Bidden voor Madiba NELSON MANDELA Nelson Mandela voorkwam 20 jaar geleden een burger oorlog in Zuid- Afrika. Door een heel bijzondere toespraak. 10 VERDIEPING PRETORIA - De bevolking van Zuid-Afrika bereidt zich langzaam voor op de dood van haar geliefde Madiba, zoals zijn liefkozende clannaam luidt. De icoon van Zuid-Affika wordt volgende maand 95 jaar maar de kans is groot dat hij dat niet haalt De Zuid-Afrikaanse president Ja cob Zuma zei zondag voor het eerst dat de toestand van Mandela 'kritiek' is sinds hij op 8 juni in het ziekenhuis in Pretoria werd opgenomen met een longinfectie. Voorheen was zijn situatie 'ern stig maar stabiel'. Gisteren herhaal de Zuma zijn boodschap. Al weken zijn mensen aan het bid den voor het heil van Mandela. De ongeveer 50 miljoen Zuid-Afrika nen bewonderen Mandela om zijn strijd tegen apartheid en om de overgang in de jaren '90 naar een multiraciale democratie na decen nia van blanke overheersing. Zu ma zei dat 'wij allen moeten aan vaarden dat Madiba nu oud is'. Hij riep het land op om voor hem te bidden. De president heeft Man dela zondag niet kunnen spreken. „Hij sliep al. Ik sprak met zijn dok toren en vrouw." De oudste dochter van Mandela, Makaziwe, zei in een interview met CNN dat haar vader nog af en toe zijn ogen opent. Volgens haar is hij 'in vrede' en hoopt de familie op een 'vredige overgang naar het spirituele rijk'. „In onze cultuur laten we onze ge liefde niet gaan, tenzij die tegen zijn familie zegt "bevrijd mij'. Die woorden heeft mijn vader nog niet gezegd." Makaziwe sprak met de Amerikaanse nieuwszender vlak voordat Zuma bekendmaakte dat de toestand van Mandela kri tiek is. De Amerikaanse president Barack Obama brengt deze week een be zoek aan Zuid-Affika, als onder deel van een toer langs drie Afri kaanse landen. Zuma zei dat het ziekbed van Man dela geen reden is om het bezoek van Obama af te zeggen. Boze ANC-aanhangers bij de rechtbank in Boksburg nadat de moordenaar van Chris Hani is voorgeleid, foto ANP door Geert Langendorff Amper gewend aan het le ven buiten de gevange nismuren kreeg Nelson Mandela twintig jaar ge leden een ijzingwek kende boodschap. Met de executie van Chris Ha ni voor zijn huis in Dawn Park verdween een ANC-leider met grip op de weerbar stige jeugd. Woede over de laffe moord verspreidde zich als een veenbrand. Op straat won de grimmige leuze 'Kill the Boer' per seconde aan kracht. Mandela schudde zijn hoofd. Zijn missie om Zuid-Afrika op vredige wijze te verlos sen van een kwaadaardig regime stond op instorten. De toedracht van de moord doorzag hij direct. Ultraconservatieve ele menten in de regering probeerden de zwarte bevolking uit hun tent te lokken. Bij een explosie van geweld konden orde troepen de rust herstellen en de levens duur van de apartheid verlengen. Tijd ontbrak om via stille diplomatie een escalatie te voorkomen. De jeugdtak van het ANC riep bij monde van aanvoerder Peter Mokaba leden op de wapens op te pakken. De Afrikaners, bijgenaamd Boe ren, mochten hun straf niet langer ontlo pen. De onderdrukkers moesten één voor één worden uitgeroeid. Van hooggeplaat- ste functionarissen tot de gewone man in de straat. Hani, leider van de militante tak Umk- honte we Siswe, kon dergelijke sentimen ten op basis van zijn gezag met een hand beweging de kop in drukken. Zonder de charismatische man, een uiterst gedisci plineerde soldaat, kreeg de opborrelende haat kans een kettingreactie in gang te zetten. Een jaar voor de eerste democrati sche verkiezingen moest Mandela in zijn eentje een volksopstand afwenden. Toen zijn persoonlijke adviseurs hem ver telden dat elk moment een burgeroorlog kon uitbreken, aarzelde hij niet. Mandela wendde al zijn invloed aan om zo snel mogelijk op de nationale televisie de mil joenen zwarte mensen van zijn land te kunnen toespreken. Zijn oproep - die zelfs live op grote schermen in stadions te zien was - niet toe te geven aan de pro vocerende actie van extreemrechts werk te. Op 13 april 1993 keerde de rust weer. In de magische speech slaagde Mandela erin gelijktijdig een brug te slaan naar de blanke bevolking. Een verdwaasde een ling, een immigrant uit Polen, schoot met een geleend pistool Hani in zijn hoofd, zo gaf hij aan. Maar een Afrikaner ooggetui ge waagde haar leven door de politie in te schakelen, waardoor de dader en de be denker van het plot - een staatssecretaris - voor het gerecht konden worden ge bracht. Twee decennia later zijn jongeren van toen de impact van de woorden van Man dela niet vergeten. „Madiba doofde het vuur", verwoordt Poucks Molemele het al gemene gevoel. De inwoner van Mamelodi, een enorm township nabij hoofdstad Pretoria, heeft recht van spreken. Als klasgenoot en vol ger van Mokaba stond hij klaar om te strij den. „Hij zei dat bloedvergieten niet het antwoord was. We luisterden. Snap je dat?" Zelf doet Molemele dat eigenlijk niet. „Als iemand anders met die boodschap was gekomen, zou de pleuris zijn uitge broken. Nu staan we, blank en zwart, hier relaxed te praten. Het gaat beter. Kijk naar ons. Dankzij Mandela." Tijdens de begrafenis in het fameuze FNB Stadium in Johannesburg herhaalde de toekomstige president zijn woorden. Alle rassen moesten een plek krijgen in het nieuwe Zuid-Afrika, niemand mocht zich afzonderen. De tijd schreed voort. Mandela verdween langzaam uit het openbare leven, evenals de rauwe emotie. In 2010 kreeg het land een ultieme test, na de moord op de ultra- nationalistische leider Eugene Terre' Blanche door twee zwarte jongens. Nadat zijn volgelingen hadden gedreigd met aan slagen, hief ANC-jeugdleider Julius Male- ma 'Shoot the Boer' aan, een variatie op de inmiddels verboden versie van zijn voorganger Mokaba. Het incident, aan de vooravond van het WK Voetbal, vormde slechts een rimpe ling. Alle betrokkenen kregen hun straf, terwijl het openbare leven zonder hape ring of onlusten verderging. En vrijwel ie dereen sprak schande van de gewraakte leuze. Malema werd door de partijtop na een lange juridische strijd uit het ANC ge gooid. Mandela kon tevreden zijn. De beroemde televisieuitzending van 1993 leek een schim uit een heel ver verleden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2013 | | pagina 10