'Partners, verdiep je in de situatie!'
Responsieve ouders
2 GEZOND
OPVOEDING
het wijst, roept, huilt; moeten ze
dan op stel en sprong reageren?
Of is het gezonder een kind het
zelf maar eens te laten uitzoeken?
Het af en toe te laten huilen?
Welke mate van responsiviteit is
zinvol en wanneer wordt het ver
wennerij? Een baby weet wel hoe
hij de aandacht van zijn ouders
kan krijgen. Het huilt net zo lang
tot ze komen, op een toonhoogte
die ouders niet lang kunnen ver
dragen. Het is niet voor niets dat
de baby is uitgerust met zo'n
sterk wapen: zo kan het niet ver
geten worden. Volle luier, honger;
als de baby roept, komen zijn
ouders. Lacht de baby, dan volgt
er een knuffel.
Baby kan heel goed interacteren
met de omgeving. Reageren de
ouders niet op de signalen, dan
doven die vroeg of laat uit. Het
kind stopt dan met contact zoe
ken met de omgeving, dat levert
immers niets op. Het wordt dan
steeds minder gericht op de omge
ving en zal niet vaak op onder
zoek uitgaan.
Dat is heel jammer, want juist'al
onderzoekend leert het jonge
kind. Duwt het tegen een bal, dan
rolt die weg. Duwt het tegen een
kast, dan blijft die staan. Gooit
het een steentje in een emmer
met water, dan zinkt het. Een vo
gelveertje blijft drijven. Als je de
kat aait, spint hij. Trek je aan zijn
staart, dan krabt hij.
Responsieve ouders moedigen
hun kind aan: 'Ja, pak maar, doe
maar\ Uit wetenschappelijk on
derzoek is overduidelijk gebleken
dat een hoge responsiviteit van
ouders heel gunstig is voor de ont
wikkeling van kinderen.
Kinderen van weinig responsieve
ouders worden daarentegen lui
en apathisch, hun ontwikkeling
gaat veel trager.
Maar het moet wel leuk blijven.
Een baby die er een spelletje van
maakt om speelgoed uit de box te
gooien, moet leren dat het spelle
tje een keer stopt. En het hoeft
ook niet steeds uit bed getild te
worden als het huilt. Als ouders
op dat moment een knuffelbeest
geven, zijn ze ook responsief.
Daarmee zeggen ze: ik heb je ge
hoord, maar je blijft in bed en ver
maakt jezelf maar even.
Annie de Vreugd is
orthopedagoge
De glasbak wordt
geleegd, door een
grote vrachtwa
gen met een grij
per. Op dat mo
ment passeren net twee moe
ders, allebei met een kind in
de buggy. De ene moeder blijft
staan, ze buigt naar haar kind,
wijst en legt uit Tot de bak
weer op de grond staat. De an
dere moeder houdt een mobieltje
aan haar oor en slentert door, de
blik op oneindig.
Het hoeft geen nadere uitleg dat
het eerste kind weer iets heeft bij
geleerd - een stuk aan zijn of haar
ontwikkeling heeft toegevoegd -
en het andere kind geen flauw be
nul heeft wat zich daar voor zijn
neus afspeelde. Moeten ouders al
tijd bezig zijn met hun kind? Als
Aan overgangsklachten is
Als een vrouw in de over
gang begint te raken, heeft
dat niet alleen consequen
ties voor haarzelf. Ook haar
levenspartner zal merken
dat er dingen veranderen.
Bekende klachten die bij de
overgang horen, zijn onder
meer: opvliegers, slaappro
blemen en hartkloppingen.
Maar mannen zullen vaak
het meest direct te maken
krijgen met de sterke stem
mingswisselingen die vrou
wen in de overgang kunnen
ervaren; neerslachtigheid,
vermoeidheid, hevige hoofd
pijnen en/of migraine.
„Vrouwen begrijpen zeifin
het begin niet wat er alle
maal precies met hun lijf ge
beurt, laat staan dat de man
nen dat kunnen volgen", zo
vertelt gynaecoloog Pauline
Ottervanger.
Problematisch binnen een
relatie kan bijvoorbeeld zijn
dat vrouwen in de overgang
minder zin krijgen in seks.
De vermindering van oestro-
geen kan ook zorgen voor va
ginale droogheid. Vrijen
wordt daardoor pijnlijker;
een proces dat wordt ver
sterkt als vrouwen door die
pijn steeds meer gaan ver
krampen. Dat kan weer lei
den tot enige frustratie bij
de man (vindt ze mij nog
aantrekkelijk?) en tot schuld
gevoelens bij de vrouw.
Het helpt volgens Ottervan
ger als mannen zich verdie
pen in de vraag wat er in de
ze fase allemaal met het
lichaam van hun vrouw ge
beurt. Dan komen zij er bij
voorbeeld achter dat zij zich
haar verminderde libido
niet persoonlijk hoeven aan
te trekken en dat er vrij sim
pele manieren zijn om som
mige problemen op te los
sen, zoals het gebruik van
een glijmiddel tijdens het
vrijen. „Veel over dit soort
zaken praten, is een goed
idee", zegt Ottervanger. „Als
dat niet goed lukt, probeer
het dan eens via de huisarts
of een seksuoloog." De libi-
doverhogende medicijnen
die er voor mannen zijn, zo
als Viagra, zijn er voor vrou
wen helaas nog niet. Al
wordt daar wel aan gewerkt.
„Maar hormoontherapie
heeft een positief effect op
het algemeen welbevinden
en kan alleen al daardoor
een gunstig effect op het libi- V
do hebben", weet ze.
Annie de Vreugd
vaak
