DAGBOEK ERNST RADIUS
Ernst Radius uit Middelburg reisde voor zijn werk bij een landelijke werkgevers
organisatie naar de Verenigde Staten om te zien hoe welzijn, zorg en werk daar zijn
georganiseerd. Wat kunnen we van hen leren en wat niet. Lijkt Phoenix (Arizona) op
Middelburg als het gaat om welzijn, zorg en werk
Hier bestaan geen
muren tussen
organisaties en
instituten, zoals
vaak in Nederland
Woensdag 24 april
Donderdag
Vrijdag
AWzbiA
Zaterdag en zondag
Maandag
Dinsdag
Van de Amerikaanse
Schiphol, 06.00 uur. We gaan op studiereis
om het sociaal werk in Phoenix in de Verenig
de Staten te bestuderen. Ons reisgezelschap
bestaat uit onderzoekers, managers, sociaal
werkers, adviseurs en onze twee reisleiders
Rik en Henk. Er is paniek, één van de reisgeno
tes heeft het paspoort van haar dochter meege
nomen, de verkeerde dus. Gelukkig woont ze
dicht bij Schiphol en het probleem is snel op
gelost. Na twintig uur reizen arriveren we in
Phoenix. Van bovenaf is Phoenix een kaart
van rechthoekige wijken over de hele vallei.
In de valley of the sun wonen ongeveer zes mil
joen mensen. Vooral mensen met een Latino
achtergrond en pensionado's wonen hier. In
het hotel is wifi en kan ik Sylvia en kinderen
Arend en Julia whats-appen dat we goed
aangekomen zijn. Oeps, het is in Neder
land midden in de nacht als ik een be
richtje stuur.
In Arizona staat alles in het teken van de
zon. Als ik een ontbijt bestel met spiegel
ei, vraagt de serveerster „Would you like
the sunny side up?" We rijden met twee
vans naar de universiteit van Arizona. In
Amerika blijven veel volwassenen hun
hele leven lang werken én studeren. Op
de School of social work studeren bij
voorbeeld veel alleenstaande moeders
en veteranen. Directeur Steven Ander
son vertelt dat online studeren sterk in
opkomst is in Amerika. Grote universi
teiten bieden freebooks aan en studenten
kunnen hun eigen opleiding inrichten. Maar
wat doe je in de opleiding met bijvoorbeeld
vakken als gesprekstechnieken. Kun je dat ook
trainen via internet? We spreken daarna met
de beroepsvereniging van sociaal werkers in
Arizona. Door de crisis is Arizona hard ge
raakt. Sociaal werkers worden uitgedaagd
meer mensen te helpen met minder budget.
Zij noemen dat challenging en changing. Met
een jetlag nog in de benen ben ik om half drie
's nachts klaarwakker. Toch maar een slaappil
letje van onze professor Hans proberen.
We rijden naar het Family Service Center. Op
elk kruispunt in Phoenix staan stoplichten,
van rotondes hebben zij hier nog nooit van ge
hoord. De charmante directeur Sorrel Bow
man vertelt ons met veel passie over haar hulp
verlening voor families, volwassenen en kinde
ren op gebied van verslaving, huiselijk ge
weld, pleeggezinnen en reclassering. Mede
door de crisis is het aantal uit huis geplaatste
kinderen in Arizona gestegen van 9000 kinde
ren in 2010 naar 14.000 in 2013. Zij helpen ook
ex-gedetineerden een woning te krijgen en
hen te begeleiden naar werk. Ruim 60 procent
heeft na een jaar nog steeds werk en vervalt
niet meer in criminaliteit.
Amerikanen lunchen graag vroeg, met veel ta
co's en hot chilipeper. Daarna gaan we naar
Valle del Sol. Een centrum voor de latinobevol
king van Arizona. In Arizona is zo'n 25 pro
cent van de bevolking Latino, en onder de 18
jaar zelfs 60 procent. Zij ondersteunen hen
burgesuate Gehuwd metSyWi»
beroep: Adviseur
met medische zorg en leiden ambassadeurs
op om de gemeenschap te versterken. Met
veel sponsorgeld zijn er al ruim duizend am
bassadeurs actief in de Latino-gemeenschap.
De goedlachse directeur Kurt Sheppard ver
wacht dat er over twintig jaar een Latino presi
dent van de VS zal zijn. Na dit bezoek eet ik sa
men met mijn kamergenoot Arie een heerlij
ke zelfgemaakte pasta met zalm.
Vandaag rijden we in vier uur naar de Grand
Cayon! We zien het landschap veranderen
van een woestijn met duizenden cactussen
naar een berglandschap met vooral dennenbo
men op 2000 duizend meter hoogte. We sla
pen in huisjes in het park. Morgen gaan we
een afdaling maken vanaf de top naar de diep
te van de Canyon, een wandeling van zo'n 20
kilometer. Aan de rand heb je een prachtig uit
zicht over de Grand Canyon. De ochtendzon
kleurt de rotsen rood en er hangt een lichte
nevel over het immense landschap. We dalen
ruim 600 meter naar beneden. De afdaling ver
loopt vlot. Na drie uur bereiken we het pla
teau, en in de diepte stroomt de wilde
groen-blauwe Colorado rivier. Een fantastisch
gezicht! Dan de terugtocht. Het is inmiddels
12 uur en de zon brandt recht boven ons
hoofd. Het is minstens 40 graden. We hebben
enkele berggeiten in ons groepje van acht.
Maar de achterblijvers, waaronder ik, hebben
het zwaar, heel zwaar. We komen nooit meer
levend boven, denk ik. Onze reisleider Henk
(uit Oostkapelle!) vertraagt ons tempo en in
een slakkengang lopen we de berg op. Dat is
onze redding. Als we boven aankomen na vier
uur klimmen smaakt het koude biertje heer
lijk! Onderweg terug naar Phoenix koop ik bij
een indianenstalletje een mooi schaaltje voor
Sylvia en een armbandje voor Julia. Ik moet
nog wel iets voor Arend kopen, maar wat
koop je voor een jongen van negentien?
We gaan naar de stad Mesa in de vallei. We rij
den alsmaar rechtdoor. Langs de weg zijn er
veel kerken, tandartsen én chiropractors. We
bezoeken New Leaf. De imposante directeur
vertelt enthousiast over de hulp die zij bieden
aan daklozen, slachtoffers van huiselijk ge
weld en Illegale kinderen. Hun motto is voor
al werken mét mensen in plaats van werken
voor mensen. New Leaf vangt zo'n 35 illegale
kinderen op uit Zuid-Amerika. Kinderen, van
soms maar tien jaar, komen vaak door men
senhandel hier terecht. De kinderen krijgen
onderdak en scholing, zodat zij later ofwel in
Amerika kunnen blijven of teruggaan. Drie
kwart van hen blijft in Amerika Het is een
mooi initiatief, maar wel een druppel op een
gloeiende plaat als je bedenkt dat er ongeveer
25.000 illegale kinderen illegaal in de VS zijn.
We eten daarna een smerige snack in het Cha-
sefield stadion en zien de honkbalwedstrijd
tussen The Arizona Daimond Backs en the
Giants uit San Francisco. Het is een menge
ling van sport, entertainment en nationalis
me. Hele gezinnen genieten van de wedstrijd,
maar vooral van elkaar, de muziek van het
Hammondorgel en de beelden van het pu
bliek op het enorme scherm, allemaal lachen
de gezichten. De stadionspeaker roept alle ve
teranen in het stadion te gaan staan en zij krij
gen van het publiek een luid applaus, gespon
sord door een bierfabrikant.
Vandaag is het Koninginnedag en inhuldi
gingsdag in Nederland. Ik kijk via Uitzending
Gemist. We merken er hier niets van. De loka
le zender brengt nieuws over een bruidsjur
kenwinkel die failliet is gegaan. Bedroefde
bruidjes hebben duizenden dollars schuld en
geen bruidsjapon.
Het weerbericht geeft aan dat het meer dan
40 graden wordt! We bezoeken United Way,
een grote sponsororganisaties voor arme gezin
nen, kinderen en daklozen. Veel arme mensen
in Phoenix vinden hun buurt niet veilig, door
drugsoverlast, prostitutie en criminaliteit.
Daardoor leven ze in isolement. United Way
ondersteunt met geld de samenwerking tus
sen politie en buurtbewoners zodat zij zich
veiliger voelen. United Way coördineert ook
de samenwerking tussen organisaties. Zij lijkt
daarin op Middelburg. We gaan daarna naar
I
I
I
I
rn
