V I T A A L
2 3 Aan overgangsklachten is best iets te doen
e Liefde is een schadelijke mythe
Je moet het gedaan hebben
om het te geloven: bij
Canicross (hardlopen met de
hond) ren je veel sneller dan je
in je eentje kunt. Behalve
natuurlijk als je hond moet
poepen of plassen.
CANICROSS
Ook teckel is geschikt
om mee te rennen
Gezond
Canicross kwam overwaaienult
honden, foto
door Johanneke Stolk
Je ziet het niet vaak: hardlopers die
elkaar uitgebreid besnuffelen voor
dat de training begint. Bij het verza
melpunt in het bos bij Ermelo
wordt druk geblaft, gekwispeld en
af en toe geplast.
Drie jaar geleden begon Caroline
Hiemstra met een Canicross-groep-
je in deze plaats op de Veluwe. Canicross,
dat is kort gezegd hardlopen samen met je
hond. Op een zondagmorgen zijn hier vijf
geoefende lopers bij elkaar gekomen, met
zeven honden. De meeste dieren hebben
een tuigje om, dat via een meeverende lijn
is verbonden aan een heupgordel bij het
baasje. Dat levert een bijzonder effect op,
vertellen de liefhebbers: de hond trekt je
als het ware voort door het bos. Dat wil ik
ook wel eens proberen.
Speciaal voor deze gelegenheid mag ik met
golden retriever Colin lopen, volgens Caro
line en de anderen zo'n beetje de snelste
hond van het stel en een uitstekende trek
ker. Mijn eigen IJslandse herder Polle rent
zonder riem mee. „Pas maar op, Colin
vliegt straks weg", waarschuwt Colins eige
naar Hennie Bloemendaal terwijl zij mij
helpt de heupgordel om te doen. „Ik herin
ner me nog heel goed hoeveel spierpijn ik
destijds had na mijn eerste Canicross. We
lopen maar vijf kilometer door het bos
hier, maar met Colin gebeurt dat in zo'n
hoog tempo, dat je het na afloop behoorlijk
voelt."
Vooraf heb ik mij een beetje zorgen ge
maakt: val ik met Polle in dit ervaren gezel
schap niet volledig uit de toon? Wat nou
als hij in het bos uitgebreid gaat plassen of
poepen, terwijl de rest gedisciplineerd
doorloopt? Maar eenmaal onderweg merk
ik tot mijn opluchting dat Polle de enige
niet is die tijdens het hardlopen ook ge
woon een hond blijft. Canicrossen is behal
ve een moderne sport ook ouderwets uitla
ten. De honden stoppen af en toe voor een
grote of kleine boodschap en soms blijft de
riem achter een boompje hangen omdat
het dier in kwestie daar een lekker luchtje
heeft opgevangen.
Maar wat vooral opvalt, is hoe licht het
loopt met z'n tweeën. We nemen voortdu
rend bos- en ruiterpaden met vaak mul
zand, maar daar merk je veel minder van
dan normaal. Pas op de momenten dat Co
lin even inhoudt en ophoudt met trekken,
voel je opeens je benen weer. Eens in de zo
veel tijd wordt er gestopt om de achterblij
vers de kans te geven bij te komen. Iemand
in het gezelschap vergelijkt het tijdens zo'n
korte pauze met het rijden op een elektri
sche fiets.
Hennie trekt een nog betere vergelijking:
het lijkt wel of je de hele tijd van een heu
vel afrent. „Je zwééft echt als de hond goed
op tempo is."
Dat is overigens niet de belangrijkste reden
dat de lopers van dit groepje zo enthou
siast zijn over Canicross, een sport die zo'n
twintig jaar geleden kwam overwaaien uit
Canada, het land van de sledehonden. „Het
is vooral zo heerlijk dat je dit samen kunt
doen met je hond", vertelt Caroline terwijl
zij naast mij loopt met haar Rottweiler
Roos. „Je bent echt een eenheid, een team
met elkaar. En de honden hebben er vrese
lijk veel plezier in."
Wedstrijden organiseren ze hier ook met
enige regelmaat in Ermelo. Zoals ook el
ders in het land gebeurt. Met soms wel 8o
deelnemers, die om de 30 seconden star
ten, om opstoppingen op de smalle paden
te voorkomen. Krijgen de honden dan ook
de kans om onderweg aan van alles te rui
ken? Nee, lacht loper Nico Groen „Daar
voor gaat het er dan net iets te fanatiek aan
toe." Hoewel ik niet uitsluit dat er achterin
het veld nog steeds voldoende tijd is voor
een plasje als het per se moet.
reageren?
gezondheid@depersdienst.nl
Canicross is nog niet echt een gro
te sport in Nederland. Er is inmid
dels een landelijke vereniging, Ca
nicross Nederland. Het aantal trai
ningslocaties is nog beperkt tot
acht. Zie www.canicrossneder-
land.nl voor loccaties.
Wat Caroline Hiemstra betreft is
iedere enigszins geoefende loper
(„5 kilometer moet je wel aankun
nen") welkom op zondagmorgen
in Ermelo. Maar het is natuurlijk
ook mogelijk om zelf een trai
ningsgroepje te beginnen in de ei
gen de buurt. Hiemstra: „Zo ben
ik ook begonnen."
Jachthonden zijn geschikte Cani-
crossers. Net als Ridgebacks, ooit
gefokt in zuidelijk Afrika voor de
jacht op groot wild zoals leeuwen
Maar volgens Hiemstra kun je de
ze sport eigenlijk met vrijwel alle
honden beoefenen. „We hebben
het hier gelopen met teckels,
maar ook met een King Char-
les-spaniël. Al zijn die na afloop
natuurlijk wel lekker moe, zeker
als het warm is."
