Vaderlandsliefde
SPECTRUM 11
standplaats Turkije
Jessica Maas
HET IMPERIUM VAN BATISTA
m
F
ZATERDAG 1 JUNI 2013
in Brazilië
gelopen zware maanden voor de mul-
timiljardair. Hoogleraar Lazzarini:
„Hij zal moeten aantonen dat er wel
degelijk geld te verdienen valt met
zijn bedrijven, ook al is dat pas over
een paar jaar. Als hij een onderdeel
verkoopt voor een goed bedrag, kan
hij hiermee laten zien dat zijn bedrij
ven wel gezond zijn."
Sommigen zeggen dat hoogmoed
voor de val komt, anderen dat het»
slecht karma was na zijn wens om de
rijkste man ter wereld te worden.
Weer anderen houden het nuchter op
mismanagement gecombineerd met
pech. De altijd positief ingestelde Ba
tista geeft de hoop niet op: „Brazili
aanse bedrijven zullen nooit stoppen
met dromen en mensen die geen ge
loof in mij hebben, staan straks te kijk
in hun onderbroek."
^5^ reageren?
Sm/ spectrum@depersdienst.nl
Batista is de zoon van de in Brazilië beroemde Eliezer Batista.
Zijn vader heeft een indrukwekkend curriculum als minister van
Mijnbouw en Energie in twee regeringen en president van het
tweede grootste Braziliaanse bedrijf Vale, een van de grootste
mijnbouwondernemingen ter wereld.
Het ondernemen zit Batista in het bloed. Hij verdiende zijn eer
ste miljoenen begin jaren tachtig met goudhandel. In die perio
de startte hij zijn eerste bedrijf TVX, onder de paraplu van EBX
Group, de naam van het overkoepelende moederbedrijf dat in
middels bestaat uit een conglomeraat van bedrijven werkzaam
in tal van sectoren zoals olie en gas, scheepsbouw, energie,
transport, mijnbouw, goud, vastgoed en technologie. Daarnaast
heeft Batista joint ventures in sport en entertainment en hotels.
dat is mijn liedje". Mijn doch
ter van bijna 4 jaar springt over-
eind. Op tv zingen Turkse voet
ballers uit volle borst het volks-
mÊ -JL. lied. Mijn dochter doet hetzelf
de: 'Vrees niet, de rode vaandel die wappert aan de
horizon zal nimmer doven, voordat de allerlaatste
haard die brandt in mijn vaderland dooff, klinkt
het luidkeels in het Turks. Alle tien coupletten
zingt ze mee. Geleerd op de kinderopvang.
Met vaderlandsliefde kan niet vroeg genoeg worden
begonnen in dit land. Het kinderdagverblijf waar ze
heen gaat, is verre van een uitzondering. Wie zijn
kind in Turkije naar school stuurt, ontkomt niet aan
de vaderlandsliefde. In elke school en
elk dagverblijf hangt - bij de een nog
groter dan de ander - een portret van
de zo geliefde eerste president van
Turkije, Atatürk. In de week rond 10
november, zijn sterfdag, komen
alle kinderen thuis met Atatürk-
knutselwerkjes en verhalen over
deze held.
Het vervult de familie met trots.
Zoon of dochter die vertelt over de
vader van alle Turken. Maar terwijl
bij veel Turkse ouders de tranen in
de ogen springen wanneer kindlief
de 'Istiklal Mars', het volkslied, ten gehore brengt,
krijg ik, als Nederlandse moeder, er buikpijn van.
Al die vaderlandsliefde die er op zo vroeg mogelijke
leeftijd wordt ingepompt; ik vind het helemaal
niets. Mijn haren gaan er recht van overeind staan. M
Het hersenspoelen van de Turkse maatschappij is,
naar mijn mening, één van de succesvolste projec
ten van Atatürk geweest. Het onderwijs is het in
strument bij uitstek. Miljoenen scholieren zweren
hier nog steeds elke ochtend trouw aan Atatürk en
vaderland. 'Hoe gelukkig is degene, die zichzelf een
Turk noemf, klinkt het op alle schoolpleinen.
Maar met dit alles kan ik mijn dochter, die zo trots
haar liedje staat te zingen, natuurlijk niet lastig val
len. Dus prijs ik haar voor haar zangkunsten en haar
Atatürk-werkje hangt naast de zelfgemaakte slak en
schildpad op de koelkast.
Sinds ik in Turkije woon, heb ik veel geleerd over
de Turkse cultuur, maar misschien net zoveel over
de Nederlandse. Zo werden op het Nederlandse con
sulaat een maand geleden bij de inhuldiging van
Willem-Alexander heel attent kleine briefjes met
de tekst van het Nederlandse volkslied uitgedeeld.
Voor aanwezige Turken bizar. Voor de meeste Ne
derlanders geen overbodige luxe. Wie kent het Wil-
helmus nog uit zijn hoofd? En op die onkunde zijn
we dan als Nederlanders - zo was ook op het consu
laat goed te merken - weer trots.
Ik ben benieuwd hoe mijn Turks-Nederlandse doch
ters later met die verschillende liefdes zullen om
gaan. Mijn jongste van 2 heeft al een oplossing. Zij
zong deze week, staand op een stoel, een bijzondere
medley. De eerste, niet helemaal goed verstaanbare
regels van het Turkse volkslied werden gevolgd
door 'Olifantje in het bos, laat je mama toch niet
los'.
Msw,,,
foto Hollandse Hoogte
