Af en toe zondigen
Voorbeeldrol van volwassenen
24 GEZOND
Suikerloos leven is geen kattenpis.
Maar wie doorbijt, krijgt er veel voor
terug. Suikerjunkie Cintha Rood
probeerde een week zonder suiker
door het leven te gaan.
'De schellen zijn van m'n ogen:
o-ve-ral zit suiker in'.
PSYCHOLOGIE
Het onlangs verschenen boek Zonder suiker van An
ne Marie Reuzenaar laat zien hoe je (slechte) sui
kers uit je dagelijkse dieet schrapt. Gemiddeld eten
we jaarlijks 40 kilo suiker per persoon, zonder twij
fel een angstbeeld voor iedereen die om z'n lichaam geeft.
Het boek biedt duidelijke uitleg over wat goede en slechte
suikers zijn, wat de risico's - waaronder slapeloosheid en
agressief gedrag - zijn van (te veel) suiker en waar het goedje
allemaal in zit.
Voor veel echte gezondheidsfanaten misschien weinig
nieuws aan de horizon, maar een verfrissend lesje etiketle-
zen en een lijst met voedingsmiddelen en hun glykemische
index kan nooit kwaad. Ook de informatie over alle (nieu
we) alternatieven voor suiker is interessant Met name de uit
leg over het gebruik ervan tijdens koken en de zoetkracht
per alternatief.
Het hoofdstuk over beweging had Reuzenaar echter mogen
overslaan. Ze is duidelijk geen bewegingsexpert, want aanra
den om alleen krachtoefeningen voor buik, armen en borst
te doen slaat nergens op. Hiermee ga je voorbij aan twee
van de grootste, en dus meeste effectieve wat betreft vetver-
branding, spiergroepen: rug en benen. Volgens haar is kort
en zwaar trainen bovendien niet geschikt om vet te verbran
den, iets wat haaks staat op de opvattingen van het gros van
de meningen op het gebied van (krachttraining. Het boek
sluit af met een grote hoeveelheid aan onschadelijke recep
ten waar je een hoop inspiratie uit kunt putten. Quinoapap,
speltpannekoeken of auberginetosti zonder brood: allemaal
lekker, makkelijk en vernieuwend.
Gouden tip is de 90/10-regel. Als na drie suikerloze ontgift-
weken 90 procent van je voeding goed blijft, mag je 10 pro
cent zondigen. Lukt het niet om zoet helemaal te schrap
pen? Echt kwalijk neemt de auteur het je niet. Immers: de
mens heeft een aangeboren voorkeur voor zoet.
Anne Marie Reuzenaar - Zonder suiker, 16,95 euro, Kosmos.
www.reuzenaar.net
www.mercola.com
www.robbwolf.com
reageren?
gezondheid@depersdienst.nl
Dagboek van een
In een flits zie ik mezelf, een vol
wassen man, ondanks het rode
licht, toch oversteken terwijl moe
der en kinderen zich keurig aan
de regels houden. Dat roept op
slag een innerlijk conflict op. Ik
wil wel doorlopen, maar vind ook
dat ik het eigenlijk niet kan ma
ken.
Gelukkig springt het licht op het
moment van die gedachte
op groen. Terwijl ik nu reglemen
tair oversteek, bedenk ik wat een
slecht voorbeeld ik zou hebben ge
geven, als ik ondanks het rode
licht zou zijn overgestoken. De
moeder zou me dat ook bepaald
niet in dank hebben afgenomen.
Want terwijl zij haar kinderen
aan het leren is dat je voor rood
moet wachten, is er een of andere
patjakker die dat vóór hun ogen
doodgemoedereerd aan zijn laars
lapt. Grote kans dat die kinderen
met zulke voorbeelden voor ogen,
zeker als hun moeder er niet bij
is, dat vroeg of laat ook aan hun
laars zullen lappen.
Op dat moment realiseer ik me
dat ik als willekeurige volwasse
ne ten opzichte van willekeurige
kinderen die ik op mijn weg te
genkom, altijd ook een opvoed
kundige of voorbeeldrol heb. Of
ik nu wil of niet. En daarmee als
lid van de samenleving ook een
belangrijke verantwoordelijk
heid.
Hoe ik me gedraag in de publieke
ruimte of in het openbaar ver
voer, is van invloed, of kan dat
zijn, op hoe kinderen en jongeren
zich nu of later als volwassenen
gedragen.
Terwijl ik me naar de zaal begeef
waar ik moet zijn, schieten me op
eens tal van situaties te binnen
waarin volwassen burgers hun
voorbeeldfunctie volstrekt met
de voeten treden. Zoals op veel te
hoge snelheid met de auto door
de straat jakkeren. Het is niet zo
gek dat de kinderen die straks jon
geren zijn en net hun rijbewijs
hebben, dat ook doen. Of een on
beschofte of hufterige reactie ge
ven als ze terecht door iemand
worden aangesproken op iets wat
je niet in de openbare ruimte
hoort te doen.
'Wij volwassenen moeten de ver
andering zijn die we bij anderen
wensen te zien', zei Mahatma
Gandhi ooit. Oftewel, het opvoe
den van anderen is vooral ook
een kwestie van jezelf opvoeden.
René Diekstra is professor in de psy
chologie.
Mijn trein komt
te laat aan op
Rotterdam Cen
traal. Dat bete
kent dat ik me
flink moet haasten oqa nog op
tijd met mijn lezing in de Doe
len te beginnen. Op het Weena
staat het voetgangersoversteek-
licht op rood.
Terwijl ik aan kom lopen, over
weeg ik of ik toch over zal steken.
Een rijtje aanstormende auto's
dwingt me om even te wachten.
Als de laatste auto voorbijrijdt en
de volgende nog ver genoeg weg
is, is mijn eerste neiging snel over
te steken. Net op dat moment valt
mijn oog op een moeder met
twee jonge kinderen aan de over
kant. Ze staan netjes te wachten
tot het licht groen wordt.
René Diekstra
