Trijntje op
Abdijplein
Vère van uus (2)Nie alleên leie zunne
CULTUUR 35
Zeeuws Palet
Hanneke van Eijken, afkomstig uit
Zeeland, presenteert vandaag in Utrecht
haar debuutbundel Papieren veulens.
ZATERDAG 27 APRIL 2013
MIDDELBURG - Trijntje Oosterhuis is
dit jaar een van de artiesten die tij
dens het Zeeland Nazomerfestival
optreden op het Abdijplein in Mid
delburg.
De bekende zangeres, die eind ja
ren negentig doorbrak met Total
Touch, verzorgt zaterdag 31 augus
tus een concert.
De reeks optredens in het festival-
hart wordt zaterdag 7 september
afgesloten door Douwe Bob, die
vorig jaar de titel Beste Sin-
ger-Songwriter van Nederland in
de wacht sleepte. Hij is donder
dag 9 mei, op hemelvaartsdag,
overigens ook te zien op Klomp
pop in Ovezande.
Op maandag 2 september - de tra
ditionele vrouwendag van het fes
tival - treedt zowel Rachèl Louise
als Janne Schra op. De toegang is
die dag gratis. Dinsdag 3 septem
ber is het de beurt aan No Angry
Young Man (popmuziek met klas
sieke instrumenten) en de Am
sterdam Klezmer Band.
Op woensdagmiddag 4 septem
ber verzorgt nederpopband VOF
de Kunst eerst een kinderconcert
met onder andere liedjes van An
nie M.G. Schmidt en 's avonds te
vens een optreden voor volwasse
nen.
Donderdag 5 september presen
teert El Juntacadaveres, de acht-
koppige jonge band rond de Ar
gentijnse muzikant en componist
Enrique Noviello, een mix van
tango, rock en hiphop,
Wie het festivalhart op 30 augus
tus inluidt en de invulling van
vrijdag 6 september worden bin
nenkort bekendgemaakt.
De dertiende editie van het Zee
land Nazomerfestival is van 27 au
gustus tot en met 7 september.
MIDDELBURG - De leden van Het
Zeeuws Palet exposeren vanaf
vandaag tot en met 5 mei (dage
lijks tussen 11.00 en 17.00 uur)
schilderijen en beelden in de
Kloostergangen en de Loggia van
de Abdij in Middelburg.
Eerste papieren veulens
door Ali Pankow
UTRECHT - „Zeeuwen hebben zout
in hun bloed", zegt Hanneke van
Eijken (1981). Zij is opgegroeid in
Zonnemaire. Dat heeft invloed op
haar leven en op haar gedichten.
„Ik heb het prima naar mijn zin
in Utrecht, maar ik mis de zee
echt verschrikkelijk. Soms ga ik
backpacken, maar ik zal nooit
naar een land zonder kust gaan."
De combinatie dichter en jurist/
wetenschapper verrast. Op haar
elfde schreef ze gedichtjes in de
trant van O, ik mis je zo.
Hoe ging het verder? „Op mijn
dertiende wist ik ineens zeker: 'ik
wil advocaat worden'. Ik weet
niet waar dat vandaan kwam. Ik
vond het mooie statige mensen,
die advocaten, en wilde zelf graag
opkomen voor de zwakkeren, zo
iets, denk ik."
Als middelbare scholiere behaal
de zij de finale in de poëziewed
strijd 'Doe maar dicht maar'. La
ter leverde zij met het gedicht
Vuur nog een bijdrage aan een
poëzie- en dansproject van Het
Getij, werkplaats voor de Zeeuw
se amateurkunst, maar van se
rieus dichten kwam het niet in de
eerste jaren van haar studie.
Ze deed wel aan poetry slam en
stond in 2010 zelfs in de finale
van het Nederlands kampioen
schap, maar ontdekte dat zij 'toch
meer van het papier' dan van per
formance is. „Op een bepaald mo
ment ben ik dus weer gedichten
gaan schrijven. Het was voor mij
ook een manier me op een andere
wijze te uiten dan alleen weten
schappelijk.
'Op de rug van een stier' in mijn
debuutbundel is een soort protest
gedicht Ik ben zelf een groot voor
stander van Europees recht en op
een gegeven moment werd ik ge
woon een beetje nijdig over het
feit dat burgers zich zo weinig ver
bonden voelen met Europa en dat
je op verjaardagen van die kreten
OP DE RUG VAN EEN STIER
Iemand zei dat Europa niets meer is
dan een grillige vlek op een wereldkaart
zonder te beseffen
dat goden van alle tijden zijn
dat Europa vele vormen kent
ze is een eiland in de Indische Oceaan
een maan bij Jupiter
zevenentwintig landen die als koorddansers
In evenwicht proberen te blijven
er leven godenkinderen die vergeten zijn
wie hun vader is
Europa is een vrouw
met een kast vol jurken
ze houdt er niet van een vlek genoemd te worden
over de wraak van goden en vrouwen met jurken
kun je beter niet lichtzinnig doen
Hanneke van Eijken: 'Zeeuwen hebben zout in hun bloed. Ik heb het zelf
goed naar mijn zin in Utrecht, maar mis altijd de kust', foto Anouk Prins
hoort als 'Laat ze wegblijven die
Polen'."
Europees recht was gewoon een
onderdeel van haar studie, maar
voor Van Eijken was het alsof ze
'door de bliksem werd getroffen'.
Die ervaring wees haar de rich
ting naar wetenschappelijk onder
zoek. Zij hoopt dit jaar te promo
veren op haar proefschrift over de
constitutionele betekenis van Eu
ropees burgerschap.
Papieren veulens is overzichtelijk
ingedeeld met vier hoofdstukken:
'Ook steden hebben water nodig',
'Dit Huis''Schaduwkamers' en
'Begin'. „De bundel heeft zichzelf
die kant op geduwd, een soort na
tuurlijk proces", zegt Van Eijken.
De invloed van haar jeugd aan de
kust en haar fascinatie voor ste
den spreekt uit het eerste deel. De
gedichten in 'Dit Huis' getuigen
van haar gevoel voor sfeer en gede
tailleerd observatievermogen. Ver
der geeft zij een inkijkje in haar
angsten en de wijze waarop zij
die tracht te bevechten. „Veel ge
dichten hebben een autobiografi
sche aanleiding en dan ver
vreemd ik dat natuurlijk wel,
want deze bundel is geen dag
boek van Hanneke."
De titel, Papieren veulens„Ik houd
van paardrijden. Ik rijd drie keer
per week op een paard bij de
boer. Daar zie ik ook veulens ter
wereld komen. Dit zijn mijn pa
pieren veulens die nu de wei in
gaan, misschien het begin van
een kudde."
Uitg. Prometheus/Bert Bakker;
17,90; ISBN: 978 90 446 2272 0.
Kenners aode het me an-
geraoie; je moest nie in
je vakantie eêl de tied
bie een strange of het
zwembad van je hotel bluve leie,
mè ook es het binnenland inhae,
di een nachje slaope en geniete
van het echte Portugese leven, vè
re weg van aole toeristen. Thus
ao'k m'n eihen a vöbereid en een
paer stadjes gevonde, die nog
ruust, ruumte en verleden uutae-
demde. Wi je bie wieze van spre
ken de Moren en de Romeinen
nog zag lope...!
Mee onze uurauto ondernaeme
me dan ook een vö ons ongewisse
reize langs prachtig gekleurde vel
den, die nog nie verdord waere
deu een verzengende zunne. Ri
vieren, die nog echt stroomde en
brem, die volop in de bloei
stoeng. En voral rust en stilte was
di! De Tom-tom stierde ons zelfs
over onverharde we
gen, vol bulten en pit
ten en mee de nodige
steênslag. Soms 'ree'
dat ding gewoon
dwas deu de natuur
en waere me blie wi
een min of meer be-
schaefde weg te vin
den. Alleên de Romeinen ontbrae-
ke nog!
Onze eeste 'anraoier' bleek wè
een eêl stil stadje te wezen. Wat
bejaerde vrouwen slofte over de
verlaete hoofdstraete, de Moorse
burcht lag er net zo verlaete bie
en de waetervorziening van de
Romeinen was overwoekerd mee
vuulte. De 'koffie mee melk'
bleek mè zestig cent te kosten en
de juffrouw van de bediening ver-
stoeng zelfs m'n vraehe nie of ze
Engels praote!
Dit was hin oord om een slaop-
plekke te zoeken. Ier
was niks te beleven.
Dan mè 'plan B', op
zoek nè een hotelletje
in het 'levendige cen
trum' van een wat
hrötere stad! Leven
dig.Het wier zwêten
in een centrum vol nau
we straetjes mee éénrichtings
verkeer, opgebroke steegjes en
nerregens parkeerplekken. De die
re 'poussada' liete me toch mè vö
wat 'n was en nae vee zoeken
kwaeme me toch bie een onder
kommen. Vier verdiepingen telde
het hotel, ons zaete op den oog
sten. De derde verdiepinge was
leeg en wier een geluudswal, wan
d'eeste twi etages waere ingeno-
me deu een hroep studenten....!
De lift was net kapot! Vö eên
nacht moest het kunne. Aoles
was erg klein, koud, mè wè
schoon. Behulpzaemheid was
troef!
't Wier nie drek een nacht om
uut te rusten. Het twipersoöns-
bed was wè erg smal. Je moest te-
hliek draoie en 't liefst 'lepeltje-
lepeltje' leie, wan 'rik an rik' of
'knie an knie' was nie te doen. De
studenten zurgde die nacht vö de
rest....!
Die leste hroep zurgde d'r ook vö,
da me nie drek een uutgebreid
ontbijt aode. Ze aode vö ons nog
wat 'krumels' overhouwe en de
anvullingen bleve helaas uut...!
Het broodrooster dee het geluk
kig nog wè en..in de poussada
was 't twi keer zö diere!
Lope deu het echt Portugese cen
trum. Straetjes wi zunne noch
maene kwaeme, vee krotten tus
sen goed onderouwe uzen. De mo
numenten, herinneringen an
eêuwenlange geschiedenis, zaehe
d'r naebie zonder uutzonderinge,
disselaot uut. De bewaekers van
aol die bouwwerken zaete eigen
lijk eêl de dag uut d'r neuze te
eten, wachtend tot het wi aeven
zou ore! Crisis overal..!
De trugtocht was wi prachtig.
M'aode hin spiet van onze 'vakan
tie in de vakantie', 's Aevens aete
me wi an de kust, het 'Primavera-
menu' vö toeristen. De eetgelegen
heid zat vol Nederlanders, die op
strange en bie 't zwembad waere
gebleve. 't Was net of je wi in ons
land was. De bedienden riepe te
pas en te onpas 'Dank oe wel' en
ons zeide 'Obrigado'.
Toch kan ik het iedereên anraoie;
dompel je even onder in 't echte
leven van je vakantieland. Het is
leerzaem en het bluuft je langer
bie dan een dagje an strange. Dat
kunne me van de zeumer tuus
ook!
-><■
