ook van
het leven genieten en ik wil later
kunnen terugkijken op een
mooie carrière. Met veel overwin
ningen, maar ook met het gevoel
dat ik op een of andere manier
mijn invloed heb gehad op het
wielrennen. Wïnrten maakt je
geen compleet mens. Winnen is
maar een deel van het leven. Ik
hoop vooral dat ik mijn bijdrage
kan leveren aan het veranderen
van de sport."
I Marcel Kittel droomt van een zege
op de Champs Elysées. foto EPA
