8 UIT
Na dertig jaar is de Amsterdam
se band Claw Boys Claw nog al
tijd springlevend. Zoals spreekt
uit 'Hammer*, het tiende studio
album waarop het viertal vet
knipoogt naar de jaren zestig.
Morgen spelen ze in Goes.
Zaterdag 18 mei, bij Protestantse Zaterdag 18 mei, 't Spiegeltheater, Zaterdag 18 mei, Porgy en Bess, Ter- Zondag 19 mei, Adriaanskerk, Zondag 19 mei, Slot Moermond, Ren-
Kerk, Domburg, 19.30 uur. Middelburg, 20.00 uur. neuzen, 21.30 uur. Dreischor, 16.30 uur. esse, 16.30 uur.
Claw Boys Claw is nooit gezapig
Brassband Apollo geeft
pinksterbuitenconcert
Brassband Apollo uit Domburg heeft
voor zaterdagavond het eerste buiten
concert van dit seizoen op de agenda
staan. Dit pinksterbuitenconcert
wordt gegeven aan de zuidzijde van
de Protestantse Kerk in Domburg.
Apollo brengt een gevarieerd reper
toire dat voor brassband gecompo
neerd of gearrangeerd is met onder
meer Glenn Miller en Pizzicato Polka.
Peter Adriaanse plukt de dag met
vrienden en collega's
Samen met vrienden en collega's
brengt Peter Adriaanse zijn nieuwe
muziekprogramma 'Pluk de dag'. Hij
brengt oude en nieuwe nummers. De
meeste liedjes hebben iets met zijn
eigen leven te maken: over zijn jeugd
en ijkpunten in het leven. Medewer
king van: David Cantens, René van
Brakel, Willem v.d. Ent, Peter Boot,
Frens Vossen, Simone Adriaanse.
Met zes snaren de zaal in vuur en
vlam zetten
Matt Schofield heeft niet veel nodig
om een zaal in vuur en vlam te zet
ten. Aan zes snaren heeft hij genoeg.
Janken, krijsen, fluisteren of schreeu
wen: Dit Britse gitarenwonder kan als
geen ander de blues overbrengen.
Niet voor niets mag hij zich tot de
top tien van de Engelse bluesgitaris
ten allertijden rekenen, samen met
o.a. Eric Clapton en Peter Green.
Adriaanskerk voor even een
'Engelse kathedraal'
Bezoekers van de Choral Evensong
door het Schouws Kamerkoor zullen
zich tijdens dit optreden in een Engel
se kathedraal wanen. De Adriaans
kerk in Dreischor biedt overigens een
uitstekende akoestiek voor de koor
werken uit diverse stijlperioden van
o.a. Henry Purcell (Magnificat en
Nunc Dimittis),van Samuel Sebastian
Wesley en van Charles Macpherson.
Kwartet Maarten Bruijnes brengt
'Jazz at the castle'
Slot Moermond in Renesse is een
plek bij uitstek voor een sfeervol jazz
concert op de zondag. Die ervaring
heeft het kwartet van Maarten Bruij
nes inmiddels opgedaan tijdens een
eerste proefconcert. Dat geeft reden
voor een tweede optreden. De muzi
kanten brengen swingende jazzy ever
greens, bossa-nova's en ballads uit
het American Songbook.
door Paul Geerts
Die naam, tja, waar komt die
eigenlijk vandaan? Zanger
Peter te Bos haalt de schou
ders op. Het doet er niet
toe. Claw Boys Claw is ge
woon Claw Boys Claw.
Niets meer, niets minder.
„Het is alsof je in de spiegel kijkt, jezelf aan
kijkt en je eigen naam noemt. Peter. Ik had
net zo goed fiets kunnen heten. Ik heb niet
zoveel met die naam."
Claw Boys Claw is volgens gitarist John Ca
meron een identiteit, een naam die voor
zich spreekt, zonder echte betekenis. „We
zouden onszelf ook The University of Claw
Boys Claw kunnen noemen", zegt Te Bos.
„Ja, dat vind ik leuk, lekker ingewikkeld."
Het is de zanger ten voeten uit. Hij houdt
wel van dwarsliggen, van de boel een beet
je opschudden. Zo was het dertig jaar gele
den al toen de charmant stotterende Te
Bos zich, begeleid door Cameron, drum
mer Allard Jolles en bassist Bobbie Rossini,
voor het eerst manifesteerde als heus po
diumbeest.
Met Hammer, de tiende studioplaat, zet de
band het dertigjarig bestaan luister bijzet.
Al doet dat jubileum de muzikanten niet
zoveel. Natuurlijk blikt Cameron wel eens
terug op het verleden, maar zwelgen in nos
talgie? Daar is hij de persoon niet naar.
Vooruit, even dan. Want hoe mooi was het
dat de band nog voor de release van het
rammelende debuut Shocking shades of
Claw Boys Claw dankzij een paginagroot ar
tikel in een landelijk dagblad ineens irt de
schijnwerpers stond.
Zanger Peter te Bos van Claw Boys Claw: „Het mag niet gekunsteld klinken. Is dat wel het geval, dan werkt het niet bij ons."
De jaren tachtig overleefden ze moeiteloos,
evenals de jaren negentig. 1\issen neus en
lippen door scoorden ze in 1992 zelfs een
bescheiden hit met Rosie. Claw Boys Claw,
regelmatig geroemd als de beste liveband
van Nederland, kon tussen 1985 en 1995
dan ook jaar in jaar uit rekenen op publieke
bijval. Daarna werd het stil. Tot 2008, toen
de band terugkeerde met Pajama days. De
toer die erop volgde, duurde 2,5 jaar.
En nu is er dan Hammer, een album dat
min of meer uit het niets lijkt te komen.
„We zijn al die tijd gewoon bezig geweest
met dingen bedenken", aldus Cameron.
„Soms fanatiek, soms staat het op een lager
pitje, maar het gaat altijd door. Zelfs als we
acht jaar lang niet op een podium staan en
niemand van ons hoort, rommelt het
door."
Te Bos valt hem bij. „Het interesseert me
geen zak hoeveel tijd we nodig hebben om
een nieuwe plaat te maken. Als het er niet
in zit, dan moet je niets uitbrengen. En er
is nog altijd niemand die ons zegt wanneer
we een nieuwe plaat uit moeten brengen.^
Hammer is dan ook geên herhalingsoefe
ning. Waren de nummers op Pajama days
vooral ingetogen, op de opvolger gaan filmi
sche klanken en energie hand in hand. Ver
schil met het repertoire uit de jaren tachtig
en negentig is dan weer dat Te Bos minder
gromt, maar zich ontwikkeld heeft tot een
meer melodieuze zanger.
„Ik ben blij dat onze muziek constant ver
andert", zegt Te Bos over het repertoire dat
sterk leunt op het geluid van de jaren zes
tig. Cameron: „Ik vind het niet erg om in
de sixties te grasduinen. Dat is een periode
die leeft, in ieder geval bij mij. Ik zou het
erg vinden als we dat geluid roekeloos zou
den kopiëren. Dat hoor ik vaak bij bands
die nieuw en hip zijn. Dan kunnen de
songs nog zo goed zijn, ik mis een eigen ge
luid."
Toegegeven: de nummers mogen dan in
dertig jaar tijd wat rustiger zijn geworden,
gezapig klinken doen ze volgens Te Bos
niet. „Ook in die langzame nummers zit
nog altijd een bepaald soort energie. Be
langrijk criterium is dat het niet gekun
steld mag klinken. Is dat wel het geval, dan
werkt het niet bij ons."
Bovendien komt het repertoire volgens
hem live nog altijd het best tot zijn recht.
Dus toert Claw Boys Claw ook dit keer
weer uitgebreid door het land, van grote po
dia tot kleinere zalen zoals 't Beest. „Na
tuurlijk heeft een optreden in Paradiso een
extra lading", zegt Cameron. „Maar de
sfeer in kleine zalen kan ook geweldig zijn,
juist omdat het publiek zo dichtbij staat.
Dat vind ik nog steeds confronterend."
Claw Boys Claw, morgen in 't Beest in Goes. Sup
port: duo BlackBoxRed. Aanvang: 20.30 uur.
