Hoe bevalt deze stoel? Op welke stoelen heeft u hiervoor gezeten? Welke stoel heeft u het meest gevormd? Wat betekent het bedrijf voor u? Wat betekent u voor het bedrijf? Naam Functie Bedrijf Bijzonderheden Waarover piekert u? Wanneer bent u het meest In uw element? Als u niet bij het Grenspark werkte, dan..? Wat is uw ambitie? Waar komt u uw stoel voor uit? Lijdt u onder de crisis? de ondernemer Prima. Het bevalt goed om mensen te begeleiden, te coachen. Ik draag graag bij aan de ver dere ontwikkeling van mensen. Ik zie het Grenspark als mijn eigen kleine on derneming. Vanuit het Vlaamse Kalm- thout heb ik de dage lijkse leiding over de Grensparkorganisatie. Het management be schikt over drie profes sionele medewerkers en daarnaast worden onge veer zeventig vrijwilli gers aangestuurd. Mijn ta kenpakket is zeer breed. Naast het luisteren naar mensen, komen ook veel administratieve en organi satorische taken om de hoek kijken. Denk maar aan het opstellen van jaar verslagen, rekeningen, be grotingen. Maar wanneer deze door mijn bestuur zijn goedgekeurd, dan ben ik weer tevreden. De basis voor het aansturen van mensen en projecten is dan weer gelegd. Nieuwe speerpunten, nieuwe uitdagingen. Voor ik bij de Nederlandse overheid startte (1994) was ik docent Geografie op diverse Vlaamse scholen. De overstap naar een Nederlandse school leek mij nogal fors, waardoor ik ervoor koos om als cartograaf bij het mi nisterie van Landbouw in Goes te starten. Na vier jaar wilde ik meer betrokken worden bij de inrich ting van het buitengebied, en werkte ik mij op tot programma manager te Schouwen. In 2005 werd ik het teamhoofd van 22 mensen. Daarnaast groeide de inte resse om grensoverschrijdend te werk te gaan. Als projectleider van een Europees Interreg-project werd de draad met Vlaanderen weer opgepakt. De overstap in 2007 naar het Grenspark was dus klein; terug naar mijn wortels. Een grote persoonlijke ontwikke ling heb ik doorgemaakt tijdens mijn teamleiderschap te Goes. Als integraal manager van een groep komt het erop aan om de weg uit te stippelen. Je moet visie hebben, en tonen. Deze moetje helder en duidelijk kunnen overbrengen aan je mensen. Je moet in contact met hen staan, waardoor wederzijds res pect en vertrouwen ontstaat. Als hoofd ben jij wel aan zet: je moet kennis van zaken en mensen heb ben, flexibel en positief kritisch zijn, doorzettingsvermogen heb ben. Je moet in de zaak blijven ge loven, ook als het eens wat tegen zit. Mijn moto is nog steeds 'Panta Rhei', alles stroomt, alles beweegt. Je moet jezelf een plek weten te vinden in deze steeds weer snel veranderende wereld. Het gaat niet alleen om het neerzetten van een goed resultaat, het gaat even zeer om de wijze waarop dit resul taat behaald wordt. Ik heb een goe de dag als ik iemand anders ook een fijne dag bezorgd heb. Dat kan zijn door een luisterend oor te bieden, door te adviseren, of ge woon. door er te zijn. Als hoofd, als collega, als mens. Dit alles met als doel een bijdrage te leveren aan de natuur; levensnoodzakelijk. Ook de stoel in het Grenspark vormt mij nog dagelijks. Heel veel. Ik heb een grote verant woordelijkheid, en wil deze niet beschamen. Wat twintig jaar gele den begon als 'not in my back yard' is verworden tot 'please in my backyard'. Diverse particuliere eigenaren die vroeger geen con tact met het Grenspark wilden (uit angst voor een of andere wettelij ke verplichting) zijn nu bondgeno ten geworden: samen werken aan dit schitterende natuurgebied. Met wederzijds respect. Mijn gestructureerde aanpak biedt houvast aan vele mensen. Een dui delijk sturing, een open en transpa rante communicatie leidt ertoe dat zowel de eigen mensen als vele be trokkenen (burgers, vrijwilligers, beheerders) zich welkom voelen, en dit ook naar hun omgeving uit dragen. Mijn eerlijke, positieve constructieve houding bindt men sen aan het Grenspark. Barbara Van Eeckhoutte (52) Coördinator/directeur van het Grenspark de Zoom - Kalm- thoutse Heide Natuurgebied van 6000 hectare, het grootste grenspark van de Be nelux. Barbara is geboren in Brugge en woont sinds 1983 in Middelburg Daarnaast ben ik ook resultaatge richt, waardoor er ook daadwerke lijk projecten tot uitvoering ge bracht worden. Het Grenspark is geen gezellig praatclubje, er wordt gewerkt. Over de financieel donkere wol ken boven de organisatie. De vori ge minister Henk Bleeker heeft be sloten 'het kind Natuur' in de weeshoek te plaatsen, en de finan ciële kraan dicht te draaien. De uit daging ligt nu in het ondernemer schap: financieel zelfstandig wor den. Het is een zoektocht naar de samenhang tussen ecologie en eco nomie. Een nieuw thema, dat vroe ger nooit in verband werd ge bracht met ecologie. Nieuwe tij den zijn aangebroken. Als ik het druk heb. Ik heb graag wat te doen en ben graag onder de mensen. Voortgang vind ik belang rijk, zodat bepaalde doelen in zicht komen. Ik hoef de bal niet in de goal te schoppen. Graag geef ik de voorzet, een ander mag scoren. Was ik wellicht nog steeds bij de Dienst Landelijk Gebied, als ge- biedsmanager. Op professioneel gebied is het aller eerst mijn ambitie om de Grens parkorganisatie te laten voortbe staan. Er wordt alles op alles gezet om de politiek te la ten inzien dat het Grenspark behou den moet blijven. Natuurlijk omdat er mensen hun brood verdienen, maar ook omdat anders het grootse natuurgebied weer zal versnipperen, met alle gevolgen van dien. Anderzijds wens ik ook mijn kennis en ervaring van het grens overschrijdend werken ten dienste te stellen van projecten dichterbij huis. Voor de wintersport, voor reizen, voor dansen, voor mijn gezin, en om met vriendinnen gezellig een lekker hapje te eten. Daar voor breek ik mijn agenda open. Als Grenspark leiden we on der de bezuinigingsoperaties van het Nederlandse ministe rie. Het ministerie heeft de geldkraan plots en onverwachts dichtgedraaid. De tijd is nu bij zonder kort om te achterhalen of we financieel zelfstandig kun nen worden. Dit jaar moeten we het al stellen met vijftien procent minder. li_ ZATERDAG 15 JUNI 2C Op zaterdag 31 augustus verschijnt 'bouw en bedrijfsonroerend goed'

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2013 | | pagina 129