Laatbloeiers
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
SPECTRUM 15
kraaien
ZATERDAG 1 JUNI 2013
Cuvelier, die samen met haar man na zijn pensione
ring naar Spanje vertrok, en bedacht dat ze nu einde
lijk tijd had de verhalen, die al lang in haar leefde,
op te schrijven. Zij debuteerde met 'Inshalla', een
spannende geschiedenis over een homosexuele Ma
rokkaanse jongen en zijn strijd tegen discriminatie.
„Ik ben alweer begonnen aan een nieuw boek", ver
telt Nelleke enthousiast. „Noah's Vlaggenlied! Maar
dat gaat over heel andere dingen!"
Nog een creatief wapenfeit van een rijpe heer van ge
vorderde leeftijd. Jan Willem Verhagen, voormalig
directeur van de auteursrechten vereniging BUMA -
STEMRA, heeft zijn hele leven al poëzie geschreven.
En nu, in zijn nadagen, presenteert hij zijn mooie
bundel, origineel in twee perioden gedrukt:, 'Eindig
Verleden', dat de periode 1952 -1977 beslaat, en 'Eeu
wig Heden', gedichten geschreven tussen 1982 en
2012. In gezelschap van de oude kompanen uit zijn
auteursrechten-tijd, waaronder componist Konrad
Böhmer en dichter Jan Boerstoel, tijdens een poëti
sche lunch bij een Boswachter in een bos bij Breda,
kwam hij uit de poëtische kast met zijn eersteling.
Ik kan het niet laten te citeren uit de eerste helft
'Eindig Verleden', dichtregels die bij mij een groot
'déja vu' gevoel oproepen.
'Alibi'.
Vaak denk ik met volstrekte zekerheid,
hoe ongerijmd ook na het overpeinzen:
ik was hier eerder in een vroeger tijd
en tracht vergeefs onwetendheid te veinzen.
Jan Verhagen schreef in het tweede deel ook een
fraai in memoriam voor filmer Wim Verstappen,
ook voor mij een dierbare verloren vriend, onder
wiens regie ik twee maal optrad in 'Grijpstra en de
Gier', en waarin ik de vrouw van de eveneens onver
getelijke Rijk de Gooyer speelde. Ik citeer hier de
laatste regels van het gedicht van Verhagen:
In Memoriam Wim Verstappen.
Ik ween om Wim maar ach wie weet
Heeft hij zijn ware element gevonden,
Heeft hij zijn zoektocht nu voltooid.
Ik houd hem aan mijn hart gebonden.
Zo ziet u maar, wat zou een tuin zijn zonder laat
bloeiers!
Emelie is nu bijna zo ver, dat ze mijn vrien
din kan zijn." Deze bijzondere uitspraak
komt uit de mond van mijn zesjarige klein
dochter. Ze heeft met deze bijna-vriendin
haar bijna vierjarige zusje op het oog, die het af en
toe moeilijk heeft, wanneer haar grote zus metveen
vriendinnetje speelt van haar eigen leeftijd. Ook in
deze leeftijdscategorie kunnen we af en toe spreken
van leeftijdsdiscriminatie!
Zo hoorde ik van een vriend een verhaal over zijn
achtennegentig-jarige vader, die werd afgewezen
voor een nieuw rijbewijs. De oude heer liet het niet
op zich zitten, maakte er een rechtszaak van, die hij
won op het punt van die leeftijddiscriminatie!
„Ik ben kerngezond, al mijn reflexen doen het nog
uitstekend. Er is geen enkele reden, waarom ik niet
zou mogen autorijden!" Na het gewonnen proces
rijdt hij weer ongestoord verder!
Het is voor mij ook de week van de creativiteit! Be
halve het waarnemen van originele vormen van leef
tijdsdiscriminatie (zie boven) mocht ik ook kennis
nemen van twee hoogst originele producten van
niet meer zo jonge mensen. Tijdens een lezing in
Nieuw Vennep ontmoette ik de 66-jarige Nelleke
