Voor een gedeputeerde valt in
crisistijd weinig eer te behalen.
Toch wil Ben de Reu (PvdA)
door. „Ik geef nooit op bij
tegenwind."
28 ZEELAND
PROVINCIEBESTUURDER
44 Dat is de schoolmeester in
me. Je moet wel je
huiswerk hebben gedaan
Ik kan ook niks
veranderen aan de
economie
door Ben Jansen
Af en toe wordt hij op
meewarige toon aan
gesproken. Je zult
maar gedeputeerde
voor economie zijn
in een periode waarin grote werk
gevers als aluminiumsmelter Zal-
co en fosforproducent Thermphos
moeten sluiten, klinkt het dan.
„Tja", reageert de provinciebe
stuurder, „je kunt je plezierigere
gebeurtenissen voorstellen. Zoiets
gaat je aan je hart, maar ik reali
seer me ook dat ik in mijn eentje
de economie van Zeeland niet
kan veranderen."
Deze houding tekent Ben de Reu:
betrokken, maar realistisch. Veel
werknemers van de beide geslo
ten bedrijven zijn ervan over
tuigd dat het niet aan de econo
miegedeputeerde heeft gelegen
dat Zalco en Thermphos niet van
een faillissement waren te red
den. Dat De Reu niet kon verber
gen dat het banenverlies voor zo
veel mensen hem niet onberoerd
lieten, heeft hem evenmin kwaad
gedaan. „Ik ben nu eenmaal een
emotioneel mens", zegt hij over
het feit dat hij vol schoot tijdens
een uitzending van Omroep Zee
land over de teloorgang van Zalco
en toen hij werknemers van het
bankroete Thermphos toesprak.
„Ik ken een aantal van de mensen
die hun baan zijn kwijtgeraakt.
Dan weet je wat het betekent. Dat
hakt er dan in."
Ben de Reu was een godsge
schenk voor de Partij van de Ar
beid toen hij twee jaar geleden be
reid bleek zijn directeurschap bij
schoolbegeleidingsdienst RPCZ
te verruilen voor de functie van
dagelijks provinciebestuurder.
Zelf houdt hij vol dat er elf serieu
ze kandidaten waren, maar eigen
lijk waren het er maar twee: De
Reu zelf en de toenmalige Middel
burgse wethouder Albert de
Vries. De laatste was een jaar eer
der herkozen als wethouder en
kon de gemeente dus kwalijk ver
ruilen voor de provincie.
Inmiddels is De Reu op weg wat
langer een godsgeschenk voor
zijn partij te zijn. Velen gingen er
van uit dat hij gezien zijn leeftijd
maar voor één termijn van vier
jaar beschikbaar was. Nu de huidi
ge statenperiode halverwege is en
hij enkele goede gesprekken met
het thuisfront en met de geweste
lijke top van de PvdA heeft gehad,
vindt De Reu het moment rijp
om aan te kondigen dat hij wel in
is voor een tweede termijn. „Na
tuurlijk onder twee voorwaarden:
ik moet fit blijven en de partij
moet me willen." Beide lijken
geen probleem. Als fietser bij de
toerclub Theo Middelkamp werkt
hij aan zijn conditie. En hard. Hij
vertelt aan wie het maar wil ho
ren dat hij laatst een veel jongere
PZC-redacteur moeiteloos uit het
wiel heeft gereden. Als gedepu
teerde doet hij het ook goed. Hij
is - zij het als dagelijks provincie
bestuurder - het gezicht van de
PvdA, die in de statenzaal ietwat
flets oogt. De Reu heeft charme,
overtuigingskracht en kent zijn
zaakjes. „Ik ben alleen te lang aan
het woord", weet hij. „Daar moet
ik nog aan werken." Hoe dan ook,
de PvdA hoeft niet acuut op zoek
naar een nieuwe kandidaat-gede
puteerde.
Nog geen half jaar na zijn
aantreden toonde De Reu
uit welk hout hij gesne
den is. Bij een commissievergade
ring waren al zijn collega-gedepu
teerden de provincie uit, zodat hij
in zijn eentje alle vragen moest
beantwoorden, ook over onder
werpen die niet op zijn terrein la
gen. Verscheidene commissiele
den lieten daarom vooraf al we
ten dat ze genoegen namen met
een schriftelijk antwoord, maar
dat was De Reus eer te na. Hij
had zich grondig voorbereid en
kwam met goed gedocumenteer
de antwoorden. Bewondering, lof
en respect waren zijn deel. „Tja,
dat is misschien de schoolmeester
in me", zegt hij erover. „Je moet
wel je huiswerk hebben gedaan."
In zijn betoogtrant bedient De
Reu zich graag van wielerter-
men. Bij tegenwind moet je
stevig doortrappen en niet afstap
pen, hij is bereid zich het snot
voor de ogen te fietsen en voelt
zich als bestuurder de wegkapi
tein die ploeggenoten in een zoda
nige positie probeert te krijgen
dat ze de koers winnen.
Dat er mooiere tijden zijn ge
weest om economiegedeputeerde
in Zeeland te zijn, zal De Reu niet
ontkennen. Maar hij is er de man
niet naar zich - „nu we de wind
zo op kop hebben" - gedeisd te
houden en te hopen dat zich op
het gebied van de Zeeuwse werk
gelegenheid geen al te grote onge
lukken meer voordoen. „Dat zou
ik een labbekakkerige manier van
besturen vinden. Dan ben je al
leen maar met jezelf bezig. Ik
weet wel, ik heb makkelijk pra
ten. Als ze tegen me zeggen: hou
er maar mee op, dan ga ik ge
woon wat anders doen. Of niet.
Dat geeft wel een zekere rust.
Maar dat wil niet zeggen dat ik
het ook kalmpjes aan doe."
De situatie is niet te vergelijken
met die van Zalco en Thermphos,
maar ook Dow in Terneuzen
baart De Reu enige zorgen. De
toepassing van schaliegas neemt'
een grote vlucht in de Verenigde
Staten en dat plaatst de vestiging
in Zeeland in een ongunstige con
currentiepositie. „Dat is een se
rieuze bedreiging. We proberen
die samen met Dow te analyseren
en te zien wat we kunnen doen.
De mogelijkheden zijn beperkt.
Aan de energieprijs kunnen wij
als provincie weinig veranderen."
