12 BUITEN
Ik ben eerlijk gezegd niet zo'n tuin-
liefhebber. Moeder natuur wordt in
de tuin in een keurslijf gedwongen
om zich te voegen naar onze smaak
en inzichten en meestal wordt het
daar in mijn ogen niet mooier op. Er
gaat voor mij niks boven ruige onge
repte natuur, waar geen mensen
hand aan te pas is gekomen. Maar er
zijn uitzonderingen. Zo'n uitzonde
ring is de Sequoiahof in Vlake, waar
ik vorige week een uurtje te gast
was. Hier vind je als natuurliefhebber
meer dan genoeg van je gading.
doorChiel Jacobusse
HETZEEUWSE LANDSCHAP
Buiten
Hoeve Steenwijk bij
Sluis rond 1920,
toen de families
Remijn en Van den
Dries hier boerden.
In 1923 zou de
reusachtige schuur
van 98 meter lang
afbranden.
foto: archief
familie Remijn
Flora en fauna van de
Sequoiahof in Vlake
STICHTING
Laat ik beginnen met de at
tributen. In de tuin is op
een onvoorstelbare ma
nier gebruik gemaakt van
wat je op het eerste ge
zicht een heleboel oude
rommel kunt noemen.
Straatnaambordjes, een stel oude deu
ren met ramen, potten en pannen,
een grote diversiteit aan beeldjes. Je
kunt het zo gek niet verzinnen of het
is er, van een enorm beeld dat herin
nert aan de beelden van het paasei
land tot een heuse zuilengalerij en
een hele serie beeldjes van Chinese
krijgers. Dat staat, ligt en hangt er al
lemaal alsof het nooit anders geweest
is en het is die schijnbare nonchalan
ce waarmee alles is geplaatst, die één
van de grote charmes van de Sequoia
hof uitmaakt.
Is dat dan geen allegaartje van din
gen die helemaal niks met elkaar te
maken hebben? Dat is het zeker, of
nee eigenlijk toch niet. De grootste
gemene deler is dat de eigenaar van
de Sequoiahof die dingen mooi of
leuk vindt. Jos de Koeijer doet in zijn
eigen tuin gewoon wat hij leuk
vindt, zonder zich ook maar iets van
smaak, stijl of conventies van ande
ren aan te trekken. En het is juist die
eigenzinnigheid die een bezoek aan
de Sequoiahof tot een buitengewoon
avontuur maakt. Tijdens mijn bezoek
is er een groep dames uit 's-Hertogen-
bosch. U kent dat wel, zo'n groep vijf
tigplussers met een flinke dosis def
tigheid en stijl. Ik trek de stoute
schoenen aan en vraag een groepje in
druk gesprek verwikkelde dames wat
ze van de tuin vinden.
Roemrijke woorden over de enorme
bomencollectie en de vele clematis
sen. Grote waardering voor de ma
nier waarop allerlei 'trouvailles' in de
tuin verwerkt zijn. Zoals die prachti
ge offertafel, mijmert één van de da
mes. Maar daar staat dan ineens weer
een kikkertje op, brengt een ander
misprijzend te berde. Jaja, dat vinden
de dames in hun deftigheid toch wel
flink over the top. En dat kan natuur
lijk. Ik zou er zelf ook niet voor kie
zen om een stel oude houten schaat
sen op te hangen in een wilg en daar
bij te vermelden dat iemand die uit-
geschaatst is zijn schaatsen aan de
wilgen hangt. Maar dat zal Jos de Koe
ijer een worst wezen: hij vindt het
leuk en daar gaat het om.
Maar behalve eigenzinnig is Jos de
Koeijer ook heel erg tolerant. In zijn
tuin bloeien lustig de boterbloemen,
robertskruid, koninginnenkruid,
klaproos, muurleeuwenbek en ande
re wilde planten tussen de aangeplan
te of gezaaide riddersporen, vrouwen
mantels, vingerhoedskruiden en wat
dies meer zij. Het zet je soms als be
zoeker op het verkeerde been: is dit
nou hier gebracht, of groeit het er
spontaan?
Er is in de tuin een grote volière,
maar die is eigenlijk overbodig. Tij
dens mijn korte bezoek tel ik 19 ver
schillende vogels die allemaal op de
Sequoiahof broeden. Vanaf de pim
pelmezen die zich luidruchtig roeren
in een nestkastje tegen 'De werkplek-
ke' tot de grauwe vliegenvanger die
zijn jongen heeft vlakbij de druk be
zochte duiventil. TXiinfluiter en tjift
jaf, merel, lijster en houtduif: ze laten
zich horen dat het een lieve lust is.
De eigenaar van de Sequoiahof is ook
maar wat trots op de vele puttertjes.
Samen met andere vinkachtigen als
de groenling en de kneu hebben ze
de tuin ontdekt als een veilig oord
om te nestelen. Je bent ook als voge
laar in de Sequoiahof zomaar niet uit
gekeken. Maar het is etenstijd dus ik
moet gaan. Maar niet zonder eerst de
altijd vriendelijke gastvrouw Mattie
te bedanken. In een flits zie ik nog
net hoe een winterkoning een poepje
laat vallen op het hoofd van een Chi
nese krijger. De Sequoiahof ten voe
ten uit.
I
I
SA
I
Winterkoninkje
