Alweer
laatste kans
voor NS
totdat de FBI je van je bed licht
IN HET NIEUWS 3
BANDBREEDTECAPACITEIT WERELDWIJD
ZATERDAG 8 JUNI 2013
ANALYSE
door Paul Bots
den haag - Het lijkt alsof het de
NS niet is gegund om een hoge
snelheidstrein te laten rijden. Nu
ook het kabinet zegt te stoppen
met het Italiaanse materieel voor
de Fyra, is de reiziger die in Ne
derland hard wil rijden aangewe
zen op de Franse Thalys.
De NS is al in onderhandeling
met spoorcollega's om snelle trei
nen over te nemen voor de Fy-
ra-dienst van Amsterdam naar
Brussel. Mislukken die gesprek
ken, dan zal de NS nieuw materi
eel moeten kopen dat op z'n
vroegst pas in 2020 kan rijden.
Hoe dan ook: in afwachting van
een definitieve oplossing zijn lap
middelen nodig. De Beneluxtrein
die nu acht keer per dag pendelt
tussen Den Haag en Brussel,
moet na de zomer tien keer en uit
eindelijk zestien keer per dag
gaan rijden. Ook wil de NS dat de
Thalys elf keer per dag gaat rijden
in plaats van negen. In het eind
plaatje rijden er in 2022 dagelijks
tussen de 54 en 58 treinen de
grens over naar steden als Antwer
pen, Brussel, Parijs en Londen.
Het klinkt veelbelovend, maar het
kabinet vindt het plan nog te
vaag. De NS moet het de komen
de maanden verder uitwerken. Ui
terlijk 1 oktober velt Den Haag
een eindoordeel. Het betekent op
nieuw een ontsnappingskans
voor de NS in dit dossier. Al in
1999 verprutsten de spoorwegen
de kans om de dienst onderhands
aanbesteed te krijgen. In de her
kansing deed de NS zo'n hoog
bod, dat het de klus alsnog kreeg.
Het prijskaartje, 148 miljoen per
jaar, hing als een molensteen om
de nek. Het ministerie streek over
het hart en verlaagde het bedrag
met bijna eenderde in de hoop
dat de NS het leven zou beteren.
Toch was er tot gisteren pas 40
miljoen euro voor de spoorconces-
sie betaald. Niet betalen en vage
plannen indienen. Hoog tijd om
de NS de concessie af te nemen,
zou je denken. Het gebeurt niet.
Reden: het rijk is de enige aan
deelhouder van de NS. En het uit
schrijven van een nieuwe conces
sie vertraagt de zaak nog eens
met minstens een jaar. Daar zit
niemand op te wachten.
Rickey Gevers, foto Werry Crone
achter hem dichtviel. Hij zat acht
tien dagen vast. „Ik zat in volledi
ge beperking, mocht ook geen
contact hebben met andere gevan
genen. Op de verhoren na sprak
ik niemand. Een halfuur luchten
per dag en verder in de cel. Zon
der schone kleren. Die had mijn
moeder wel gebracht, maar ik
kreeg ze pas toen ik naar huis
mocht." Hij heeft pech gehad,
zegt hij. De pakkans is uiterst
klein. „Ik ben als een van de wei
nigen gearresteerd. Ook crimine
len worden haast niet gepakt.
Hoewel de opsporing de laatste ja
ren wel enorm is verbeterd."
Eerst de FBI en later justitie in Ne
derland hadden jaren nodig voor
hun onderzoek naar zijn activitei
ten. Vorig jaar is Gevers uiteinde
lijk veroordeeld tot de achttien da
gen die hij gezeten had en drie
maanden voorwaardelijk.
Hij heeft zijn studie hogere infor
matiekunde met horten en stoten
afgemaakt en werkt nu voor Digi
tal Investigation in Hilversum, ge
specialiseerd in forensisch digi
taal onderzoek. Hacken doet hij al
leen nog legaal, met vrijwaring.
Hij traceert in opdracht hackers,
kinderpornonetwerken of test de
beveiliging van een netwerk.
Een strafblad is een obstakel bij
het winnen van het vertrouwen
van opdrachtgevers. De schrik
voor de politie zit er blijvend in.
„Dat blijft een trauma. Elke keer
als ik politie spreek of zie, schiet
ik in de stress. 'Wat heb ik fout ge
daan?', vraag ik me meteen af."
verde Gevers een database op met
zo'n honderd namen. Bijnamen,
want hackers kennen eikaars ech
te naam meestal niet. Dat hacken
een behoorlijke schadepost kan
opleveren, kwam niet bij hem op.
Dat muntje viel pas later.
Gevers hackte bijna alle universi
teiten en hogescholen in Neder
land en stal er wachtwoorden en
gebruikersnamen. Zo kon hij van
hun snelle internetverbindingen
gebruikmaken. Universiteiten in
de VS benutte hij als proeftuin,
om trucs uit te proberen.
Dat kwam hem duur te staan. De
universiteit van Michigan deed
aangifte, waarna hij op zijn 22e in
de boeien werd geslagen. Eerst
dacht hij nog aan een grap van
medestudenten. Tot de celdeur
Bandbreedte de hoeveelheid data die via een netwerk verstuurd kan worden.
Gbps Gigabit per seconde infographicDPd l bronTeiegeography Research
p Amerika is het knooppunt van het wereldwijde internet: de meeste
kabelverbindingen, de meeste capaciteit en de meeste toonaan
gevende bedrijven.
Daarom raakt het
PRISM-schandaal
iedereen.
over de hele wereld in kantoor
zaaltjes met systeemplafonds aan
hun medewerkers tonen. Alleen
staat op deze slides van project
Prism het stempel top secret en
wordt erop uitgelegd hoe de Ame
rikaanse overheid de wereldwijde
datastroom in haar greep pro
beert te krijgen: via de servers
van de bekendste internetbedrij
ven in de Verenigde Staten.
Dat Amerika, en andere landen, al
e-mail en andere digitale gege
vens van hun eigen inwoners op
vroegen bij internetbedrijven, is
bekend. Zo'n verzoek moet echter
iedere keer opnieuw aan strenge
wettelijke regels voldoen en de ge
gevens moeten via het bedrijf zelf
worden opgevraagd. De documen
ten die nu beschikbaar zijn, geven
de indruk dat de NSA zonder tus
senkomst van rechter of bedrijf
gegevens van niet-Amerikanen
van de servers kan halen; zelfs li
ve kan meekijken met hun skype-
gesprekken.
De Amerikaanse overheid heeft
het bestaan van het project beves
tigd, zonder er inhoudelijk op in
te gaan. De staat verzamelt de ge
gevens 'in zijn strijd tegen terro
risme' en handelt niet in strijd
met de wet, luidde de verklaring.
Dezelfde verklaring gaf de over
heid een dag eerder ook al, toen
een ander schandaal losbarstte:
de VS slaat al jaren telefoongege-
vens van Amerikanen op. Saillant
detail: telefonieprovider Verizon
bevestigde dat.
De bij het internetschandaal be
trokken bedrijven ontkennen dat
ze de NSA volledige toegang tot
hun systemen hebben gegeven.
De vraag die de komende dagen
in de VS zal worden gesteld, is of
er daarmee sprake is van een zoge
noemde 'achterdeur', een ope
ning in een computersyteem,
waardoor de NSA in het geheim
alle gegevens onderschept.
Internetdeskundigen noemen de
enorme stroom aan data die op
die manier ter beschikking komt
aan de grootste en meest myste
rieuze inlichtingendienst ter we
reld 'een goudmijn'. Uit die onge
kende database is het technisch
mogelijk informatie zo te filteren
dat, bij wijze van spreken, een
rood zwaailicht gaat branden als
iemand tijdens een skype-ge-
sprek de woorden bom en al-Qae-
da gebruikt.
Of het een bizar idee is dat zo'n
ongelooflijk grote stroom aan in
formatie kan worden onder
schept, geanalyseerd en opgesla
gen? Nee, zegt Russel Tice, een ge
pensioneerde medewerker van de
NSA in The Guardian: „Wat nu be
zig is, is veel groter en veel syste
matischer dan alles wat iedereen
ooit had vermoed."
Het opslaan van al die gegevens is
volgens Tice ook al mogelijk. En
anders, zo schreef het magazine
Wired vorig jaar al, is het dat bin
nenkort: de NSA bouwt in de
woestijn van Utah een nieuw, gi
gantisch datacentrum waar een
yottabyte aan informatie opgesla
gen kan worden. Yotta is de aan
duiding voor een getal zo groot als
een 1 met 24 nullen. Die database
is twee keer zo groot als alle huidi
ge data op internet samen.
