De tweede keer
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
SPECTRUM 15
afsluiten
Nu mijn oudste kleinkinderen in de leef
tijd geraken, waarop de ene hevige ver
liefdheid in hoog tempo wordt afgewis
seld door de volgende bevlieging, kan ik
het niet laten oude koeien uit mijn eigen levens-
sloot naar boven te halen.
Dat lang uitgestelde, maar toch gekomen verrukkelij
ke lentezonnetje bevordert het terugdromen naar
idyllische ogenblikken, in mijn jonge jaren vooral
doorgebracht in parken en weilanden. Het werd in
de jaren veertig niet op prijs gesteld om de jolige
hormonen die door je lijf buitelden te trainen in je
eigen slaapkamer!
Nee! Niks daarvan. Wanneer je alleen thuis was,
mocht je geen jongens op de thee vragen. Dus we
ken wij uit naar de Amersfoortse Treek, toen nog
een onschuldig landschap zonder nieuwbouw. Bo
vendien had ik een vriendje, voor wie onze schut
ting geen belemmering vormde.
Natuurlijk stond mijn slaapkamerraam open...! Een
variant op de balkonscène uit Romeo en Julia, behal
ve dat ik geen balkon had en hij mij hielp met naar
buiten klimmen.
Fluisterend en giechelend kwamen wij beneden.
Achterop zijn fiets reden we naar het bos. En daar,
gewoon op de dennennaalden, rommelden wij er
lustig op los. Lang heb ik gedacht, dat je niet zwan
ger kon worden zolang je je broek maar aanhield!
Die hield ik dus, door dik en dun, aan.
Maar wanneer ik denk aan de hemelse opwinding
die zich van ons meester maakte, dan doet het mij
veel plezier te zien dat mijn nakomelingen nog
steeds de klassieke oefeningen in de liefde bedrij
ven. Af en toe nemen ze mij in vertrouwen. Zodat ik
aardig wordt bijgespijkerd en ik langzamerhand tot
de conclusie kom: er verandert helemaal niks!
Wij vinden onszelf terug bij Remco Campert, in DE
EERSTE KEER.
De eerste keer ging ik met je mee naar je kamer daar
zou het gebeuren de laatste tram jankte door de
bocht de radio van de buren speelde onaardse jazz
jij stak een stompje kaars aan in een fles zo ging het
dus ik trok traag mijn schoenen uit was in verwar
ring zou ik mans genoeg zijn die eerste keer? De eer
ste keer zweette ik als een otter in zo'n worsteling
onbehouwen en teder bewoog mijn lichaam eerder
niet in het zoete bloed van onze stukgebeten mon
den kwamen zoals nooit meer later lust en liefde sa
men in het sputterende licht van de kaarsvlam en
het zachte schijnsel van de nachtelijke stad dat door V
het raam naar binnen viel en zich bij ons had neer
gevlijd zag ik hoe je ogen iets zagen dat ik niet kon
zien zo bodemloos ver van mij weg besef van gevaar
in je mond halfopen hoonde de dood de eerste keer
rookten we een sigaret toen het gebeurd was dat zag
je ze doen in de Franse film ik morste as op mijn
borst en snoof tersluiks aan mijn vinger gedoopt in
je geur de eerste keer dat gevoel van ruimte die om
mij vroeg hoe de wereld eindelijk voor me openlag
alle steden toegankelijk de wijdste zee bevaarbaar
de hoogste berg te beklimmen niets hield me meer
tegen het liefst ging ik meteen op weg
Maar eerst nog de tweede keer.
