Na meer dan 45 jaar op tv nadert Patricia Paay het einde van haar carrière.
Vandaag verschijnt haar biografie. „Ik heb eruit gehaald wat erin zit. Leuke
dingen, niet leuke dingen. Ik heb veel verschillende levens geleid."
4 SPECTRUM
PATRICIA P A A Y
interview
Een beautyexpert,
maar géén botox,
nooit een druppel
botox
Ik kan niet beroemder
worden dan ik ben
door Marjolijn de Cocq
e mag best zeggen: Wat
ben jij een verschrikkelijk
wijf zeg!" Patricia Paay on
derbreekt schaterlachend
I haar tirade. Ze heeft net uit-
W gelegd hoe ze in het leven
staat, hoe ze komt aan haar
reputatie van diva. „Ik was vier keer
uitgeroepen tot beste zangeres van Ne
derland. Als ik in een tv-show stond
en de belichting was niet goed, stopte
ik de opname. Dan word je wel eens
afgedaan als lastig."
Punt is: La Paay is helemaal geen ver
schrikkelijk wijf zoals ze hier zit in de
brede Chesterfields van 'barretje Hil
ton'. Spijkerbroek met glimmende
studs, zwart Armani-shirtje, rinkelen
de armbanden, rtartelijk tot een zeke
re beroepsmatig aangeleerde grens.
Openhartig tot waar zij openhartig
over wil zijn om niet teveel uit de bio
grafie weg te geven want die moet
worden verkocht, zoals eerder platen,
televisieprogramma's en Playboys.
Naast glamourgirl is ze ook een be
zorgde en boze dochter van twee
hoogbejaarde Rotterdamse ouders die
voor de supermarkt werden beroofd
en daar een behoorlijke tik van heb
ben gekregen. En een doorwaakte
moeder van een ziek door het huis
spokende dochter die even vergat vol
wassen te zijn. Een zwaar verkouden
vrouw die tussen hoesten en proesten
door de ogen dept opdat de make-up
niet uitloopt. Een beautyexpert die
tips geeft over wat strakker en mooier
zou kunnen en hoe. „Maar géén bo-
tox. Nooit een druppel botox." Die
klapzoenen aan het einde van het ge
sprek uitdeelt die gemeend zijn.
Het gaat veel over 'ze'. Ze van 'de bla
den' en de entertainmentrubrieken
die ze elke week wel ergens mee
haalt. „Ze bellen me elke dag. Daarom
kan ik het niet uitstaan dat ze zeggen
dat ik een aandachtzoekster ben. Voor
elk wissewasje vragen ze me of ze
even een camera mogen langs sturen.
Nou néé! Nu ook weer met mijn
ouders. En dan heb ik het weer ge
daan. Ik heb drie stelregels. Eén: Heb
ik er iets aan? Twee: Voegt het iets toe
aan mijn carrière? Drie: Verdien ik er
iets mee? Heb je ze? Eén, twee, drie. Ik
ben geen programmavuller. Ik kan
Geboren op 7
april 1949 in
Rotterdam
Getrouwd ge
weest met Ge
rard Visser,
Joey Fresco en
Adam Curry.
Eén dochter
Christina
1967 debuut
ais zangeres in
The Evergreens
1971 Band Hi
malaya (Heart)
1974 Hits als So
meday my prin
ce will come en
Who's that lady
with my man
1983 Star Sis
ters
2008 jurylid
Holland's got ta
lent, Popstars
2009 scheiding
Adam Curry; fo
toreportage als
oudste model
in Playboy ooit.
2011 Diva's
draaien door
met Patty Brard
en Tatjana
Simic
niet beroemder worden dan ik ben."
De biografie van Patricia Paay die van
daag verschijnt, geschreven door tele
visieregisseur en schrijver Bert van
der Veer - „Ik heb wel honderd keer
Toppop met hem gedaan" - is daarom
al wekenlang met grote geheimhou
ding omgeven. 'Patricia Paay brengt
de vuile was naar buiten', waren de
koppen na de aankondiging van het
boek. „Waarom, hoezo?" reageert ze
gebeten. „Mijn leven is toch niet al
leen vuile was? Hoe klein dénk je
dan? Ze snakken naar iets, naar voe
ding. En als Paay in hun blad staat,
wordt het verkocht."
Ze is al meer dan 45 jaar in beeld.
„Het begon in de tijd van de zwartwit-
televisie. Normaal gesproken zeg ik
dat nooit, want dan denken ze: hoe
oud mag die wel niet zijn? Ik ben ook
geen terugblikker, heb geen hang
naar het verleden. Ik ben heel erg van:
Wat geweest is, is geweest. Maar ik
kom nu toch wel op het eind van
mijn carrière. Ik heb eruit gehaald wat
ik eruit kon halen. Leuke dingen, niet
leuke dingen. Ik heb veel verschillen
de levens geleid. Ik kan het nu wel ver
tellen." Weer die gulle lach. „En wie
weet, word ik later vergeetachtig."
Een tipje van de sluier: er was géén
derde Star Sister. Met hun moeder
zongen ze bij de afwas. Andrew Sis
ters, ma de lead, zij en haar zus Yvon
ne de stemmetjes. Bij Ivo Niehe tra
den ze met z'n drieën op. Het werd
zo'n succes dat de Star Sisters door
producent Jaap Eggermont werden ge
boekt voor Stars on 45, een serie hits
volgde. Een nieuwe zangeres zou zijn
ingevallen voor ma. Dus niet, onthult
Paay nu. „Yvon en ik hebben het alle
maal zelf gedaan, alle stemmetjes."
Die derde was er alleen voor het
tv-clipje. „Er waren wel andere meis
jes die backing vocals deden. Maar ze
moesten ook die jazzakkoorden kun
nen doen, de stemmen moesten bij el
kaar passen en ze moesten ook nog
eens het juiste typetje zijn. In het
boek lees je wat voor problemen dat
gaf. Ik zei nog tegen mijn vader: 'pot-
verdomme, had er nou nog één ge
maakt, dan hadden we een derde
stem erbij gehad'. Dan hadden we zo
veel moois kunnen doen."
Haar vader, nu 86, was bandleider en
had een studio. Ze was vier jaar toen
ze met haar ouders meeging naar
Duitsland om te kijken hoe de band
repeteerde. „En dan zag je natuurlijk
die zangeressen. Alles thuis ging over
muziek. Het was gewoon onmogelijk
wat anders te doen. Ik maak ook graag
zelf dingen, ontwerp kleding. Voor de
Star Sisters hadden we alle kleertjes
zelf gemaakt. Als ik nog eens ter we
reld kom, ga ik die kant op. Want ik
heb optreden nooit leuk gevonden.
Verschrikkelijk. Een nachtmerrie."
Ze wilde het doen zoals in Amerika:
mooie zaal, groot podium, goede be
lichting. „Maar zover waren wij hier
niet. Dan kwam ik terecht in achteraf-
zaaltjes van een café met slechte mi
crofoons. Had ik de muziekpartijen
onder mijn arm en dan maar hopen
dat zo'n orkestje daar ze ook kon spe
len. Ik vond het zo erg; ik wilde er als
een ster staan."
Een groter verschil met de winnaars
van X-Factor, Voice of Idols van nu is
niet denkbaar. Die beginnen juist bij
de top, zegt Paay. Staan in een prachti
ge show met geweldig geluid en
prachtig licht. Maar hoe daarna ver
der? Ze moet soms lachen om haar
vriend Nicky. Veel jonger, onder de
dertig, kent haar louter als de polder
diva van nu. „'Ja jij', zegt hij dan, 'jij
hebt makkelijk praten. Jij bent Patri
cia Paay'. Terwijl ik ook maar begon
voor 170 gulden plus reisgeld."
Toch is in de begintijd ook haar stand
vastige karakter ontstaan, blikt ze te
rug. Ze is perfectionist. Zij en haar
zus Yvonne vormden één van de eer
ste backing vocals groepen in Neder
land. „We hadden een goede zwarte
sound, konden heel hard knetteren.
Als mensen mij engageerden, zoals
dat toen heette, stelde ik al wel bepaal
de eisen. Als ik dan kwam en het was
één grote rotzooi en viezigheid en
modder waar ik met mijn mooie
schoentjes doorheen moest, dan moes
ten ze me echt tegenhouden of ik
ging weg. Er zijn ook echt wel mo
menten geweest dat Patricia kwaad
wegliep en de boel liet stikken."
Ze zou het zo weer doen, zegt ze. Dan
maar een droge boterham. „Ik heb
mijn sporen verdiend en ben nie
mand iets verschuldigd. Ik vind die
nieuwe generatie artiesten van de laat
ste vijf, tien jaar vaak zo laf, zo slave-
rig. Ze zijn bang dat ze niet meer op
tv komen als ze niet met de horde
meelullen. Alles is allemaal 'super'. Ik
word er helemaal gek van. Alles en ie
dereen is hetzelfde, zo oninteressant,
niemand die opvalt. Zo doe ik het
niet. Ik durf wel uitspraken te doen, al
denk ik later soms ook wel: oeps. Daar
kun je wat van zeggen, maar ik heb er
wel 45 jaar mee geboeid."
Het enige waarvan ze spijt heeft, is
dat ze zich in haar vorige leven, dat
van haar huwelijk met Adam Curry,
22 jaar lang exclusief op haar gezin
heeft gericht. Carrière weg, sociaal le
ven nihil. Tot hij, voor haar totaal on
verwacht, koos voor een ander „Als je
elk uur, elke minuut daarin inves
teert, is het erg als je opzij wordt ge
schoven. Als een oude peuk die in een
asbak wordt uitgedrukt." Maar het
mooiste hoogtepunt hoort daar ook
bij: ze kreeg op haar 41e nog een baby.
„Daarvoor kunnen ze alle gouden pla
ten in de prullenbak gooien. Het is
het leukste, echt het leukste om mee
te maken. Dat heb ik zo goed gedaan,
met zo'n leuke man. Een heerlijke
meid, net zo gek als d'r papa en ma
ma. Ze houdt de eer hoog."
Dat ze moest terugkeren naar Neder
land omdat ze het Londense droom
huis niet kon opbrengen, heeft ze nu
opzij gezet. „Ik had het nooit gedacht,
ik had er echt niet op gerekend dat ik
het latere deel van mijn leven weer al
leen zou komen te staan. Ik vond dat
we een prachtig setje vormden. Maar
Adam heeft er nooit over willen pra
ten. Dus ik weet nog steeds niet waar
om." Ze was eenzaam toen ze noodge
dwongen - „Ik moet toch werken?" -
terugkwam naar Nederland. Daarom
koos ze voor Amsterdam waar de men
sen volgens haar amicaler zijn dan in
het nuchtere Rotterdam, waar ze oor
spronkelijk vandaan komt. „Ik wilde
vrienden maken, meer mensen leren
kennen. Dat is in Amsterdam makke
lijker. Het is hier bruisenden Amster-
