Stravinsky Ahoi!
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
blote bast
SPECTRUM 35
ZATERDAG 27 APRIL 2013
Weken van opgewonden voorpret bij
de gedachte dat het was gelukt kaart
jes te bemachtigen voor het concert
van het orkest van het Mariinsky
Theater onder leiding van Valery Gergiev, de tempe
ramentvolle dirigent, die het vaderlands publiek
heeft leren kennen uit de tijd, dat hij in Rotterdam
op de bok van het Rotterdams Philharmonisch Or
kest de baton zwaaide
De honderdste verjaardag van Le Sacre du Prin-
temps van Stravinsky werd met dit concert gevierd
en voorafgegaan door De Vuurvogel en Petroeschka.
En omdat ik, ondanks dat mijn vijf kinderen alle
maal volwassen zijn, en de oudste kleinzoon ook al
drieëntwintig jaar achter de rug heeft, ik het nog
steeds niet kan laten om bij opwindende muzikale
of theatrale gebeurtenissen zoveel mogelijk leden
van mijn nageslacht mee te slepen om de pret met
hun ouwe moedertje te delen, had ik waarachtig vijf
kaartjes op de elfde rij van het podium bemachtigd
bij dit verjaardagsconcert van een van de meest spec
taculaire composities uit de twintigste eeuw!
Daar zaten we dan, twee zoons, een schoondochter
en een kleinzoon, met riant uitzicht op het orkest
en recht in het gezicht en op de handen van Valery
Gergiev kijkend in een tot de nok uitverkocht Con
certgebouw!
Het geheimzinnig stille begin van De Vuurvogel,
waarbij de dirigent met zijn vingers bewegingen
maakte van rondfladderende vogeltjes, om bij Pe
troeschka als een Russische Beer af en toe vrolijk
mee te dansen, dit alles als opmaat naar het klap
stuk van de avond: Le Sacre!
Ik had mijn kinderen voorbereid door het verslag
van de premiere van de Sacre uit het boek van Flo-
rian lilies, '1913, Het laatste gouden jaar van de twin
tigste eeuw' op de mail te zetten. Het was een schan
daal van de eerste orde!
„...het werd een gebeurtenis die Parijs elektriseerde
en waarvan de drukgolven tot aan New York en Mos
kou doordrongen. Wat op de avond van 29 mei 1913
tussen acht en tien uur gebeurde, is een van de zeer
zeldzame momenten waarbij de ooggetuigen al voe
len dat ze een historische gebeurtenis bijwonen! Al
meteen vanaf de eerste toon van de extreem hoge
fagotsolo hoor je bezoekers het uitproesten van het
lachen - is dit nog muziek of een voorjaarsstorm of
gewoon een hels kabaal, vraagt het publiek zich ver
bouwereerd af."
Pierre Monteux, ook niet de eerste de beste, dirigeer
de het orkest. Maurice Ravel, een van de prominen
ten in het publiek, riep voortdurend luid: „Geniaal!
Geniaal!"
Coco Chanel, eigenaresse van een kleine hoedensa-
lon in Parijs, ontmoette op deze avond Stravinsky
voor het eerst. En werd toen ook maar meteen zijn
minnares!
Hoewel onze hedendaagse oren vooral in de popmu
ziek al heel wat volume hebben geabsorbeerd, had
den wij honderd jaar later 'en familie' een verrukke
lijke avond, deden mee aan de staande ovaties voor
Gergiev en zijn schitterend orkest, en reden op ons
toegangskaartje met de tram gratis weer naar huis...
Een van de aardigste gestes van vandaag: bij een
theater of concertkaartje is er voor aanvang een kop
je koffie (met een koekje) en wordt in de pauze een
glas wijn of spa aangeboden.
En op je toegangsbewijs mag je voor niks heen en
weer rijden!
