66 Al lopend zijn
mensen eerder
bereid te leren
en nemen ze
meer dingen op
Kinderleed
26 GEZOND
Wandelen brengt mensen in beweging. Volgens wandelcoach
Aat van der Harst komt dat omdat lopen door stad of natuur
altijd 'naar jezelf leidt. „Ik merk dat mensen daadwerkelijk
stappen zetten."
De rooms-katholie-
ke kerk ligt al een
paar jaar onder
vuur. Volkomen
terecht. Wat een
ellende hebben die bisschop
pen, priesters en religieuze
broeders in de loop der tijd bij
weerloze jongetjes aangericht.
Pas sinds kort is bekend dat
ook meisjes op grote schaal
slachtoffer waren van misbruik
door nonnen in kloosters. Hun
verhalen tarten elk voorstellings
vermogen. In de Volkskrant van
6 februari las ik dat de Ierse pre
mier haar excuses aangeboden
heeft aan Ierse vrouwen die tot
1996 werden opgesloten in de
zogeheten - door nonnen aange
stuurde - Magdalene-wasserijen.
De vrouwen werden er door fami
lie, politie of priesters afgeleverd
en tot jarenlange dwangarbeid
veroordeeld. De reden van de
straf was vaak een ongewenste
zwangerschap of iets anders dat
in de ogen van de kerk laakbaar
is. De vrouwen werden boven
dien gescheiden van hun kinde
ren. Zoiets gebeurde gelukkig
niet in ons land...
1998: Mevrouw de Graaf zit tegen
over me. Een nerveuze dame van
bijna 80, die bijna wekelijks mijn
spreekuur bezoekt met een scala
aan klachten. Ik vind het moeilijk
steeds weer serieus op haar vele
kwaaltjes in te gaan en besluit
extra tijd in te ruimen om meer -
over haar te weten te komen. Ze
vertelt me haar levensverhaal. „Ik
ben katholiek opgevoed op een
boerderij in Twente. Op mijn 16e
werd ik smoorverliefd op de pro
testante buurjongen. We moch
ten elkaar niet zien van mijn
ouders, maar werden desondanks
in de hooimijt op heterdaad be
trapt. Einde van ons liefdesspel.
Negen maanden later werd ons
kindje geboren. De dag na de be
valling werd ik onder dwang in
de auto van mijn heeroom afge
voerd en afgeleverd bij een veraf
gelegen nonnenklooster. Mijn
dochtertje, Loes, kwam in een
pleeggezin terecht. In het kloos
ter kreeg ik bruine kleding als te
ken van minderwaardigheid. Ik
boende jaren mijn knokkels ka
pot, werd als voetveeg gebruikt
en mocht het klooster niet verla
ten. Ik huilde tot ik geen tranen
oneer had en droomde elke nacht
van mijn dochter. Na bemoeienis
van mijn heeroom mocht ik Loes
eindelijk zien toen ze bijna 5 jaar
oud was. Die eerste keer stond
ze onwennig tegenover me, ik
gekleed in mijn minderwaardi
ge bruine kleding. We waren
van elkaar gescheiden door het
traliewerk van een bidcel,
want lijfelijk contact was ten
strengste verboden. Met ge
weld wist ik het traliewerk te
verwijderen Mijn handen tril
den toen ik haar vastpakte en
door het luik naar binnen tilde.
Ik zette haar op mijn schoot en
wist even niks te zeggen."
Mevrouw de Graaf slikt. Ik voel
een traan opwellen. „Na ruim
veertig jaar mocht ik eindelijk
het godvergeten klooster verla
ten. Maar wat moest ik in die
vreemde buitenwereld?"
Ja, wat moest ze? Klagen bij de
huisarts? Ze had er alle reden
toe.
Ontdek jezelf op het trottoir
door Dora Rovers
De flipover met schema's
staat onbenut in zijn kan
toor. Coach Aat van der
Harst.(60) trekt tegenwoor
dig zijn jas en wandelschoe
nen aan en kiest een route
voor mensen met een
burn-out en anderen die hij coacht. „Zo
loop ik een stukje met hen mee, letterlijk
en figuurlijk."
Als hij zijn cliënten vertelt dat zijn
coaching zich in de buitenlucht afspeelt,
krijgt hij over het algemeen blije, opgeluch
te reacties. „Op stoeltjes tegenover elkaar
zitten, vinden mensen lastig en confronte
rend." Een wandeling daarente
gen zorgt voor plezier in het ge
sprek én er. gebeurt meer. „Ik
merk dat mensen daadwerkelijk
stappen zetten", zegt Van der
Harst. „Ze besluiten te gaan sol
liciteren of brengen verbeterin
gen in hun baan aan. Toen ik
nog maar zo nu en dan naar bui
ten ging, bleken de veranderin
gen na een wandeling telkens
groter dan wanneer ik in een
ruimte had gecoacht. Al lopend
zijn mensen eerder bereid te le
ren en nemen ze meer dingen op."
Stad of natuur, dat maakt voor het resul
taat niets uit. Beiden bieden volgens de
coach een spiegel voor gedachten, gevoe
lens en stemmingen. Hoe hij tijdens zijn
coaching de omgeving benut, laat hij zien
aan de hand van een wandeling door Den
Bosch. De omgeving, de geluiden en de
mensen zullen zich voegen in het gesprek
Aat van der Harst
en zorgen op die manier voor verrijking, zo
kondigt hij aan.
Maandagmorgen. Het is nog zo stil, dat flui
tende vogels te horen zijn. Terraseigenaren
komen naar buiten om kussens op de stoel
zittingen te leggen, want er schijnt zowaar
een zonnetje. „Jij ziet het en staat erbij stil.
Er zijn mensen die hun leven letterlijk ren
nend leiden. Die nodig ik uit stil te staan
en om zich heen te kijken."
Dus de rust op de met keitjes geplaveide
straten biedt een ideale spiegel? „Dat zou
je denken, maar niet zelden zoek ik ook be
wust de drukte op", zegt Van (Ier Harst.
„Hét thema van dit moment is namelijk
dat mensen aan het doordraaien zijn. Een
deel van hen heeft geen werk. Voor degene
die wel werk heeft, is de druk
enorm. Door de alom bereik
baarheid via telefoons en lap
tops zijn mensen echt gek aan
het worden."
Juist door in de drukte te wan
delen, kun je volgens hem rust
gaan ervaren. „In een hectische
omgeving kun je leren hoe je
overeind kunt blijven. Hoe ga
je om met alle indrukken, hoe
kun je je blijven focussen ter
wijl er duizenden mensen om
je heen zijn? Dat zijn oefenin
gen om te ervaren hoe je erin kunt slagen
je af te sluiten."
Inmiddels aangekomen bij de Sint-Jan ver
duidelijkt hij op gepast fluisterende toon,
lopend door de basiliek, waarom je nou
juist door wandelen tot rust komt. „Wande
len verloopt in een tempo dat nou eenmaal
niet sneller kan. Het brengt je in een kalme
cadans, waardoor je in een meditatieve
staat komt."
Van der Harst schreef een boek: Wandel je
wijzer. Hierin wil hij de lezer verleiden tot
ontdekkingsreizen. Niet veraf, maar dicht
bij. „Op de trottoirs van je eigen woonwijk,
op de paden in een naburig bos of park, op
het strand of in de duinen; overal ontdek je
meer over jezelf." Aan de hand van oefenin
gen en gedichten reikt de schrijver thema's
aan als 'hoe ga je om met boosheid' en 'hoe
behoud ik vreugde in mijn werk'. Er zijn
ook hoofdstukken over de levensthema's
'lastige etappes' en 'eeuwigheid'.
Den Bosch biedt volop aanknopingspun
ten voor verdieping. Uitkijkend over de
groene vlakte die aan de stadswal grenst, is
de vraag: „Waar kijk jij hier vooral naar?"
Een andere opdracht van de wandelcoach
luidt: „Trek een lijn in het zand. Begin bij
het begin van je loopbaan, tot waar je nu
bent aanbeland. Leg takken op de plekken
met belangrijke keuzemomenten."
Hij past oefeningen als deze toe bij gezel
schappen en individuen. „Ik stel een paar
vragen waarmee mensen wat kunnen. Ik
zie ze hooguit een paar keer, totdat ze geïn
spireerd zijn om zelf verder te gaan. Met
wandelen én met hun leven. Ik houd niet
van lange hulptrajecten."
Aat van der Harst - Wandel je wijzer; stad en na
tuur als coach, 19,95 euro, Ten Have.
www.verhalenonderweg.nl
reageren?
gezondheid@depersdienst.nl
Wandelcoach Aat van der Harst: „Er zijn mensen die hun leven letterlijk rennend leiden. Die
nodig ik uit stil te staan en om zich heen te kijken." foto Marja Trappenburg
