Vieneviene
SPECTRUM 11
standplaats Mexico
Jan Albert Hootsen
ZATERDAG 8 JUNI 2013
van Erdogan
Ahmed.
ge regering. Onder de AKP zijn de ar
beidsrechten uitgehold. Iedereen is
bang zijn mond open te doen. Turkish
Airlines is Uirkije in het klein. Bij el
ke machtswisseling in het land wordt
ook de directie vervangen door aan
hangers van de regerende partij.
„Wat bij Turkish Airlines gebeurt, is
een voorbode voor zaken die in het
land spelen. Ik ben nu bijna een jaar
werkloos. Mijn leven is totaal veran
derd. Maar ik heb besloten om alle
energie die ik voor mijn werk gaf, nu
te gebruiken om mijn gelijk te halen.
Ik maakte me al langer zorgen, de
druk werd steeds verder opgevoerd.
Hoe lang kun je blijven zwijgen? Tot
er niemand meer over is?"
Mehmet (46), eigenaar van een
winkel in bouwmateriaal
„Ik heb op Erdogan gestemd en zou
dat morgen weer doen. Dit land heeft
Mehmet.
foto's Agata Skowronek
een sterke, autoritaire leider nodig.
Als je schreeuwt, luisteren mensen.
Dat zit in onze cultuur. Deze gebeur
tenissen schaden hem niet. Hij kan
zelfs méér stemmen krijgen. Ik ben
de jongste niet meer, heb partijen
zien komen en gaan en zeg eerlijk:
het gaat beter in dit land dan ooit tevo
ren. Kijk in deze wijk, bijna iedereen
kan zich nu een auto veroorloven. Dat
was tien jaar geleden wel anders.
„Het land is een stuk toleranter gewor
den. Ook voor mensen als ik. Ik ben
religieus, mijn vrouw draagt een zwar
te boerka. Tien jaar geleden was de
druk op ons veel groter. Ik had toen
een lange baard en we werden overal
vreemd aangekeken. Nu niet meer.
„Ik geloof niet dat deze protesten tot
een tweedeling leiden. Dit is Thrkije.
Ik heb ook vrienden die op het plein
staan. Communisten, Koerden, Alevi.
Maar als je ze vraagt waarom ze daar
zijn, kunnen ze daar geen antwoord
op geven. Veel wordt georganiseerd
door de oppositie, door de bonden.
Zij hebben een andere agenda. De po
litie treedt op, maar alleen wanneer
ze geprovoceerd wordt. Geloof al die
leugens op Twitter niet."
Yasemin (16), scholiere
„Veel klasgenoten gaan na school met
een naar Taksim. De meesten zijn
Koerdisch, net als ik. Zij moeten de
premier niet, maar ik wel. Ik houd
echt van Erdogan. Alles wat hij doet,
doet hij voor de mensen. Mijn ouders
stemmen ook altijd op hem. Ik kom
uit een religieus gezin, mijn moeder
draagt een hoofddoek. Ik eigenlijk
ook, maar het was zo warm vandaag,
dus ik 'm net afgedaan. Dat vind mijn
moeder geen probleem.
„Die mensen in het park hebben het
over onderdrukking. Dat voel ik hele
maal niet. Ik zou morgen zo op Erdo
gan stemmen, maar vind het wel gek
dat hij nu het land uit is voor een
staatsbezoek aan Marokko. Dat be
grijp ik niet. Juist nu?
„Ik vind ook dat ze de bomen in het
park niet moeten kappen. Er is al zo
weinig groen in het centrum. Maar
waarom lossen de demonstranten
dat niet met praten op?
„We hebben 's avonds last van traan
gas. We moeten de ramen echt dicht
houden. Maar die mensen daar steken
zelfs politiewagens in brand. Dat vind
ik zo stom, wat heb je daar nou aan?
„Ik wil later politieagent worden. Dat
wil ik al heel lang. Ik wil de mensen
en Turkije dienen. Of ik dan ook met
traangas ga schieten? Liever niet na
tuurlijk, alleen als het echt nodig is."
©reageren?
spectrum@depersdienst.nl
m-acr
I
Op de stoep voor ons gebouw zit Ed
gar de hele dag op een omgekeerde
emmer voor de deur. Hij wacht tot
de bewoners met de auto thuisko
men. Dan komt hij in actie. De
buurman of buurvrouw stopt even, Edgar kijkt om
zich heen, spot een lege parkeerplaats en begint
wild te gebaren naar de bestuurder. „Viene! Viene!
Viene!", roept hij. „Kom maar hoor!" Is de auto ge
parkeerd, dan krijgt hij een zakcentje.
Eigenlijk zou hij er allang niet meer moeten zijn. De
zogeheten vienevienes, clandestiene parkeerwach
ters in Mexico-Stad, zijn al heel wat jaren niet wel
kom, vindt het stadsbestuur. Dat geldt ook voor
veel andere voltijdzwartwerkers in
de stad, zoals de straatverkopers en
bedelaars. Edgar zit er echter nog
steeds. Je niets aantrekken van een
verbod is al even Mexicaans als de
vieneviene.
Mexico is een land dat is gebouwd op
informele arbeid. Meer dan de helft
van de actieve beroepsbevolking
werkt in de clandestiene sector. Het
is praktisch onmogelijk een dag door
te komen zonder ten minste een paar
pesos uit te geven aan de massa
zwartwerkers. Je koopt een sigaret of
een pakje kauwgom van een straatverkoper, geeft
een fooi aan de muzikant die je middag op het ter
ras opvrolijkt met een ballade, of je koopt een cd in
de metro.
Vorige week kwam in het nieuws dat de gemeente
Boca del Rio, in de deelstaat Veracruz, de hele infor
mele sector in de stad per onmiddellijk wil verbie
den. Het legioen zwartwerkers zou voor overlast
zorgen en er zouden 'klachten uit de samenleving'
zijn gekomen. Of dat laatste klopt, weet niemand.
Weinigen denken echter dat het verbod echt haal
baar is. Niet alleen omdat de informele sector zo
groot is, maar vooral omdat het gros van de profes
sionele zwartwerkers in het land geen andere keu
ze heeft.
Neem Ramón, een goede vriend van me. Hij is een
goedlachse jongen van tegen de 30 die met trots ver
telt dat hij al zijn hele leven geen cent belasting
heeft betaald. Hij verdient zijn geld met het verko
pen van illegaal gebrande cd's. „Waarom zou ik?",
antwoordt hij steeds als ik hem vraag waarom hij
geen 'officiële' baan heeft. „Er is nauwelijks goedbe
taald werk, de prijzen blijven maar stijgen en ik kan
prima rondkomen van wat ik doe."
Ramón slaat de spijker op zijn kop. De cijfers geven
hem gelijk. De informele sector wordt eerder groter
dan kleiner, ondanks het feit dat de economie het
de laatste jaren goed doet. Om die reden zijn pogin
gen de zwartwerkers van de straat te krijgen ge
doemd te mislukken. Dat was in Mexico-Stad al het
geval en Boca del Rio zal dat binnenkort ook wel er
varen.
Sinds het hoofdstedelijke verbod is het aantal viene
vienes eerder toe- dan afgenomen. Ook dat is heel
Mexicaans: wetten met veel tamtam aankondigen,
waarna precies het tegenovergestelde gebeurt.
Yasemin.
Fatma.
